Vorig jaar liep geneeskundestudent James Shin het coronavirus op terwijl hij tijdens een rotatie op de spoedeisende hulp werkte. Hij kreeg een longontsteking en werd naar het ziekenhuis gebracht. Als onderdeel van zijn zorg onderging hij een röntgenfoto van de thorax, en artsen ontdekten iets ongewoons.
“Dit kan het zeldzame geval zijn waarin het coronavirus iemands leven heeft gered”, vertelt Shane, 31, uit Manchester, Connecticut, aan TODAY.com. “Toen ze een röntgenfoto van de borstkas maakten, ontdekten ze eigenlijk… een grote pleurale effusie in mijn borstkas.”
Deze pleurale effusie, een ophoping van vocht in de borstkas, komt gewoonlijk niet voor bij Covid-19, en uit verdere tests bleek dat Sheen een groot thymoom had, een zeldzame vorm van kanker die begint in de thymus, een orgaan in de borstkas. . Onderdeel van het immuunsysteem.
Veel artsen dachten dat ze zijn hele rechterlong – of in ieder geval een deel ervan – moesten verwijderen om hem te kunnen behandelen. Toen vond hij een dokter die zei dat hij zijn long kon redden.
“Hij vertelde me dat de operatie 17 uur duurde, wat de langste operatie is die hij ooit bij iemand heeft uitgevoerd”, zegt Shane.
Faculteit Geneeskunde en Kankerdiagnose
Terugkijkend op de tijd voorafgaand aan zijn diagnose, weet Shane dat hij meer van streek zal raken dan normaal als hij traint.
“Ik realiseerde me dat ik de afgelopen jaren een lichte afname van mijn inspanningstolerantie had opgemerkt”, zegt hij. “Ik merkte ook dat wanneer ik mijn adem probeerde in te houden, ik mijn adem niet meer kon inhouden zoals vroeger.”
Maar hij zegt dat die symptomen zo ‘mild’ bleven dat ze hem er niet van weerhielden actief te zijn in de sportschool, te gaan hardlopen of deel te nemen aan medische cursussen.
Toen hij in maart 2023 hoorde dat hij kanker had, wist hij dat het een zeldzame en moeilijke diagnose was. Shane begreep dat zijn CT-scan aanzienlijke uitzaaiingen vertoonde, wat ‘meestal een slechte prognose’ is.
De massa bevond zich in zijn mediastinum, in de borstkas tussen het borstbeen en de wervelkolom, met de longen aan weerszijden, en was 'behoorlijk groot', zegt Shane. “(Het) was heel anders dan de mate waarin ik gewend was de patiënten te zien waarvoor ik zorg.”
Zijn kanker was stadium 4 en de grote tumor omhulde zijn rechterlong, drong door zijn hart en groeide uit tot zijn middenrif. Het was ook aanwezig in het borstvlies, een dun membraan dat de organen in de borstholte bedekte.
“Ik was er duidelijk erg gefrustreerd door. Er gingen veel dingen door mijn hoofd. “Ik dacht: 'Hoe lang ga ik leven?'” Shane herinnert zich. “Onwetendheid is een gelukzaligheid. Ik wou dat ik niet wist wat ik weet.)
Zijn achtergrond als arts en Ph.D. De student – Shane had een dubbele graad – hielp hem bij het onderzoeken van geneeswijzen.
“Ik probeerde in het reine te komen met het feit dat ik een zeer geavanceerde en wijdverspreide ziekte had”, zegt hij.
Hij ontmoette een aantal thoraxchirurgen die gespecialiseerd zijn in ziekten en organen van de borstkas, en zij spraken over chirurgie. De eerste dokter zei dat ze misschien de long van Shane moesten verwijderen, dus vroeg Shane om een second opinion. Deze arts is ook van mening dat voor een operatie ten minste een deel van Shane's long moet worden verwijderd. Een derde arts was het daarmee eens.
Shane begon met chemotherapie om de tumor te verkleinen, maar het werkte nog steeds niet. Een van zijn artsen raadde hem aan om met een radiotherapeut te praten, die gespecialiseerd is in bestralingstherapie om kanker te behandelen. Shane dacht dat een nieuw consult geen kwaad zou kunnen, dus verwees de radiotherapeut hem door naar Dr. Joseph Friedberg.
“Hij was de vierde thoraxchirurg met wie ik sprak”, zegt Shane. “Ik herinner me dat hij tegen mij zei – dit was iets heel radicaals – ‘Ik ben er vrij zeker van dat we geen longen hoeven af te nemen.'”
Thymuskanker en de behandeling ervan
Thymuskankers, die voorkomen in de klier die bij volwassenen meestal inactief is, zijn 'zeer zeldzaam', zegt Friedberg.
“De thymus maakt deel uit van je immuunsysteem, en is groter en actiever als we baby's zijn, en dan verwelkt het een beetje”, vertelt hoofdthoracaalchirurg van Temple University Health System aan TODAY.com. “Het gaat niet helemaal weg.”
Hij zegt dat er twee soorten thymuskanker zijn: thymustumor en thymuscarcinoom. Behandeling voor een thymus bestaat meestal uit het simpelweg verwijderen van de tumor.
“Thymuskanker is, zoals de naam al doet vermoeden, een agressievere vorm van kanker”, zegt Friedberg. “Ze zullen bijna universeel erger worden.”
Shane had een thymoom, meestal het minder agressieve type. “Maar het werd zo groot dat zijn massa zo groot werd als je hoofd”, voegt Friedberg toe.
“Het was zo kankerachtig”, vervolgt hij. “Het nam het grootste deel van zijn rechterborst in beslag. Het verpletterde en duwde zijn hart. … Het was enorm.”
De kanker van Shane is uitgezaaid naar het borstvlies – dat de longen bedekt, de borstholte langs de ribben, de zak rond het hart, de zenuwen die het middenrif, de luchtpijp, de luchtpijp, de slokdarm, de wervelkolom, de aorta en de maxillaire ader. De holle.
Het begint ook de superieure vena cava binnen te dringen, wat betekent dat er tijdens de operatie een risico bestaat op aanzienlijke bloedingen.
“Als je een tumor als deze hebt, is er geen enkel deel van de borstholte dat niets met kanker te maken heeft”, zegt Friedberg. “Het was mijn taak om naar binnen te gaan en alle ziekten die ontdekt konden worden te verwijderen.”
Friedberg is ook gespecialiseerd in het uitvoeren van operaties om mesothelioom te behandelen, een kanker die zijn oorsprong vindt in het borstvlies, waardoor hij de kanker van Shane kon verwijderen toen deze zijn long verliet, terwijl veel andere chirurgen dachten dat ze dat niet konden.
Het was niet gemakkelijk. De operatie van juli 2023 duurde 17 uur. Voordat hij de operatie voltooide, vulde Friedberg de borstholte met een mengsel van steriel water en jodium om te proberen de “overgebleven onzichtbare microscopische ziekte” in het borstvlies te behandelen, zegt hij. “Ik gebruik het voornamelijk voor mesothelioom en heb een aantal zeer goede resultaten behaald.”
Friedberg voegt eraan toe dat hij kanker bij mensen zoveel mogelijk probeert te behandelen zonder hun longen te gebruiken als een manier om 'de kwaliteit van leven te behouden'.
Friedberg zegt dat Shane de dingen kan blijven doen die hij leuk vindt en die hij misschien had moeten opgeven als hij een deel van zijn long had verloren.
“Hij is weer aan het werk, hardlopen, naar de sportschool gaan, gewichtheffen. Het is ongelooflijk. Hij is weer aan het rennen”, zegt Friedberg. “Als we zijn long hadden verwijderd, zou hij deze dingen niet hebben gedaan.”
“Er is dan iets”
Herstellen van een operatie was fysiek en emotioneel moeilijk voor Shane. Hij werd vijf dagen geïntubeerd en bracht nog eens twee weken door op de IC met vijf thoraxslangen die uit hem kwamen.
“Het is erg pijnlijk en het is moeilijk om die thoraxslangen vast te houden en te lopen”, zegt hij. “Het was eigenlijk heel frustrerend… om te zien wat ik heb meegemaakt en me zo slecht te voelen na de operatie. Ik herinner me dat ik erover debatteerde of het leven nog wel de moeite waard was.
Hoewel de ervaring ‘extreem traumatisch’ was, begon Shane te accepteren dat herstel moeilijk zou zijn en begon het proces langzaam. Deze ervaring gaf hem meer kennis over wat het betekent om ziek te zijn.
“Het is interessant om aan de andere kant van de zaak te staan”, zegt Shane. “Je voelt zeker meer empathie voor de patiënt.”
Toen Shane thuiskwam, deed hij fysieke, bezigheids- en looptherapie. Ook kreeg hij zes weken lang bestraling als onderdeel van een klinische proef voor patiënten met kanker van het borstvlies.
“Ik ben er zonder complicaties doorheen gekomen”, zegt hij.
Uit een recente scan bleek dat Sheen geen bewijs had voor de ziekte, hoewel de thymus op elk moment bij patiënten kan terugkeren.
“Je kunt het vervelend noemen, omdat het na vele jaren kan terugkeren”, zegt hij. “Waarschijnlijk zal ik de rest van mijn leven CT-scans en MRI’s moeten ondergaan.”
Shane zal radiotherapie-oncologie volgen tijdens zijn residentieopleiding. Hoewel hij niet gewend is veel over zichzelf met patiënten te delen, ontmoette hij onlangs een patiënt die hoorde dat ze kanker had die zich door haar buikholte had verspreid.
“Ze was erg verdrietig en erg depressief”, zegt hij. “Ik zei tegen haar: ‘Hé, ik weet hoe het is om op de eerste hulp te zijn en te horen te krijgen dat je kanker in een vergevorderd stadium hebt, want ik heb het ook meegemaakt. Het beste wat u kunt doen, is gewoon naar uw oncoloog luisteren.
Zijn kanker veranderde ook de loop van zijn carrière. Shane dacht dat hij arts-wetenschapper zou worden en voornamelijk onderzoek zou doen, terwijl hij slechts af en toe patiënten zou zien. Maar nu weet hij dat hij zich vooral wil richten op de patiëntenzorg.
“[Het hebben van kanker]heeft de manier beïnvloed waarop ik het leven benader”, zegt Shane. “Het deed me echt beseffen dat mijn doelen in het leven anders waren dan ik had gedacht.”
Shane wil dat zijn verhaal hoopvol is voor iedereen met een moeilijke diagnose.
“Het is belangrijk om te beseffen dat als je voor een grote uitdaging in je leven staat, je de hoop niet moet opgeven”, zegt hij. 'Dan is er iets.'
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op TODAY.com
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”