“Soms is muziek het enige dat mensen uit zichzelf haalt.”

Sive wilde altijd al songwriter worden. De Kildare-vrouw, wiens echte naam Sedbeh O’Sullivan is, studeerde muziek aan het Ballyvermouth College, daarna in Duitsland en Nederland. Ze wilde carrière maken in de muziek, maar wist niet goed hoe ze dat moest aanpakken.

Ik wist dat ik niet onder druk wilde worden gezet in mijn liedjes of songwriting om geld te verdienen of het gevoel te hebben dat ik op bruiloften moest optreden om de kost te verdienen”, zegt ze. Een nieuwe trend kwam dankzij een master’s degree in community music.

Seif werkt voornamelijk met senioren in de gemeenschap en de gezondheidszorg, in haar dagelijkse baan houdt ze toezicht op uitgebreide dementiekoren en maakt ze mensen bewust van de voordelen van muziek voor mensen met dementie.

Dat soort werk, zegt ze, geeft haar een gevoel van voldoening “omdat wanneer je je muziek pusht, je ‘ik, ik, ik’ kunt voelen, dus het is fijn dat de focus niet op jou ligt.”

De focus ligt deze maand echter op haar, aangezien ze haar nieuwe, fijn afgestemde alt.folk-album uitbrengt, We beginnen in het donker. Al het schrijven voltooid vóór maart 2020, zegt ze met een gevoel van opluchting dat het geen “Covid-record” is.

Ze voegt eraan toe: “Ik denk dat dat een goede zaak is, en ik heb nooit enige druk gevoeld om nummers op die manier te regisseren.”

In 2012, twee jaar voordat ze aan haar master begon, bracht Sive haar debuutalbum uit, wij verhuizen. Ze is er “nog steeds trots op”, maar heeft de plaat tijdelijk van streamingdiensten verwijderd. “Ik ontken dit eerste album niet”, zegt ze. “Ik denk dat hij gewoon niet meer mijn stem vertegenwoordigt.”

Natuurlijk is de muziek veranderd. Van wij verhuizenDe complexe arrangementen van 2017 brullende meidEP van 2019, dan naar We beginnen in het donkerSive bleef haar creatieve spieren spannen. Ze zegt dat de afgelopen vijf jaar een leercurve zijn geweest op het gebied van songwriting.

De video van vandaag

“Ik ben een beetje bevrijd”, zegt ze. “Ik ben productiever en minder waardevol in termen van het creatieve proces. Ik ben ook meer geïnteresseerd in het opschrijven van de meningen en perspectieven van andere mensen en het grotere geheel kunnen zien. Het kan geen kwaad en het heeft zeker geholpen.”

Toen Covid opkwam, was ik mede-oprichter van Embrace Music, een sociaal gedreven organisatie wiens missie het is om mensen kansen te bieden om muziek te accepteren in hun dagelijks leven. Ze regisseerde verschillende projecten, waaronder een jaar lang live-uitzendingsprogramma voor bewoners van verpleeghuizen en een liedcursus in samenwerking met Irish Hospice. Sive zegt dat het nederig kan zijn om te werken met mensen die fysiek en mentaal minder in staat zijn.

“In alles, of het nu muziek is of iets anders, kun je soms in een hoop afval terechtkomen, je zorgen maken over dingen en jezelf vergelijken met anderen”, zegt ze. “Ik zeg niet dat ik dat niet doe, maar mijn dagelijkse baan laat me een ander perspectief zien. Je ziet de moeilijkheden die sommige mensen hebben, hoe sommige mensen alleen kunnen zijn, hoe weinig hulp mensen vaak kunnen krijgen, vooral als ze voor iemand zorgen.”

Bij de deelnemers kunnen verschillende soorten muziek herinneringen oproepen en een vermoeide geest kalmeren. Ze is echter realistisch in haar werk. “In termen van wanneer mensen in het koor komen en plezier hebben, zeggen veel mensen, vooral verzorgers, dat ze de effecten van koorsessies de rest van de dag of zelfs de volgende dag zien.”

Tijdens deze sessies zien mensen dementiepatiënten op hun optimale niveau, maar, zoals Seif zegt: “we gaan er niet vanuit dat we levensveranderend zijn, maar we krijgen tegelijkertijd mensen een kamer binnen en proberen ze een positieve ervaring van twee uur.”

“Soms is muziek misschien het enige dat een persoon optilt, waardoor ze contact maken, zichzelf uiten of herinneringen oproepen”, voegt ze eraan toe. “Het is heel mooi om te kunnen doen.”

“We Begin in Darkness” (VETA Records) is nu uitgebracht