Het UEFA U-21 European Championship 2021 zag een confrontatie tussen oude vijanden Duitsland En de Nederland Beide teams hebben een aantal opwindende jongeren in hun gelederen en zijn zeker favorieten om de trofee in mei in ontvangst te nemen. Duitsland ging deze confrontatie aan na een verpletterende 3-0 overwinning op Hongarije, terwijl Nederland worstelde in hun laatste wedstrijd en in een gelijkspel afrekende met Roemenië.
De tactische analyse laat zien welke tactieken beide teams gebruikten en hoe ze elkaar opzegden om genoegen te nemen met een gelijkspel. Laten we beginnen met de analyse.
Rij
Duitsland Hij bracht één wijziging aan in de ploeg die Hongarije in hun laatste wedstrijd versloeg. Vleugelverdediger Ismail Jacobs werd in de selectie van David Raum geplaatst omdat ze dezelfde chemie wilden behouden die hun kampioenschap zo sterk begon. De NederlandOndertussen hebben ze 3 wijzigingen in hun selectie aangebracht en ook verschillende tactieken en voorbereidingen voor dit spel gevolgd, die later zullen worden besproken.
Verander de look van Holland
Nederland schakelde met 4-2-2-2 uit met balbezit. Ondanks de verandering in de formatie bleven de principes hetzelfde toen ze de 4-3-3 gebruikten. Verdedigers werden gebruikt als primaire spelers in de constructiefase. Duitsland liet slechts één aanvaller over om druk uit te oefenen op de centrale verdedigers, wat we in de volgende sectie zullen bespreken. Om door te gaan naar de derde plaats kon Nederland de middenvelders niet direct bereiken. Beiden werden strak getekend door de Duitse spelers.
We kunnen zowel de spits als de CAM van dichtbij zien vanaf de Koopmeiners aangezien Botman geen directe pass naar hem kan maken om de bal in beweging te krijgen. Maar Nederland kon het nog bereiken met de derde man. De derde man zal een vleugelverdediger zijn. Duitsland drukte niet zo intens op de vleugelverdediger, maar liet hem vrij om te drukken zodra de bal naar hem toe bewoog. Nederland deed dit goed en vormde vaak een driehoek tussen centrale middenachter, vleugelverdediger en verdedigende middenvelder. Toen de bal naar de vleugelverdediger ging, moest Berisha nu van richting veranderen en op de middenachter drukken terwijl hij opschoof. Putman speelde nu meteen de bal voor Packer. Hierdoor was de baan naar de Koopmeiners open en kon de pass gemakkelijk vanaf de vleugelverdediger worden gespeeld.
De twee brede middenvelders kwamen in een centrale setting en waren ongeveer de helft van de ruimte. Dit betekende dat de twee Duitse bijlen een oogje in het zeil moesten houden en niet in staat waren om ruimte te besparen. De aanvallers bezetten de hele Duitse verdedigingslinie. Hierdoor bleven de grote ruimtes open en konden ze worden gebruikt door de Nederlandse verdedigers.
Als de bal op de vleugel staat, beweegt de vleugel dicht bij de Duitse spelers wijd en zorgt ervoor dat ze ruimte in die vleugel knijpen. Dit betekent dat het hele Duitse team moet verschuiven en dienovereenkomstig moet gaan. Hierdoor is de ruimte aan de andere kant ontstaan.
Een andere interessante setting was hoe de twee Nederlandse stakers waren gestationeerd. Terwijl De Wit zou kunnen vallen zoals de werkelijke nummer 10, zou Kluivert hoog blijven om de diepte te creëren die nodig is voor het team dat de bal vasthoudt. Deze specifieke strategie bleek een hoop voor de Duitsers omdat ze het vaak moeilijk vonden om te beheren. Toen De Wit viel, deed hij dat vlakbij de Duitse rechteras die Noa Lang al markeerde. Op die manier wisten ze een 2v1 te creëren tegen CDM en had Meyer twee spelers te vieren. De centrale verdediger kan niet naar buiten komen en De Wit oefenen omdat dat ruimte in het midden zou creëren en met Kluivert bungelend om de schouder van de andere centrale verdediger kan hij dit met zijn rennen en skills uitbuiten.
Zowel Lange als Jakpo zullen beginnen met positioneren en zullen proberen Duitse verdedigende middenvelders aan te trekken. Dan beginnen ze wijd te bewegen en de bijlen naar zich toe te trekken. Dit zou een grote afstand tussen de twee assen creëren, wat vrijwel niet mogelijk is in een 4-2-3-1 en iets dat niet zou moeten gebeuren. Dan valt De Wit in de ruimte tussen hen in en neemt de bal in ontvangst. Een voorbeeld hiervan zien we in onderstaande afbeelding waar er nu veel afstand is tussen de verdedigende middenvelders en de weerloze vleugelverdediger voor de verdediging.
De bewegingen van de tegenstander worden ook gebruikt om de verdedigers weg te trekken van hun posities en een andere speler zal rondes maken in die gecreëerde ruimte. Een voorbeeld hiervan is te zien op de onderstaande foto waar Kluivert diep valt na een verblijf nabij de middenachter. De centrale verdediger zou hem volgen en onmiddellijk zou Tees in die ruimte rennen en profiteren van de hoge verdedigingslinie.
De Duitse achterlijn met 3 man zorgt voor extra veiligheid
Duitsland hield een 4-2-3-1 hoger in de veldformatie zonder de bal en keerde 3-4-3 terug op eigen helft in een laag blok. Het hebben van een aanvallende middenvelder betekent dat Nederland geen andere speler in de verdediging hoeft te binden en twee spelers hoeft te gebruiken om op te bouwen. Duitsland maakte zich er niet veel zorgen over. Wanneer een middenvelder de bal ontvangt, drukt de spits het midden terug op een manier die de passerende baan van zijn partner blokkeert en zijn speler niet onmiddellijk kan bereiken. Een voorbeeld hiervan kunnen we zien in de onderstaande afbeelding. Nmecha zet Botman onder druk door de andere vleugelverdediger te dekken. Berisha houdt de Koopmeiners nauwlettend in de gaten en kijkt om hem in de gaten te houden zodat de bal niet op zijn voeten belandt.
Let hier op de locaties van de vleugels en kijk hoe ver ze centraal staan. Duitsland wilde prioriteiten stellen door centrale doorvoeropties te blokkeren. De andere strategie hier is om het Nederlandse centrum terug te lokken om de bal weg te passen, en hier zal Duitsland snel druk uitoefenen om de bal terug te halen met de zijlijn als een andere verdediger. Toen de bal zoals eerder vermeld naar de vleugels werd bewogen, bewogen en centreerden de Duitse spelers dienovereenkomstig. Dit betekent dat de verre Duitse vleugelspeler nu naar een zij-achterpositie zal gaan terwijl de vleugelverdediger naar binnen bewoog om de middenachter te dekken.
We vertelden dat er ruimte beschikbaar was in de verste vleugel. Dit werd mogelijk dankzij deze aanpassing van de Duitsers, omdat ze de nabije vleugel wilden overbelasten en zo snel mogelijk de bal wilden winnen.
Ondanks de vele patronen die de Nederlanders gebruikten om in de verdediging door te breken, waren de Duitsers zelf strategisch goed in hun defensieve opstelling en zorgden ze ervoor dat de Nederlanders niet gemakkelijk de nodige spelers konden bereiken. Het belangrijkste doel van Duitsland was om gecentraliseerde opties te belemmeren en dat deden ze effectief. De kleine beslissingen die ze hier en daar in de wedstrijd namen, bleken buitengewoon effectief. De oriëntatie van hun lichaam en het juiste moment voor stress en intensiteit waren meestal goed. In het onderstaande voorbeeld kunnen we zien hoe Duitsland snel een 4v3-situatie vormde zonder dat er mogelijkheden waren om door te geven.
De aanval van Duitsland tegen de Nederlandse verdediging van de gebieden
Met de bal kwam Duitsland in een 3-4-2-1 systeem waardoor de vleugels erg smal begonnen en de vleugelspeler breed blijft en voor breedte zorgt. Dat kunnen we zien in het onderstaande voorbeeld.
Duitsland zal de bal over het algemeen naar de vleugels omleiden en zal kijken om de bal over de verdediging te spelen naar de nabije vleugel die achter de verdediging loopt. Op die manier zullen ze proberen de tegenstander uit te breiden en de posities te betreden waar Duitsland de cutters wil spelen.
De late gelijkmaker kwam in een soortgelijk patroon, waar invaller Burchardt een soortgelijke bal speelde bij de rechtsback en vervolgens achteraan sneed naar Nemesha, Stad Manchester Alleen de licentiehouder moest profiteren van het doelwit.
Nederland drukte hoger op het veld en drukte relatief met veel beter vermogen in vergelijking met Duitsland. Wanneer de bal naar een centrale middenvelder wordt gespeeld, zullen ze onmiddellijk man-man-man-tegen-de-hand in de bal bij de vleugel drukken en zullen ze proberen de Duitser te dwingen een fout te maken of ver te gaan.
Halverwege het blok gingen ze met een 4-2-3-1-systeem als een centrale verdedigende middenvelder hoog pushte om druk uit te oefenen op een Duitse verdedigende middenvelder. Terwijl de andere Duitse middenvelder in de gaten werd gehouden door CAM. Ze zullen spelers op basis van de vleugels nemen met de andere Nederlandse middenvelder die dit keer opdringt om dit te vieren.
De verdediging van de zone is hieronder op de foto te zien, waar we kunnen zien dat Duitsland maar heel weinig centrale ruimtes kreeg en dat alle Nederlandse spelers aanwezig waren om zich goed te oriënteren. Hoewel dit Duitsland het voordeel gaf om voor de vleugels te spelen en ze te gebruiken om op te rukken, deden de Nederlandse verdedigers hun best om ervoor te zorgen dat ze niet veel problemen veroorzaakten uit deze gebieden.
gevolgtrekking
Ondanks het resultaat behield Duitsland zijn plaats aan de top van de groep met 4 punten en een beter doelsaldo dan het tweede geplaatste Roemenië. De tweede trekking van Nederland in 3 dagen betekent dat ze nu op de derde plaats staan, twee punten achter hen. Als ze comfortabel hun laatste wedstrijd winnen, zullen ze, ongeacht de andere wedstrijd, de kwartfinales bereiken, terwijl een verlies hen in de eerste fase knock-out zou slaan.
“Denker. Liefhebber van eten. Woedend bescheiden musicaholic. Levenslange ontdekkingsreiziger. Twitter-liefhebber. Professionele student.”