20-07-2023
1169 meningen
34 houdt van
Door gebruik te maken van de buitengewone gevoeligheid van de NASA/ESA Hubble-ruimtetelescoop, hebben astronomen een cluster van rotsen ontdekt die waarschijnlijk werden geschud door de asteroïde Dimorphos toen NASA opzettelijk het DART-ruimtevaartuig van een halve ton met 22.500 kilometer per uur in Dimorphos ramde. is ca. DART had op 26 september 2022 opzettelijk een impact op Dimorphos, waardoor de baan van zijn baan rond de grotere asteroïde Didymos enigszins veranderde.
De 37 uitgeworpen rotsen variëren in grootte van 1 meter tot 6,7 meter breed, gebaseerd op Hubble-fotometrie. Ze bewegen van de asteroïde weg met een snelheid van een kilometer per uur. De totale massa van deze ontdekte rotsen is ongeveer 0,1% van de massa van Dimorphos. Deze rotsen behoren tot de zwakste objecten die ooit in het zonnestelsel zijn gefotografeerd.
Dit opent een nieuwe dimensie voor het bestuderen van de implicaties van een DART-experiment met behulp van de aanstaande Hera-missie van het European Space Agency, die gepland staat voor lancering in 2024. Het ruimtevaartuig zal een gedetailleerd post-impactonderzoek uitvoeren van de beoogde asteroïde Dimorphos. Hera zal het grote experiment omzetten in een goed begrepen, herhaalbare planetaire verdedigingstechnologie die ooit echt zou kunnen worden gebruikt. [1].
Het is waarschijnlijk dat de rotsen niet versplinterd zijn van de kleine asteroïde die de inslag veroorzaakte. Ze waren al verspreid over het oppervlak van de asteroïde, zoals te zien is in het laatste close-upbeeld dat de DART-ruimtesonde slechts twee seconden voor de inslag maakte, toen het slechts 11 km boven het oppervlak was.
Het wetenschapsteam dat deze rotsen met Hubble observeerde, schat dat de botsing 2% van de rotsen op het oppervlak van de asteroïde deed schudden. Terwijl Hubble-rotswaarnemingen ook een schatting geven van de grootte van de DART-krater, zal HERA uiteindelijk de grootte van de daadwerkelijke krater bepalen.
Dimorphos is mogelijk lang geleden ontstaan uit materie die door de grotere asteroïde Didymus de ruimte in is geslingerd. Het moederlichaam is mogelijk te snel rondgedraaid of heeft mogelijk wat materiaal verloren na een botsing met een ander lichaam, naast andere scenario’s. Het uitgeworpen materiaal vormde een ring die door de zwaartekracht samensmolt tot een dimorfose. Dit zou het een rondvliegende puinhoop maken van rotsachtig puin dat losjes bij elkaar wordt gehouden door de relatief zwakke zwaartekracht. Daarom is het binnenste deel waarschijnlijk niet massief, maar heeft het een structuur die lijkt op een tros druiven.
Het is niet duidelijk hoe de stenen van het oppervlak van de asteroïde zijn getild. Het kan deel uitmaken van een uitwerppluim die is vastgelegd door Hubble en andere observatoria. Of de seismische golf van de inslag kan door de asteroïde zijn getrild – alsof je met een hamer op een bel slaat – en de oppervlaktemorene doen schudden.
De DART- en LICIACube-teams (Light Italian CubeSat for Asteroid Imaging) bestudeerden ook rotsen die werden gedetecteerd in afbeeldingen die werden gemaakt door LICIACube’s LUKE-camera (LICIACube Unit Key Explorer) in de minuten onmiddellijk na de kinetische DART-impact.
notities
[1] Net als de Hubble en de James Webb-ruimtetelescoop van NASA/ESA/CSA, zijn de DART-missies van NASA en de HERA-missies van de European Space Agency geweldige voorbeelden van wat internationale samenwerking kan bereiken; Beide missies worden ondersteund door dezelfde teams van wetenschappers en astronomen en opereren via een internationale samenwerking genaamd AIDA – Asteroid Impact and Deflection Assessment.
NASA en de European Space Agency werkten in het begin van de jaren 2000 samen om systemen voor het monitoren van asteroïden te ontwikkelen, maar ze erkenden dat er een ontbrekende schakel was in de keten tussen het identificeren van een asteroïdedreiging en manieren om die dreiging aan te pakken. Als reactie hierop hield NASA toezicht op de DART-missie, terwijl ESA de Hera-missie ontwikkelde om aanvullende gegevens over de impact van DART te verzamelen. Met de Hera-missie neemt de European Space Agency een grotere verantwoordelijkheid op zich om onze planeet te beschermen en ervoor te zorgen dat Europa een leidende rol speelt in de gezamenlijke inspanning om asteroïde gevaren aan te pakken. Als Europa’s toonaangevende planetaire verdediger wordt Hera ondersteund door het Agentschap Space Safety Program, onderdeel van het directoraat Operaties.
meer informatie
De Hubble Space Telescope is een internationaal samenwerkingsproject tussen de European Space Agency en NASA.
communicatie:
Mediarelaties voor de European Space Agency
[email protected]
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”