Kayla Hodge
Voor december vorig jaar had ik nog nooit een volledige voetbalwedstrijd gezien.
Ik had veel geluk dat ik ook werd voorgesteld – Chelsea Whitaker scoorde een laat doelpunt om South United te helpen Eastern Suburbs te verslaan in de National League.
Voetbal was nooit echt op de radar, ook al speelden de meeste van mijn middelbare schoolvrienden de sport.
Maar ik hoef geen doorgewinterde voetbalfan te zijn om het belang van het naderende WK voor vrouwen in te zien.
Ik ben opgewonden. Opgewonden om verslag te doen van mijn eerste WK – waarschijnlijk het grootste wereldwijde evenement waaraan ik ooit zal deelnemen – en opgewonden om internationale vrouwensport live bij onze achterdeur te zien.
Vrouwensport is iets wat me na aan het hart ligt, en als ik zie hoe ze de afgelopen jaren zijn gegaan, is dat veelbelovend.
Maar er is meer te doen.
We omhelsden de Zwarte Varens, en hoewel het de Witte Varens niet zo goed verging, stonden we hen bij en toonden onze steun voor het WK vrouwenvoetbal.
Het wordt tijd dat we hetzelfde compliment teruggeven aan Football Ferns.
Ze boekten maandag een mooie 2-0 overwinning op Vietnam, wat het moreel een boost zou moeten geven na een teleurstellende reeks optredens.
En het valt niet te ontkennen welke impact dit WK zal hebben op meisjes en jongens, door het hele land, die toekijken en ervan dromen de volgende Megan Rapinoe of Ali Riley te worden.
Dunedin zal dit WK zes wedstrijden organiseren en de Zwitsers hebben ervoor gekozen om zich hier te vestigen en we hebben een reële kans om te laten zien hoe we het vrouwenspel steunen en vieren.
Maak deel uit van de geschiedenis.
Adriaan Ciccone
Het is gemakkelijk om te vergeten wat de sport zo geweldig maakt als je bezig bent met het bijhouden van de score.
Wie er wint, is eigenlijk niet relevant.
Wat er echt toe doet, is wie kijkt en wat ze vervolgens doen.
Skateboarden heeft me dat geleerd, of beter gezegd, dat hebben mijn meiden me geleerd.
Samen hebben we tienermeisjes met kniebeschermers angstaanjagende stunts zien uitvoeren tijdens de Olympische Spelen in Tokio. Vroegere opvattingen dat ‘sport’ niet thuishoorde op de Olympische Spelen vervaagden in al het plezier.
De mist trok op en de inspiratie kwam op zijn plaats.
We hebben geen twee skaters in huis. We hebben een basketballer en een korfballer, maar die keken vol ontzag wat er allemaal mogelijk was.
Misschien heeft het WK vrouwenvoetbal hetzelfde effect op ons gezin.
We zullen de sport samen leren zoals we deden met skateboarden.
We horen over de spelers, hun verhalen en hun reis terwijl vrouwensport weer centraal staat in dit land.
Ongetwijfeld zal een nieuwe generatie meisjes zich laten inspireren. Het kan alleen maar goed zijn, wie er ook wint.
Misschien kan ik wat voetbalherinneringen aan het einde van de jaren zeventig opfrissen.
Het bestond voornamelijk uit blote voeten, een ijzige ochtend, sinaasappels in de rust en ineengedoken achter in een Holden met mijn teamgenoten terwijl we ons een weg baanden door de stad, alleen voor Whanganui East om te verslaan.
Ik wou dat ik kon zeggen dat ik het resultaat niet meer weet. Ik doe. De stand was 8-0 en ik was de keeper. IJs op weg naar huis maakte alles goed.
Hayden Meckley
Het is verleidelijk om cynisch te zijn als het gaat om grote gebeurtenissen in de moderne wereld.
Spindoctors en PR-voorspellers zijn zo bedreven geworden in het spuwen van met jargon beladen onzin over heldendom dat het moeilijk is om de grens te vinden tussen feit en roddel.
Terwijl de opwinding van een sportevenement natuurlijk zou kunnen toenemen, lijkt het er nu op dat ons moet worden verteld – meedogenloos, meestal in de vorm van schokkende marketingcampagnes met onzinnige buzzwords – waarom we ergens om moeten geven.
Maar dit is geen heldenmoed waarvoor onzin nodig is.
Als voetbalfan lijkt de surrealistische kleine oude Dunedin nog steeds deel te nemen aan een WK dat echt een enorme erfenis kan achterlaten (buzzword alert) voor toekomstige generaties.
Dat zal voor mij de echte maatstaf zijn voor het succes van het WK 2023 – niet hoeveel mensen wedstrijden zoals Japan tegen Costa Rica bijwonen, en niet noodzakelijkerwijs hoe goed Ferns voetbalt.
Dit is een geweldig moment voor de vrouwensport in Nieuw-Zeeland.
En pas op voor korfbal, hockey, rugby en cricket. Als dit WK de impact zou hebben die ik denk dat het zou kunnen, zou voetbal een favoriete sport worden voor veel meisjes.
Wat hoop ik nog meer te zien van dit toernooi?
Goed voetbal. Makkelijk zo.
Verpletterende goals, geweldige passes op ons vrije veld, heel veel drama – het prachtige spel zoals het gespeeld moet worden.
“Woedend nederige communicator. Typische baconfan. Gepassioneerde schrijver. Trotse popcultuurfanaat. Internetspecialist.”