Jeddah-evenement bruist van klassieke auto’s die geschikt zijn voor een koning

Dubai: Aan het einde van zijn nieuwste special op Netflix staat de Palestijnse komiek Mohammed Amer, na een uur rauw gelach, weer op het podium en heeft hij besloten een heel persoonlijk verhaal te vertellen.

“De menigte werd gek en ik keek om me heen naar het decorontwerp. Aan de ene kant was het Banksy’s kunst van een Palestijns meisje dat een ballon vasthield, en aan de andere kant was het de muur op de Westelijke Jordaanoever, en ik dacht dat ik vertel mijn eerste ervaring met het gaan naar Palestina – de eerste keer dat ik het huis van mijn grootvader ging bezoeken’, zegt Aamer tegen Arab News.

De reis vond plaats in 2009, voordat de ster van Aamir steeg naar de hoogten waar hij nu is, aangezien hij niet alleen een grote komiek over de hele wereld was, maar ook een mede-ster in de Golden Globe-winnende serie Ramy. Van de aankomende DC-kaskraker ‘Black Adam’ tegenover Dwayne’ The Rock Johnson, co-creator, samen met ‘Rocky’-ster Ramy Youssef, tot de komende Netflix-scriptserie, losjes gebaseerd op zijn eigen ervaringen.

Amer, 40, verhuisde op 12-jarige leeftijd vanuit Koeweit naar de Verenigde Staten. Zijn vader stierf toen hij 14 was, waardoor hij in een neerwaartse spiraal terechtkwam, een gat waar hij alleen uit kon komen toen hij de komedie ontdekte. Naast comedy was zijn moeder de grootste steun in zijn leven. Hij bracht hulde aan haar in zijn eerste Netflix-special, “Mo Amer: The Vagabond” voor 2018.

Op die reis naar Burin en Nablus – zijn voorouderlijke dorpen – keek hij na een heerlijke maaltijd met zijn uitgebreide familie uit het raam en zag een moskee waarvan zijn neef hem vertelde dat hij honderden jaren oud was. Aamir was van plan daar te bidden en verliet het huis om een ​​groep mannen te vinden die erop stonden dat de oproep tot gebed die avond in het dorp zou worden gedaan.

Na enige aarzeling accepteerde Aamir het verzoek van de mannen. Nadat hij klaar was, ging een man de moskee binnen om de stem te zien van iemand die zojuist het gebrul door de stad had gehoord. Hij zei dat hij iedereen in het dorp kent, maar hij kent Aamir niet, en vraagt ​​naar zijn vader. Toen Aamir het hem vertelde, keek de man stomverbaasd.

Weet jij wie de geluidsinstallatie in deze moskee heeft geïnstalleerd? zei de man tegen Aamir.

“Het was slechts bij toeval dat het privé werd voor mijn vader”, zegt Amer. “Het is nooit geschreven en het was ook niet de bedoeling om die kant op te gaan. Ik wist toen dat dit verhaal het goed zou doen voor waar ik het over had als algemeen bindweefsel.”

Toen Aamer thuiskwam van het filmen van wat “Mo Amer: Mohammed in Texas” zou worden, dat nu op Netflix wordt gestreamd, herinnerde hij zich dat hij ergens beelden van die reis had, en door een “wonder” kon hij het opsporen op de oude harde schijf van een vriend. Twee dagen voordat de laatste film naar Netflix werd gestuurd.

Toen ze klaar waren met het bewerken van de special, was de eerste persoon die hem hem liet zien zijn moeder. Amer vertelde het verhaal op het scherm aan het publiek met tranen in zijn ogen. Toen hij opkeek om haar reactie te zien, huilde Aamirs moeder ook.

“Toen ze het zag, verscheen er een gedenkteken voor mijn vader, en toen zag ze dat de special aan hem was opgedragen, dat was echt een geweldig moment”, zegt Aamir.

Het delen van de ervaring van zijn ouders en het Palestijnse volk is altijd een belangrijk onderdeel geweest van Amers komedie en zijn eigen identiteit.

“Dat is gewoon wie ik ben. Als je de ervaring eenmaal door de ogen van je ouders ziet en wat ze hebben meegemaakt, is het moeilijk om dat van je af te schudden”, zegt hij.

Aamir is nu op een punt in zijn carrière waar hij zijn verhalen kan delen met een groter publiek dan ooit tevoren. Hij doet dit ook via een artistiek medium dat, als het goed wordt gedaan, misschien wel het meest sympathieke en zielloze is, waardoor kijkers zijn standpunt en dat van het Palestijnse volk op een ongelooflijk intieme manier kunnen ervaren.

“Daarom denk ik dat de kunst van het opstaan ​​zo bevrijdend is. Het ging nooit om geld. Ik geef niet zo veel om geld”, zegt hij. “Geld verdienen is geweldig, ik wil mijn best doen, maar het gaat over geweldige verhalen vertellen. Ik maak me minder zorgen om geld, en meer om over mijn gewicht te vegen. Het creëren van een meesterwerk is een waardevolle reis. Zo voel ik me. Dat is waar ik nu ben met mijn situatie en mijn tv-programma.”

Aamir vergat nooit de taak die hij zichzelf stelde toen hij de microfoon voor het eerst aan zijn lange lichaam aanpaste – de dagen dat hij in zijn vroege tienerjaren voor het eerst komedie begon te delen en niemand vond om verhalen over zijn of haar ervaring te vertellen. Arabieren van welke afkomst dan ook.

“Ik kwam voor het eerst op het podium toen ik 14 was en begon rond te lopen toen ik 17 was. Ik merkte meteen dat er een enorme kloof was – een enorme kloof en een kloof”, zegt hij. Er was absoluut geen echte vertegenwoordiging in een van deze stadia van Arabieren of moslims. Ik zei tegen mezelf: “Waarom bied ik het niet aan?”

Decennia later, terwijl Aamir vastbesloten blijft om de verhalen van zijn familie en mensen te delen, is een deel van de echte vreugde van dit deel van zijn carrière dat hij zich niet langer aan elk publiek hoeft voor te stellen. Met “Mo Amer: Muhammad in Texas” kent het publiek hem en werkt het goed, waardoor Omar het grootste deel van de tijd kan besteden aan het vertellen van grappen over dingen die buiten het domein van zijn identiteit vallen.

“Ik heb mijn verhaal al verteld. Nu kan ik gewoon een komiek zijn en praten over alles wat in me opkomt. Het is iets waar ik altijd op heb gewacht. Ik leg niet alleen uit waar ik vandaan kom, en het is echt bevalt me,’ zegt Aamir. “Ik zou gewoon mezelf kunnen zijn, en dan eindelijk pronken met een klein dorp van 2.000 mensen erin waar mijn familie vandaan kwam, een beetje kruiden dat ik aan het eind kon eten. En eerlijk gezegd, ik maakte het mezelf nog steeds moeilijk dat ik daar. Ik ben sprakeloos.”

“Uiteindelijk had ik de eerste voor mijn moeder, en de tweede, die helemaal niet gepland was, ging over mijn vader. Ik heb het gevoel dat ik de grootste dingen heb gedaan die ik wilde doen”, vervolgt hij. “Ik heb bereikt wat ik besloot te doen. Al het andere is gewoon jus.”