Spanje staat op het punt om het laatste land te worden dat een zogenaamd digital nomad-visum afgeeft dat inwoners van niet-EU-landen, waaronder het VK, de mogelijkheid geeft om in het land te wonen en werken.
De deal maakt deel uit van een nieuwe start-upwet, die tot doel heeft de beroemde Spaanse wetten rond het opzetten van nieuwe bedrijven te vereenvoudigen, een proces dat tot een maand kan duren, vergeleken met slechts een dag in een land als Nederland.
De finesses zijn nog niet onthuld, maar de verblijfsvergunning is naar verwachting in eerste instantie geldig voor een jaar en kan daarna met maximaal vijf jaar worden verlengd.
Aanvragers zullen gunstige belastingvoorwaarden worden aangeboden en moeten kunnen bewijzen dat ze gedurende een bepaalde periode op afstand hebben gewerkt voor organisaties die buiten Spanje zijn gevestigd, en er is een limiet aan het bedrag van hun inkomen dat kan worden verdiend met het omgaan met Spaanse bedrijven.
Andere EU-landen die al soortgelijke regelingen hebben, zijn Kroatië, Estland, Griekenland en Portugal.
De deal geeft mensen uit landen die geen deel uitmaken van de Europese Economische Ruimte de mogelijkheid om in Spanje te wonen en te werken, terwijl ze hun ervaring en inkomstenpotentieel meebrengen.
Steden als Valencia, Madrid en Barcelona zijn al erg aantrekkelijk voor digitale nomaden uit de Europese Unie, en de openheid is bedoeld om het ook voor mensen uit andere landen gemakkelijker te maken om lid te worden.
“Vergeleken met andere Europese landen waar ik ben geweest, kun je in Spanje zeker veel verder gaan met je geld”, vertelde Han Talbot, digitale nomade, gastheer van de commerciële podcast The Remote Life, aan reissite Lonely Planet.
Vooral Barcelona wil zichzelf graag promoten als technologiehub, wat betekent dat een instroom van ervaren telewerkers welkom zal zijn.
De revolutie in werken op afstand heeft geleid tot het uitbreken van de pandemie en heeft een potentiële reddingslijn geworpen op veel kleine steden in Europa die ooit bevolkingsverlies hadden, waar ze nu expats kunnen aantrekken die lage kosten van levensonderhoud hebben, maar in staat zijn om doorgaan zoals gewoonlijk.
Het Portugese eiland Madeira, dat sterk afhankelijk is van seizoenstoerisme, heeft in Ponta do Sol een digitale nomadengemeenschap gecreëerd, en het Italiaanse eiland Sardinië biedt grote financiële prikkels voor mensen om daarheen te verhuizen en de lokale gemeenschap nieuw leven in te blazen, maar met de voorwaarde dat een leegstaand pand worden gerenoveerd als onderdeel van de deal.
Er zijn klachten in sommige andere steden dat de digitale nomadencultuur de huurprijzen opdrijft die buiten het bereik van de lokale bevolking zijn door buitenstaanders, maar assistent-professor Raj Chaudhry schreef in Harvard Business Review: “Digitale nomaden investeren hun tijd en geld in de lokale economie, zonder lokale banen te krijgen, bruggen te bouwen met lokale kenniswerkers – een win-winsituatie voor zowel thuiswerkers als lokale gemeenschappen.”
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”