De heer Hart zei dat de lading op de Virgin Orbit-raket, die commerciële satellieten omvatte, evenals hardware die werd gesponsord door het Britse Ministerie van Defensie en het US Naval Research Laboratory, een “uitstekend voorbeeld” was van de gedeelde financieringsbronnen die nodig zijn om de uitgaven van een full-service ruimtevaartprogramma.
Nu de Britse autoriteiten een einde hebben gemaakt aan de regelgevende en andere werkzaamheden die nodig zijn voor ruimtelanceringen in het dichtbevolkte West-Europa, zou het proces de volgende keer een stuk soepeler moeten verlopen.
“We moesten heel nauw samenwerken met Portugal, Spanje en Ierland”, zegt Ian Annette, executive vice-president van de British Space Agency, die de lancering hielp financieren, omdat het Virgin-vliegtuig “door zijn gecontroleerde luchtruim zou vliegen”. Hij zei dat commerciële luchtvaartmaatschappijen hun vluchten zouden moeten omleiden om uit de weg te blijven.
Het bereiken van dergelijke afspraken heeft geleid tot vertragingen. “Het is duidelijk dat de eerste lancering een dure onderneming was”, zei dhr. Hart. Virgin Orbit heeft zijn lanceringsteam sinds oktober in Groot-Brittannië moeten houden, waardoor de oefening veel duurder is dan verwacht, hoewel het bedrijf specifiek zei dat het moeilijk zou zijn om het extra bedrag in te schatten.
Virgin Orbit rekent doorgaans ongeveer $ 12 miljoen aan bij de lancering, hoewel de kosten kunnen variëren.
Groot-Brittannië had al een grote satellietindustrie en was een van de leiders in het ontwerp en de fabricage van apparaten ter grootte van een schoenendoos, relatief goedkope apparaten die steeds belangrijker werden voor communicatie, bewaking en andere doeleinden.
De regering verwacht dat de mogelijkheid om deze satellieten in een baan om de aarde te sturen, Groot-Brittannië een extra voordeel zal opleveren. Met bescheiden financiering moedigde de regering lokale ontvangende autoriteiten, zoals die in Cornwall en andere in Schotland, aan om locaties te ontwikkelen die geschikt zijn voor verticale raketlanceringen of enorme straalvliegtuigen die als lanceerplatforms kunnen worden gebruikt.
Mevrouw Jones van de RHEA-groep zei dat het vooruitzicht van lanceerlocaties in Groot-Brittannië haar werkgever, een Belgisch privébedrijf, had aangemoedigd om zijn machines te bouwen in Harwell, in de buurt van Oxford, waar een consortium van ruimtevaartbedrijven is gevestigd.
‘Voorstander van internet. Student. Kwaadaardige twitteraar. Expert in amateur-tv. Hipster-vriendelijke maker.’