Nu komt de Netflix-censuur

Stel je voor dat je twee boeken online hebt besteld: het ene beweert dat Covid-vaccins niet werken, en het andere zegt twijfelachtige dingen over leden van de koninklijke familie. In plaats van eerstgenoemde te ontvangen, ontvangt u een briefje dat de overheid voor uw eigen bestwil is ingegrepen om u te beschermen tegen verkeerde informatie. De tweede arriveert, maar is beplakt met een poster, in opdracht van de overheid, waarop staat dat je geen woord van hem moet geloven. Ruil boeken in voor tv- en radioprogramma’s en je hebt, kortom, de plannen van de overheid voor on-demand streamingdiensten.

De regering wil dat bedrijven als Amazon Prime en Netflix dezelfde regulering van ‘spam’-inhoud, nauwkeurigheid en onpartijdigheid krijgen waarmee live-omroepen zoals BBC en ITV te maken hebben. Hij zou in de rij staan ​​voor Ofcom voor de rol. De regering is van mening dat dit een gelijk speelveld zal opleveren tussen on-demand-reuzen en legacy-omroepen. Maar het is om verschillende redenen een verschrikkelijk beleid.

Het is verkeerd voor Beeb en ITV om te werken onder beperkingen die geen invloed hebben op Netflix of Disney Plus. Maar er is meer dan één manier om dingen in evenwicht te brengen. Waarom zouden we, in plaats van de controles op wat nieuwkomers kunnen uitzenden, te vergroten, de beperkingen op bestaande kanalen niet verminderen?

Het is niet zo dat Ofcom zichzelf met glorie bedekte toen hij onlangs zijn regels handhaafde. Tijdens de pandemie heb ik geprobeerd de discussie te beperken tot uitzendingen over Covid. Dit jaar heb ik ook geprobeerd om geen kritische stemmen over gender te hebben. Gezien deze aanvallen op de vrijheid van meningsuiting zijn er sterke argumenten om de huidige rol van Ofcom bij het reguleren van audiovisuele media te beperken. Er is absoluut geen reden voor meer mediaorganisaties om onder hun onliberale jurisdictie te komen.

De grote spelers in de streamingwereld – Netflix, Disney Plus en Amazon Prime – zijn er. Dit betekent dat de plannen van de regering een soort Great British Firewall zullen opzetten. Dit is een gevaarlijke weg om in te slaan, vooral omdat de huidige regering een alarmerende bereidheid heeft getoond om haar bek te steken in discussies over televisie-inhoud. Eind vorig jaar zei minister van Cultuur Oliver Dowden beruchte swipe de kroon vanwege zijn historische onnauwkeurigheid. Hij riep Netflix, het netwerkverantwoordelijke, op om de show duidelijker als fictie te classificeren. Maar aangezien Netflix in Nederland is gevestigd, kan een Britse overheidsinstantie daar niets aan doen. Dowden had ongetwijfeld graag gezien dat Ofcom erbij betrokken was.

Over welke trivialiteiten ministers zich ook zorgen zouden kunnen maken, geen van deze voorgestelde verordeningen is in de verste verte nodig. Kijkers hoeven niet te worden beschermd tegen ‘verkeerde informatie’ in tv-programma’s of tegen fantasiedrama’s op Netflix. Als u denkt dat het programma dat u bekijkt mogelijk onnauwkeurig of misleidend is, is er een eenvoudige oplossing: toegang tot de afstandsbediening. We zouden ons zorgen moeten maken dat de overheid liever zou hebben dat kijkers toegang hebben tot de telefoon om contact op te nemen met Ofcom.

Als Ofcom streamingdiensten gaat reguleren, kan dit van invloed zijn op de programmering die Netflix en Co bieden aan het Britse publiek. Maar streamingdiensten zullen naar eigen goeddunken inhoud blijven maken en leveren aan andere markten. Dit betekent dat elke slimme klant die £ 50 per jaar wil betalen voor een fatsoenlijke VPN, nog steeds in staat zal zijn om de Britse beperkingen te omzeilen en te kijken wat ze willen. Met andere woorden, de enige mensen die gepakt worden vanwege de beperkingen op streamingdiensten zullen het minder goed hebben.

Net als overheidsinmenging in de media, zijn deze nieuwe voorstellen de zoveelste aanval op de kleine man door een arrogant en dominant establishment.

Andrew Tittenborn Hoogleraar handelsrecht en voormalig Admissions Officer aan Cambridge.