(5 / 5)
Het is een nieuw jaar met een nieuw begin. Hoewel we nog niet helemaal achter de pandemie staan, lijkt het erop dat livestreaming en hoe wij het zien nog een tijdje zo zal blijven. Laten we geduldig blijven.
Dansen is een verworven smaak en Billett hongert naar meer. Aan de overkant van de Noordzee werd deze criticus verbaasd door een nieuw werk van picturale dans. De dansers leunen achterover op het podium terwijl rook om hen heen zweeft, een scène die een bepaald tijdperk van ons logenstraft. Dit is misschien wel een van de beste theatermomenten die ik dit jaar zal zien. Damien Gallet roept misschien de sfeer op van theaterbeoefenaar Grotowski met dansers die zelden opstaan, en hier wegkwijnen ze in rokerige evocaties. Elke beweging is mooi, maar het voelt als een enorme inspanning. We zijn voor altijd bij hen op deze levendig gedetailleerde momenten.
Deze majestueuze en angstaanjagende aanblik is te danken aan de natuurlijke kenmerken van Nederland, en hoe wind en mist de laaglanden sieren. Op andere momenten had ik het gevoel alsof deze dansers in een tornado waren meegesleurd, terwijl deze lichamen door de lucht waadden. Ze glijden bijna alsof ze in water zijn, en het slow motion-gevoel is precies de juiste omschrijving. Wat nog verrassender is, is dat de film geen snelheidsaanpassingen kent, aangezien deze artiesten mysterieus bewegen. Ik wilde niet het gevoel krijgen dat de beelden de Holocaust zouden oproepen, ook al was het moeilijk om dat uit mijn hoofd te krijgen. Zelfs de anime Attack on Titan kwam in me op, toen ik deze personages tegelijkertijd zag verspreiden en stomen.
Met het concept en de decors van Kohei Nawa lijken hij en Janet magie op het podium te creëren, waarbij eerdere werken ook oogverblindende scènes bevatten. De prachtige soundscape van Christian Fiennes is de perfecte aanvulling op deze toch al groeiende connectie. We horen mistgeluiden, zachte en eenvoudige loops, samen met een stijgende sfeer. De muziek verdient een eigen release, durf ik te zeggen. Schaduw en projectie sluiten het stuk van een uur af, met een stimulerende uitvoering en donker geënsceneerde sprankeling.
In een achteraf bekeken interview sprak Galit over de invloed van het Shintoïsme en het Tibetaanse Dodenboek. Het hiernamaals, of zelfs de andere wereld, voelt authentiek aan in deze voorstelling, en het is een voorstelling die niet snel zal worden vergeten. Het biedt een vogelperspectief van dansers die de rivier lijken te sieren, en de mist hier is vol, prachtig en vloeiend. Daar kunnen we niet met hem over in discussie gaan.
Boek voor mistuitzending Website Nederlands Dans Theatermet aanbiedingen tot 8-22 januari.
“Ontdekkingsreiziger. Reisfanaat. Voedselgeek. Trotse koffiefanaat. Organisator. Vriendelijke tv-specialist.”