De race door de ruimte met snelheden van meer dan 12.000 mijl per uur, volgens NASA Volhard op de Mars Rover Ik arriveerde donderdag op Mars en vertrok voor een spannende trektocht van zeven minuten door de atmosfeer naar Aarde Op het oppervlak van de Rode Planeet om te zoeken naar bewijs van eerder microbieel leven in de overblijfselen van een oud meer.
‘Landingsbevestiging! Volhard veilig op Mars, klaar om op zoek te gaan naar tekenen van vorig leven!’ Swati Mohan, de stuur-, navigatie- en controlefunctionaris die telemetrie controleert bij JPL, is ingeschakeld toen de rover is geland. Luchtvaartingenieurs, als ze sociaal afstandelijk waren, juichten van gejuich en applaus, en angst maakte plaats voor rust in de vreugde van het moment.
NASA
De opluchting was begrijpelijk. Vaak omschreven als “Seven Minutes of Terror”, was de landing van Rover A. Nagelbijten volgorde Een computergestuurd evenement dat feilloos moest werken om de 2.260-pond zware rover veilig op een oud meer in Jezero Crater te krijgen, waarbij de gevaarlijke kliffen, grote rotsen en zandduinen werden vermeden.
En de rover van $ 2,4 miljard deed precies dat.
“Ik had bijna het gevoel dat ik droomde”, zegt Jennifer Trosbear, plaatsvervangend projectdirecteur. “Het is onze taak om na te denken over alle slechte dingen die kunnen gebeuren en proberen ze te vermijden, en als alle goede dingen gebeuren, heb je het gevoel dat je droomt. Ik ben zo blij dat ik kan voelen dat ik droom!”
President Biden piep: “Proficiat aan NASA en iedereen die hun harde werk heeft geleverd om de historische landing van Doorzettingsvermogen mogelijk te maken.”
Het ruimtevaartuig kwam om 15:48 uur EST in botsing met de atmosfeer van de bovenste Mars, vertraagde snel in een atmosferisch wrijvingsvuur en het hitteschild was bestand tegen temperaturen tot wel 2700 graden – heet genoeg om roestvrij staal te smelten – en een remkracht van 10 keer de kracht van de zwaartekracht van de aarde.
Het vertraagde tot iets minder dan 1.000 mph, zette een gigantische parachute van 70,5 voet in de supersonische helling en gebruikte een geavanceerd geleidingssysteem om gevaren te identificeren en een veilige landingsplaats te kiezen op Jiezero kratervloer.
Toen, minder dan een minuut na de landing, op een hoogte van ongeveer 3,4 km, viel Perseverance los van de parachute terwijl het nog steeds landde met een snelheid van 200 mph. Seconden later ontstonden acht motoren in een raket-aangedreven rugzak, waardoor het vaartuig vertraagde tot minder dan 2 mph tegen de tijd dat het een verwachte hoogte van slechts 70 voet of zo bereikte.
Op dat moment werd de persistentie met touwen naar het hangende oppervlak verlaagd terwijl de straal verder naar beneden ging. Om 15:55 uur landden de zes wielen van de rover op het dak, de touwen braken en de Sky Crane-rugzak vertrok en crashte op een veilige afstand.
“Hé wereld,” tweette hij, “volhard” enkele minuten na de landing, en publiceerde de eerste foto van de rover van zijn landingsplaats. ‘Kijk voor altijd eerst naar mijn huis.’
De aarde viel een minuut voor de landing onder de horizon, gezien vanaf de Jezero Crater, en sneed uit doorzettingsvermogen X-band radiosignalen rechtstreeks naar de aarde. Maar UHF-signalen die de landing bevestigden, werden naar het Jet Propulsion Laboratory gestuurd door NASA’s Mars Reconnaissance Orbiter, die boven haar hoofd passeerde.
Mohan verklaarde dat “de manoeuvre van de hemelkraan was begonnen. Ongeveer 20 meter boven de oppervlakte”, toen de afdaling van de rover zijn einde naderde.
“We krijgen nog steeds signalen van MRO”, zei een ingenieur.
“Bevestiging van de landing!” Riep Mohan even later.
Even later verscheen het eerste beeld van een van de gevarencamera’s van de rover, waarop een relatief vlak oppervlak te zien was zonder grote rotsen of andere obstructies om te zien. “Ja! Whoo Hoo!” Een ingenieur schreeuwde toen het beeld op de schermen van de controlekamer flitste.
NASA / Jet Propulsion Laboratory – California Institute of Technology
De automatische landing van de rover lijkt vlekkeloos te werken, aangezien de vluchtcomputer verschillende camera’s, radar en andere sensoren gebruikte om precies te achterhalen waar hij zich bevond ten opzichte van het geplande landingsdoel. De rover veranderde vervolgens van koers om het risico van mogelijke voltooiing van de missie te vermijden.
Het moest op eigen kracht volhouden van de afdaling omdat de radiosignalen, met een snelheid van 186.000 mijl per seconde, meer dan 11 minuten nodig hadden om de 127 miljoen mijl van de baai tussen de aarde en Mars over te steken. Boordtechnici bij de JPL konden gewoon zitten wachten en de gegevensstroom in 11 minuten na het feit bekijken.
En om ze na zeven maanden te laten rusten Vertrek vanaf Cape CanaveraEn een interplanetaire cruise van 293 miljoen mijl, NASA’s vijfde ruimtevaartuig op Mars, het eerste dat specifiek was ontworpen om naar tekenen van vorig leven te zoeken, bevond zich veilig op het oppervlak van de Rode Planeet.
Jezero Crater was het doelwit omdat het ooit een 28 mijl breed watermassa bevatte ter grootte van Lake Tahoe. Het oude meer werd gevoed door een rivier die door de kraterrand brak en sedimenten afzette in een waaierachtige delta die duidelijk vanuit een baan om de aarde te zien was. De rover landde ongeveer 1,2 mijl ten zuidoosten van de delta, nabij het midden van de verwachte afdruk van 4,8 x 4,1 mijl naar beneden.
‘We denken dat we in de schaduw naar het zuidoosten kijken, ongeveer 140 graden,’ zei Trosbear. “De kanteling is vlak, ongeveer 1,2 graden. Het aandrijfsysteem ziet er goed uit … alles ziet er geweldig uit.”
NASA / Jet Propulsion Laboratory – California Institute of Technology
Een robotgeoloog op Mars
Ervan uitgaande dat er geen grote problemen optreden, zijn ingenieurs van plan om ongeveer 90 dagen te besteden aan het controleren van de complexe tools en systemen van de rover.
Tijdens de eerste maand zijn ze ook van plan om een kleine 4,5 pond, $ 80 miljoen, in te zetten en te testen Een helikopter genaamd creativiteit Je zult de eerste gemotoriseerde vlucht proberen in de ijle lucht van Mars, en het is het “Wright Brothers ‘moment” in een andere wereld.
Een ander experiment zal de haalbaarheid testen van het extraheren van zuurstof uit de atmosfeer van Mars, een technologie die op een dag toekomstige astronauten zou kunnen helpen om lucht en raketbrandstof te produceren.
Maar het primaire doel van de missie is om te zoeken naar tekenen van biologische activiteit in het verleden.
Uitgerust met een robotarm, een eenvoudige bemonsteringsoefening en een reeks geavanceerde camera’s, laserstralen die rotsen verdampen en ander gereedschap, zal de Perseverance de bodemsedimenten van meren bestuderen, de delta oversteken en uiteindelijk eindigen, weg van de kust van het oude meer en verzamelde onderweg veelbelovende monsters.
De geselecteerde rotsen en aarde worden in een complex intern cirkelvormig mechanisme geplaatst dat ze onafhankelijk fotografeert, analyseert en laadt in afgesloten buisjes ter grootte van lippenstift. De rover zal vervolgens de verzegelde monsters op het oppervlak van Mars deponeren of ze tijdelijk opslaan in afwachting van opname.
NASA en het European Space Agency zijn van plan later dit decennium nog een ruimtevaartuig naar Jezero te sturen om monsters te verzamelen, ze in een kleine raket te laden en ze in een baan om Mars te laten ontploffen, waar een ander ruimtevaartuig ze zal uitschakelen op hun terugreis naar de aarde.
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”