Kan een caloriebeperkend dieet of vasten u helpen langer te leven?

Als je een laboratoriummuis op dieet zet en de calorie-inname van het dier met 30 tot 40 procent vermindert, zal het dier gemiddeld ongeveer 30 procent langer leven. Caloriebeperking, zoals de interventie technisch wordt genoemd, kan niet zo ernstig zijn dat het dier ondervoed raakt, maar moet agressief genoeg zijn om enkele grote biologische veranderingen te stimuleren.

Wetenschappers Voor het eerst ontdekt Dit fenomeen deed zich voor in de jaren dertig en de afgelopen negentig jaar heeft het zich herhaald bij soorten variërend van wormen tot apen. Uit latere onderzoeken bleek ook dat veel dieren met een beperkt aantal calorieën minder snel kanker en andere chronische ziekten zouden ontwikkelen die verband houden met veroudering.

Maar ondanks al het onderzoek dat op dieren is gedaan, zijn er nog steeds veel onzekerheden. Deskundigen debatteren nog steeds over de manier waarop het werkt, en of het aantal geconsumeerde calorieën of de tijdsperiode waarin ze worden gegeten (ook wel intermitterend vasten genoemd) belangrijker is.

En het is nog steeds frustrerend onzeker of minder eten mensen ook kan helpen langer te leven. Experts op het gebied van veroudering staan ​​erom bekend verschillende diëten op zichzelf uit te proberen, maar daadwerkelijke onderzoeken naar de levensduur zijn schaars en moeilijk uit te voeren omdat ze tijdrovend zijn.

Hier is een blik op wat wetenschappers tot nu toe hebben geleerd, vooral door onderzoeken naar sperma, en wat zij denken dat dit voor mensen zou kunnen betekenen.

Waarom verlengt het verminderen van calorieën de levensduur?

Wetenschappers weten niet precies waarom minder eten leidt tot een langere levensduur van een dier of persoon, maar veel hypothesen hebben een evolutionaire vooringenomenheid. In het wild maken dieren perioden van feest en hongersnood door, net zoals onze menselijke voorouders dat deden. Daarom is hun biologie (en misschien die van ons) geëvolueerd om niet alleen te overleven en te gedijen tijdens seizoenen van overvloed, maar ook tijdens seizoenen van ontbering.

Eén theorie is dat caloriebeperking, op cellulair niveau, dieren veerkrachtiger maakt tegen fysieke stressoren. Muizen met beperkte calorieën hebben bijvoorbeeld een grotere weerstand tegen gifstoffen en herstellen sneller van een blessure, zegt James Nelson, hoogleraar cellulaire en integratieve fysiologie aan het Health Science Center van de Universiteit van Texas in San Antonio.

Een andere verklaring houdt verband met het feit dat zowel bij mensen als… de dierenMinder calorieën eten vertraagt ​​de stofwisseling. Het is mogelijk dat “hoe minder je nodig hebt om je lichaam te metaboliseren, hoe langer je kunt overleven”, zegt Dr. Kim Hoffman, een assistent-professor in de geneeskunde aan de Duke University School of Medicine, die caloriebeperking bij mensen heeft bestudeerd. “Weet je, vertraag gewoon de wielen, dan gaan de banden langer mee.”

Caloriebeperking dwingt het lichaam ook om te vertrouwen op andere brandstofbronnen dan glucose, waarvan deskundigen op het gebied van veroudering denken dat dit gunstig is voor de metabolische gezondheid en uiteindelijk voor de levensduur. Veel onderzoekers hebben gewezen op een proces dat bekend staat als autofagie, waarbij het lichaam defecte delen van cellen eet en deze voor energie gebruikt. Dit helpt de cellen beter te functioneren en vermindert het risico op veel leeftijdsgebonden ziekten.

Wetenschappers zijn zelfs van mening dat een van de belangrijkste redenen waarom caloriebeperkte diëten ervoor zorgen dat muizen langer leven, is dat de dieren niet eerder ziek worden, of helemaal niet, zei Dr. Richard Miller, hoogleraar pathologie aan de Universiteit van Michigan. . .

Er zijn enkele opmerkelijke uitzonderingen op de bevindingen met betrekking tot een lang leven en caloriebeperking. Het meest verrassend was het onderzoek van Dr. Nelson Gepubliceerd in 2010 Op muizen die genetisch divers waren. Hij ontdekte dat sommige muizen langer leefden als ze minder voedsel aten, maar dat een groter deel feitelijk een korter leven had.

“Dit was bijna ongehoord,” zei Dr. Nelson, waarbij hij opmerkte dat het meeste onderzoek naar caloriebeperking begint met te zeggen: “Voedselbeperking is het krachtigste en meest universele middel om de levensduur van soorten in het hele dierenrijk te verlengen.” En bla bla bla.

Andere onderzoekers hebben de betekenis van de bevindingen van Dr. Nelson in twijfel getrokken. “Mensen citeren dit onderzoek alsof het algemeen bewijs is dat caloriebeperking slechts een klein deel, of een fractie van de tijd, werkt,” zei Dr. Miller. “Maar je kunt alleen tot die conclusie komen als je vijftig jaar aan krachtig gepubliceerd bewijs negeert dat zegt dat deze behandeling vrijwel altijd werkt.”

De studie van Dr. Nelson was niet de beste eentje maar Welke Niet gevonden Het is echter een universeel voordeel voor een lang leven met caloriebeperking. Er zijn bijvoorbeeld meer dan twintig jaar geleden twee onderzoeken naar apen uitgevoerd en gepubliceerd in 2009 En 2012werden tegenstrijdige resultaten gerapporteerd. Dieren in beide onderzoeken lieten enkele gezondheidsvoordelen zien die verband houden met caloriebeperking, maar slechts één groep leefde langer en had minder last van leeftijdsgebonden ziekten, zoals hart- en vaatziekten en diabetes.

Wat is de relatie tussen intermitterend vasten en dit onderwerp?

In het licht van deze gemengde resultaten vragen sommige onderzoekers zich af of er een andere variabele is die net zo belangrijk is als, of zelfs belangrijker dan, het aantal calorieën dat een dier eet: de tijdsperiode waarin het deze calorieën eet.

Belangrijk verschil Tussen de twee experimenten met apen door, in een onderzoek uit 2009 aan de Universiteit van Wisconsin, kregen de dieren met een beperkt aantal calorieën slechts één maaltijd per dag en de onderzoekers verwijderden het resterende voedsel in de late namiddag, zodat de dieren ongeveer 16 uur moesten vasten. . In een onderzoek uit 2012, uitgevoerd door het National Institute on Aging, werden dieren twee keer per dag gevoerd en werd het voedsel 's nachts weggelaten. Het waren de Wisconsin-apen die het langst leefden.

A Recentere studie De effecten van caloriebeperking met en zonder intermitterend vasten werden duidelijk getest bij muizen. De wetenschappers gaven de dieren hetzelfde caloriearme dieet, maar sommigen kregen slechts twee uur voedsel, anderen 12 uur en een andere groep 24 uur. Vergeleken met een controlegroep muizen die te allen tijde op een volledig caloriedieet konden worden begraasd, leefden de caloriearme muizen die gedurende een periode van 24 uur voedsel aten 10% langer, terwijl de caloriearme muizen die tijdens perioden aten 10% langer leefden. De specifieke tijdsperiode nam met 35% toe in de gemiddelde levensduur.

Op basis van deze reeks bevindingen gelooft Rafael Di Capo, een senior NIA-onderzoeker die heeft geholpen bij het leiden van het apenonderzoek daar, dat hoewel caloriebeperking belangrijk is voor een lang leven, de hoeveelheid tijd die elke dag wordt besteed aan eten – en niet aan eten – belangrijk is. Even belangrijk. Dit geldt wellicht niet alleen voor dieren, maar ook voor mensen.

Wat betekent dit voor mij?

Het is moeilijk om definitief te beantwoorden of intermitterend vasten, caloriebeperking of een combinatie van beide ervoor kan zorgen dat mensen langer leven.

“Ik denk niet dat we enig bewijs hebben dat het de levens van mensen verlengt,” zei Dr. Nelson. Dat betekent niet dat het niet kan werken, voegde hij eraan toe, alleen dat het bewijsmateriaal “heel moeilijk te verkrijgen is, omdat het een leven lang duurt om die gegevens te verkrijgen.”

Eén klinische proef – genaamd Caloriestudie Probeer deze vraag te beantwoorden door te onderzoeken hoe het verminderen van calorieën met 25 procent gedurende twee jaar invloed heeft op een reeks maatregelen die verband houden met veroudering. Meer dan 100 gezonde volwassenen kregen advies over het plannen van maaltijden en hielden regelmatig adviessessies om hen te helpen hun dieetdoelen te bereiken. Maar omdat het moeilijk was om calorieën te verminderen, konden de deelnemers uiteindelijk hun inname met slechts 11 procent verminderen.

Vergeleken met controledeelnemers en lijners verbeteren Verschillende aspecten van hart- en metabolische gezondheid, waaronder bloeddruk en insulinegevoeligheid, en ze hadden lagere niveaus van sommige ontstekingsmarkers.

De studie omvatte ook drie metingen van de ‘biologische leeftijd’, waarbij bloedtesten aan het begin en aan het einde van twee jaar werden vergeleken. Twee testen Het vond geen verbetering in beide groepen, maar een derde groep, die tot doel had te meten hoe snel mensen ouder worden, liet een verschil zien bij de lijners. Dr. Hoffman, die aan het onderzoek deelnam, zei dat caloriebeperking “mensen niet jonger maakte, maar wel langzamer verouderde.”

Voor Dr. Miller is de belangrijkste conclusie uit dit onderzoek dat de caloriebeperking van 25 tot 40 procent waarvan is aangetoond dat deze gunstig is voor dieren, niet realistisch is voor mensen. “Alles wat gedaan kan worden om hen te helpen,” zei hij. De calorieën van de deelnemers werden verminderd, maar ze bleven nog steeds achter bij het doel van 25 procent.

Dr. DiCapo had een andere mening: “Met slechts 11 procent caloriebeperking die de deelnemers bereikten, vertoonden ze nog steeds voordelen.”

Ander onderzoek heeft zich gericht op de kortetermijneffecten van intermitterend vasten bij mensen met verschillende body mass indexen. Enkele onderzoekenHet testen van verschillende vastenschema’s heeft een verbeterde metabolische gezondheid en verminderde ontstekingen aangetoond. Maar proces Onder de 116 mensen die op basis van BMI werden geclassificeerd als overgewicht of obesitas, vonden ze geen voordeel bij degenen die binnen een periode van acht uur aten maar hun calorieën niet verminderden, vergeleken met de controlegroep.

Om het helemaal af te maken: er is een opmerkelijke hoeveelheid bewijsmateriaal dat rechtstreeks in tegenspraak lijkt te zijn met het idee dat caloriebeperking of vasten, wat meestal tot gewichtsverlies leidt, de levensduur verlengt. onderzoek Vindt voortdurend Mensen met overgewicht hebben een lager risico op overlijden dan mensen met een normaal gewicht of ondergewicht. Eén hypothese is dat mensen met de laagste BMI dun kunnen zijn omdat ze ouder zijn of een chronische ziekte hebben. De andere reden is dat mensen met een hoge BMI meer spieren hebben, die meer wegen dan vet. Maar het hebben van meer lichaamsmassa kan ook beschermend zijn, vooral op latere leeftijd, zegt dr. Hoffman.

Ondanks bijna een eeuw onderzoek is er nog een weg te gaan voordat experts met zekerheid kunnen zeggen of de voordelen op het gebied van de levensduur van dieren zich ook zullen vertalen in de mens. Sommige onderzoeken geven reden om aan te nemen dat caloriebeperking en intermitterend vasten je zullen helpen langer te leven, en er zijn waarschijnlijk voordelen op de korte termijn, vooral als het gaat om de gezondheid van het hart en de stofwisseling. Maar het is ook mogelijk dat minder eten meer doet dan je alleen maar hongerig maken.

Audio geproduceerd door Kate Winslet.