Mannelijke zoogdieren zijn immers niet groter dan vrouwtjes

In zijn creatieve boek De afstamming van de mensCharles Darwin verklaarde vol vertrouwen dat mannelijke zoogdieren vaak groter waren dan vrouwtjes. In eerste instantie leek deze theorie – bekend als seksueel dimorfisme (SSD) – volkomen logisch. Darwin geloofde tenslotte dat vrouwen tijdens de zwangerschap en na de geboorte een groot deel van hun energie in hun nakomelingen moesten steken. Mannetjes moeten groter en sterker zijn om met andere mannetjes te kunnen concurreren, vooral als er wordt gevochten.

Darwins visie wordt al meer dan 150 jaar verdedigd en is zelden ter discussie gesteld. Een nieuwe studie door wetenschappers van de City University van New York en Princeton zou het nu echter kunnen vernietigen. Uit onderzoek blijkt dat dit al bestaat Nee Het verschil in grootte tussen mannetjes en vrouwtjes bij de meeste zoogdiersoorten.

In totaal werden bij het onderzoek 429 zoogdiersoorten gebruikt, waarbij voor elke soort negen individuen werden onderzocht. Bij dieren waarbij dimorfisme voorkwam (waarbij de geslachten verschillende esthetische kenmerken hebben – zoals leeuwen of gazellen), waren mannetjes meestal groter. Voor de meeste soorten was dit patroon echter niet waar.

Er zijn bijvoorbeeld veel soorten vleermuizen en knaagdieren waarbij weinig dimorfisme voorkomt, waarbij mannetjes en vrouwtjes opmerkelijk veel op elkaar lijken.

“Ik was verrast om te zien dat bijna de helft van de vleermuizen grotere vrouwtjes heeft, en de helft van de knaagdieren een monomorfe grootte heeft, wat betekent dat mannetjes en vrouwtjes even groot zijn.” Dr. Kaya Tombackzei de hoofdwetenschapper achter het onderzoek BBC Wetenschapsfocus. “Deze twee categorieën [animal groups] Ze vormen een groot deel van alle zoogdieren.”

READ Wetenschapper ontdekt hoeveel T. Rex er ooit hebben bestaan, en het is angstaanjagend: ScienceAlert

In eerdere onderzoeken naar dimorfisme werden deze soorten vaak uitgesloten van de resultaten.

“Het verhaal van de ‘grotere mannen’ is nog steeds sterk verankerd in de evolutionaire biologie,” zegt Tomback. “Maar als dit artikel voldoende aandacht krijgt, zou het daar verandering in moeten brengen!”

Vleermuizen

geelvleugelvleermuis (Frankrijk Lafia) in Kenia. Bij deze soort zijn de vrouwtjes, zoals bij de meeste vleermuizen, meestal groter dan de mannetjes. Fotografie door Severine Hicks

Het meest extreme door vrouwen bevooroordeelde dimorfisme (waarbij de vrouwtjes groter zijn dan de mannetjes) wordt aangetroffen bij vleermuizen met een buisneus op het schiereiland (Morena-schiereiland). Vrouwelijke bladneusvleermuizen ter wereld (phyllostomidae) Ze zijn ook meestal groter dan mannen.

Zebra's

Olifantenhuiden

Een grote postzegel over een kleinere postzegel — Het zachte zand van de Pacifische kust vormt een basis voor de paringsrituelen van de zeeolifant. Foto door Getty Images

Het grootste voorbeeld van mannelijk seksueel dimorfisme wordt gevonden in een onderzoek naar zeeolifanten in het noorden (Mirunga angustostris) waarbij mannetjes gemiddeld drie keer groter waren dan vrouwtjes.

Hert

De olifanten

De grote olifant staat naast twee kleinere olifanten — Vrouwelijke Afrikaanse bosolifant (*L. Africana*) met twee evenementen. Fotografie door Kaya Tomback

oryx

Prairie honden

Seizoensgebonden variatie in lichaamsgrootte op individueel niveau kan de resultaten beïnvloeden bij het onderzoeken van dimorfisme. Het hele jaar door kunnen schommelingen in de lichaamsmassa bij zowel mannelijke als vrouwelijke prairiehonden er bijvoorbeeld toe leiden dat mannetjes aan het begin van het broedseizoen veel groter zijn dan vrouwtjes, maar aan het einde van het seizoen even groot zijn.