Door Ajay Kamalakaran*
Met smaakvol gerestaureerde tsaristische en Sovjet neoklassieke architectuur, statige moderne kantoortorens, goed aangelegde parken en schoon en efficiënt openbaar vervoer, is Moskou een van de meest leefbare steden van Europa. Achter de opkomst van de hoofdstad en andere grote steden van Rusland uit de as van de Sovjet-Unie en de ongebreidelde jaren negentig, gaat een groep mensen schuil die niet genoeg krediet krijgen voor het herstel en de ontwikkeling van deze megasteden – immigranten uit Centraal-Azië.
Geschat op 9 miljoen[1] Centraal-Aziaten wonen en werken in Rusland, en bijna elke grote stad in het land is afhankelijk van hun werk. Immigranten uit Oezbekistan, Tadzjikistan, Kirgizië (Kirgizische Republiek), en in mindere mate Kazachstan en Turkmenistan werken in de bouw, sanitaire voorzieningen, gemeentelijke diensten, transport, persoonlijke verzorging, en als taxichauffeurs en koeriers. De rol van deze arbeiders verschilt niet veel van die van de Noord-Afrikaanse immigranten in Frankrijk, België en Nederland na de Tweede Wereldoorlog of de Turkse “gastarbeiders” in Duitsland.
Het fenomeen emigratie naar Rusland vanuit de voormalige Sovjetrepublieken wordt overal als heilzaam gezien. Rusland krijgt moderne infrastructuur, terwijl geldovermakingen het broodnodige kapitaal naar Centraal-Azië brengen. Volgens een rapport van juni 2022 van de Internationale Organisatie voor Migratie van de Verenigde Naties (IOM)[2], waren overmakingen van Rusland naar Kirgizië en Tadzjikistan goed voor respectievelijk 31% en 27% van het BBP in 2020. Geschat wordt dat het grootste deel van dit geld afkomstig is van zijn werknemers in Rusland. In 2021 bedroegen de overmakingen uit Rusland 55% van de overmakingen naar Oezbekistan en 51% in het geval van Kazachstan.
Het is gemakkelijk te navigeren. in overleg[3] Ondertekend tijdens de oprichting van het Gemenebest van Onafhankelijke Staten (GOS) in 1992, mogen burgers zonder visum binnen het Gemenebest van negen landen reizen. Deze visumvrije toegang duurt 90 dagen, maar degenen die van plan zijn in Rusland te werken, moeten een werkvergunning aanvragen zodra ze in het land aankomen. De Russische Federale Migratiedienst traceert dergelijke vergunningen meestal snel voor degenen die voor de overheid werken, zoals gemeenten en openbare ziekenhuizen, maar degenen die voor particuliere aannemers werken, worden vaak geconfronteerd met vertragingen en uitbuiting.
Volgens de Federatie van Migranten van Rusland[4]Oezbekistan is de grootste bron van migranten naar Rusland vanuit Centraal-Azië, met bijna 5 miljoen Oezbeken die in 2022 legaal in het land waren geregistreerd. Rusland is ook de thuisbasis van meer dan 2 miljoen Tadzjieken.
De één miljoen burgers van de Kirgizische Republiek die in Rusland wonen, hebben een bijkomend voordeel: gemakkelijke toegang tot de Russische arbeidsmarkt dankzij het feit dat hun land lid is van de Euraziatische Economische Unie[5]. Ze kunnen legaal in Rusland blijven werken door zich te registreren bij de autoriteiten en vervolgens op gelijke voet met Russische staatsburgers te komen.
Het is een beperkte gelijkheid. Tijdens het Sovjettijdperk hadden Moskou en andere grote steden in Rusland een overweldigende meerderheid van Russische afkomst, en de meeste immigranten waren bijna onzichtbaar omdat ze uit de Baltische staten of de communistische bloklanden van Oost-Europa kwamen. Met de komst van de meeste immigranten uit Centraal-Azië zijn ze duidelijk zichtbaar en zijn ze soms gebruikt als zondebok voor misdaad en sociale problemen door politie en opportunistische politici.
Tot het einde van de jaren 2000 riepen betogingen in stadscentra tijdens sommige nationale feestdagen Rusland op om immigranten uit Centraal-Azië en de Kaukasus te verdrijven. Maar het Kremlin keurde deze targeting niet goed en de rally’s verloren hun momentum. Er zijn echter nog steeds gesprekken in Moskou met enkele Russen die klagen dat er te veel mensen uit de voormalige Sovjetrepublieken in de stad wonen. Een simpele fout die soms wordt gebruikt om deze immigranten te beschrijven, is ‘chorka’, een veelzijdig woord dat oorspronkelijk een blok hout betekende, maar nu wordt gebruikt voor arbeiders die een beperkt begrip hebben van de Russische taal en gebruiken.
Geconfronteerd met een klassenbarrière, gaan de meeste immigranten alleen beroepshalve met etnische Russen om. De gesprekken van deze schrijver met immigranten uit Centraal-Azië zijn meestal in taxi’s door aggregators zoals Uber of Yandex. Veel inwoners en autoriteiten klagen dat ze met argwaan worden behandeld. Hoewel fysieke racistische aanvallen op deze immigranten zeldzaam zijn, is het niet ongebruikelijk dat dienstverleners immigranten grof benaderen of door de politie worden tegengehouden op metrostations, treinstations en zelfs luchthavens voor identiteitscontroles. Het is overal het lot van immigranten, en Rusland is geen uitzondering.
Veel Centraal-Aziatische migranten in Rusland worden regelmatig bedreigd met deportatie omdat ze hun doelen in hun eigen land steunen. In april 2021 bijvoorbeeld, AI[6]Hij riep Rusland op om te stoppen met het deporteren van Tadzjiekse migranten die waren uitgezet wegens deelname aan een vreedzaam protest tegen de gedwongen terugkeer van een Tadzjiekse mensenrechtenactivist. Het scenario van deportatie herhaalde zich later in het jaar toen Tadzjieken uit de regio Pamir protesteerden tegen de president van Tadzjikistan, Emomali Rahmon.
Er worden echter relaties gelegd en het systeem werkt. Rusland kampt met een tekort aan arbeidskrachten en een krimpende bevolking – 130 miljoen in 2050, tegen 145 miljoen vandaag. Het herleidt het burgerschap snel tot Centraal-Aziaten. Volgens het Russische ministerie van Binnenlandse Zaken hebben in 2021 meer dan 103.000 burgers van Tadzjikistan, meer dan 50.000 burgers van Kazachstan en meer dan 19.000 burgers van de Kirgizische Republiek het Russische staatsburgerschap verkregen.
Tegenwoordig treffen de sancties die westerse landen aan Rusland hebben opgelegd naar aanleiding van de ‘speciale operatie’ van Moskou in Oekraïne de Centraal-Aziatische landen die afhankelijk zijn van geldovermakingen hard. Volgens het Internationaal Monetair Fonds zal het vertrek van westerse bedrijven uit Rusland naar verwachting het bbp van Rusland in 2022 met 6% verminderen.[7]Analisten verwachten dit jaar een daling van 8% tot 9% in de detailhandel. Het banenverlies zal in de eerste plaats migrerende werknemers treffen.
Russische media melden dat sinds maart 2022 al bijna 200.000 migranten zijn teruggekeerd naar Centraal-Azië, en de Internationale Organisatie voor Migratie verwacht een daling van 21% van de overmakingen naar Oezbekistan in 2022 en 17% naar Kazachstan. Maar Vadim Kozinov, hoofd van de Unie van Migranten in Rusland, vindt dit geen bijzonder fenomeen. “Er is absoluut geen doorstroming. Zelfs als duizend mensen besluiten te vertrekken, is het erg klein als het gaat om de miljoenen (migranten) die aanwezig zijn”, zei hij op een persconferentie. “Bovendien moeten we begrijpen dat de situatie is nu moeilijk, er zijn altijd mensen die kwetsbaar zijn. Voor de stemming dat ‘hier alles slecht is, moet je ergens heen’.
“Hoewel de meerderheid van de migrerende werknemers heeft aangegeven er de voorkeur aan te geven voorlopig in de Russische Federatie te blijven, zullen we waarschijnlijk een gestaag toenemend rendement zien als de economie verslechtert”, zegt Renate Held, directeur van de Internationale Organisatie voor Migratie. regionaal kantoor in Wenen in het rapport.
Maar voorlopig gaat het schijnhuwelijk tussen immigranten uit Centraal-Azië en Rusland door. Voor werknemers in Centraal-Azië, die een verschillende mate van Russische taalvaardigheid hebben en weinig of geen kennis hebben van Chinees, Engels of andere vreemde talen, blijft Rusland de veiligste gok voor immigratie. Rusland bouwt nog steeds aan infrastructuur: [8] $ 104 miljard om snelwegen, spoorwegen, gezondheidszorg en sociale infrastructuur uit te breiden van 2022 tot 2024. Er is veel werk aan de winkel.
Over de auteur: Ajay Kamalakaran is een schrijver met een bijzondere interesse in Rusland en de voormalige Sovjet-Unie.
Bron: Dit artikel is geschreven voor Home Gate: Indian Council on World Relations.
referenties
[1] https://www.caa-network.org/archives/15355 [2] https://news.un.org/en/story/2022/06/1120502 [3] https://cis-legislation.com/document.fwx?rgn=25681 [4] https://www.fmr-online.ru/ [5] http://www.eaeunion.org/?lang=ar#about [6] https://www.amnesty.org/en/latest/press-release/2021/04/russiatajikistan-stop-deportation-of-tajikistani-migrants-expelled-only-for-taking-part-in-peaceful-protest/ [7] https://www.imf.org/en/Countries/RUS [8] http://duma.gov.ru/news/52813/
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”