Union Saint-Gilloise staat deze kerst in België bovenaan. De pas gepromoveerde club is voor het eerst in 48 jaar weer terug in de Eerste Klasse, maar dat is een tegendraads verhaal met een twist. Ze zijn ook de derde meest succesvolle Belgische voetbalclub.
De laatste van hun 11 titels kwamen in 1935, maar St Gilois League bloeit opnieuw met de Engelse eigenaar Tony Bloom en de in Ierland geboren sportief directeur Chris O’Loughlin. Het is een verhaal dat tot de verbeelding spreekt in binnen- en buitenland.
Er is Dante Vanzer, de jonge vleugelspeler uit Genk die doorbrak in het nationale team van Roberto Martinez. Er is Christian Burgess, een voormalige Portsmouth-verdediger die geniet van het avontuur van zijn leven. Beiden scoorden vorige week in een 2-0 uitoverwinning.
De vakbond is geworteld in traditie, van het glas-in-loodraam in hun 102-jaar oude stadion tot het feit dat het de setting was voor de allereerste wedstrijd van Spanje. “Het stadion is een beschermd gebouw en we spelen er graag omdat het magisch is”, zegt O’Loughlin. Luchtsporten.
Maar dit is ook een recent succesverhaal, met rekrutering onder Alex Muzio nu jaloers op België. Een slimme beslissing heeft deze club weer aan de top gebracht.
Deze stijging was niet onvermijdelijk. De federatie had vorig seizoen niet het grootste budget in de tweede klasse, laat staan het geld om Anderlecht en Club Brugge te verslaan. Het was ook niet duidelijk. O’Loughlin herinnert zich nog zijn eerste week op de baan in 2019.
“Ik heb woensdag mijn trainersbaan afgerond en ben hier donderdag begonnen als de nieuwe atletiekdirecteur”, herinnert hij zich. “De coach kwam en we hadden ’s ochtends een vergadering. Die avond klopte hij op mijn deur en ging naar Amiens in Frankrijk.
“Welkom als atletische directeur.
“Ik was van plan me te concentreren op het aannemen en creëren van een cultuur, en nu merkte ik dat ik op zoek was naar een nieuwe coach en een aantal cursussen moest volgen. Het was erg moeilijk omdat er geen technische staf was. Ze vertrokken allemaal naar Frankrijk. Dat zullen we doen.” “
Het was een steile leercurve voor een man wiens reis even opmerkelijk was als die van zijn club. O’Loughlin, geboren in Limerick in een familie uit Belfast, verhuisde als jonge jongen naar Zuid-Afrika en wordt vaak gezien bij het kijken naar de Western Province die cricket speelt in Newlands.
Zijn eclectische cv omvat coachingposities bij de Orlando Pirates in Johannesburg, Melbourne Victory in Australië, Charlton Athletic in Engeland, beide kanten van zijn tijd in België. Hij heeft zijn UEFA Pro-licentie bij de Northern Irish Football Association.
Maar zijn eerste coachingervaringen kwamen in de steden.
“Mensen denken dat mijn eerste baan bij de Orlando Pirates was, maar daarvoor was de training gratis. Je kunt het aan de basis noemen, maar er was geen gras in die stadions.”
Er werden banden gevormd, vooral met Thabo Mokgothu, de vriend die deze blanke man introduceerde bij de aspirant-jeugd van Daveyton. “Welke ervaringen ik in het verleden ook heb gehad, ze hadden me niet kunnen voorbereiden op deze huidige baan”, zegt hij. Maar dit is niet helemaal waar.
“Ik denk dat veel van mijn liefde voor het spel afkomstig is van steden en het zien van die passie.”
Bij de taak om de nieuwe culturele waarden van de Unie in te prenten, bleef de passie onbetwist. Het team is een mix van leeftijden en achtergronden, maar ze hebben allemaal iets te bewijzen. De gegevens worden gebruikt, maar de nadruk ligt op attributen die niet in de spreadsheet voorkomen.
“We hebben hier een waardesysteem. Het is niet alleen een onderdeel. We hebben er veel werk in gestoken, ik, de CEO en de president. We ontmoetten de professionals die ons hielpen vorm te geven aan de manier waarop we denken en wat we waren op zoek naar je kunt veel dingen zien in de spelers.
“Ik sprak onlangs met een speler die echt door de divisies is gekomen. Ik bedoel de 5e divisie van zijn land en dit is niet hetzelfde als Engeland met een volledig professioneel piramidesysteem. In sommige landen is de 4e divisie semi- professioneel.
“Als een speler dat doet, kun je echt voorbeelden van ons waardesysteem zien, want daarvoor is moed, toewijding en passie nodig. Je kunt het gaan identificeren. Ik zou met een speler kunnen praten en ontdekken dat hij op 19-jarige leeftijd worstelde met ACL en was een heel seizoen out.
“Hij komt niet alleen terug, maar hij komt sterker terug in een bepaald tijdsbestek. Een ander voorbeeld kan zijn dat we ons onderzoek doen en ontdekken dat een speler een basis heeft, maar hij zet het niet op sociale media. Je hebt om te beginnen met het maken van foto’s van een man.
“We zijn niet op zoek naar engelen. We willen verschillende persoonlijkheden, een luide, rustige persoon, een Joker. Het is belangrijk om een dynamiek te hebben. Je kunt verschillende doelen hebben, maar er moet iets zijn dat iedereen met elkaar verbindt. We geloven in onze waarde systeem helpt daarbij.”
“Denk er logisch over na. We hebben allemaal verschillende achtergronden en ineens komen we samen en besteden we gemiddeld 250 trainingen per seizoen met een gemeenschappelijk doel. Je kunt verschillende persoonlijkheden hebben, maar je hebt voor elke speler iets gemeenschappelijks nodig .
“Ik denk dat het succes op dit moment het product is van het werk in dat eerste seizoen. Er was een grote verschuiving. Toen werden duidelijke beoordelingen gemaakt. Toen identificeerden we de spelers die we wilden in de club, wat voor soort mensen we gewenst in het gebouw.”
Dante Vanzier van de Federatie van Sint-Gillis is opgeroepen voor de nationale ploeg van België
Toen Vanzer de oproep voor België kreeg, vierde het hele team feest. Hij werd opgepikt door Genk, maar toen O’Loughlin naar het spelersbord in zijn kantoor keek, noemt hij nog twee andere voorbeelden van spelers die de grote clubs in België hebben mogen verlaten om hier succes te boeken.
Siebe van der Heyden is een linkshandige verdediger die een leidende figuur was in de academie van Anderlecht, en hij had grote tips voordat hij in de Nederlandse tweede klasse terechtkwam. “Ik kan me voorstellen dat hij zich gemakkelijk verloren zou voelen”, zegt O’Loughlin.
Sene Lenin is een middenvelder die ervoor koos om FC Brugge te verlaten om in het eerste elftal in Nederland te gaan voetballen, maar speelde buiten de rechtsbackpositie. Het kostte tijd om in België te wennen, maar speelde een sleutelrol in de elektrische start van Al Ittihad aan het seizoen voor de blessure.
“Het zijn twee mooie verhalen over spelers die in hun jeugd bij de eliteclubs van België waren, Anderlecht en FC Brugge. Het waren enkele van de beste talenten, maar het voetbal zit vol met mannen die de aanvoerders waren van de jeugdteams van de grote clubs en hun carrières verdwenen plotseling.
“Een van onze waarden hier is moed en een van de manieren waarop we een voorbeeld van moed zijn, is het vermogen om goed te reageren op tegenslag. Voetbal zit vol tegenspoed, zelfs voor deze spelers op het hoogste niveau, en zelfs de beste van ze gaan door moeilijke momenten. Deze jongens hebben dat doorstaan. “
De man die alles bij elkaar heeft gebracht en van deze verschillende talenten een team heeft gemaakt, is de 55-jarige Phyllis Matsu. Net als veel van zijn spelers moest hij iets corrigeren na slechts enkele maanden voordat hij in 2019 werd ontslagen door titelverdediger Genk.
Zijn komst bij de Federatie bracht promotie en nu dit.
“Hij is een speciaal soort coach”, zegt O’Loughlin. “Hij weet een groep te motiveren. Hij weet een winnaarsmentaliteit te stimuleren. Hij heeft het idee bij de spelers dat ze elke training moeten winnen. Het belangrijkste is dat hij de waarden van de club omarmde.”
Belgische club Union Saint-Gilloise vierde vorig seizoen hun promotie
Als Matsu de titel in de Federatie kan claimen, zal het dit seizoen zeker de grootste titelzege in Europa zijn. Een dramatische overwinning op Cercle Brugge op zaterdag, na een achterstand van twee doelpunten naar een late overwinning, zorgde ervoor dat ze hun voorsprong aan de top uitbreidden tot zes punten.
Er is bezorgdheid om te praten over de titel. Niets komt in de buurt van gepland. Maar er is een erkenning dat wat er nu ook gebeurt, met andere woorden, de Federatie al heeft gewonnen. Ze brachten een revolutie teweeg in het Belgische voetbal en brachten een van de beroemdste namen terug op de voorgrond.
O’Loughlin raakt steeds meer gewend aan mediataken. Het zijn de agenten die hem nu bellen. “Sommige deuren zijn wat makkelijker te openen. Sommige mensen horen ineens over een club die ze nog nooit eerder hebben gekend. Het was moeilijk om mensen aan het luisteren te krijgen.”
Er is een vastberadenheid om van de gelegenheid gebruik te maken. “Duurzaamheid is onderdeel van onze toekomst. Op de achtergrond wordt hard gewerkt.” Maar er is ook een besef dat ze niet uit het oog mogen verliezen wat het verhaal van Union Saint-Gilloise zo bijzonder maakt.
“Er zijn plannen om commercieel te groeien, met behoud van dat speciale element. We willen het individu behouden. Het is heel gemakkelijk om verliefd te worden op deze club.”
Dat ontdekt het Belgische voetbal opnieuw.
“Woedend nederige communicator. Typische baconfan. Gepassioneerde schrijver. Trotse popcultuurfanaat. Internetspecialist.”