mEckel Gough, in zijn nieuwe rol als premier en minister die verantwoordelijk is voor ‘compromis’, staat op het punt aanzienlijke hoeveelheden intellectueel en politiek kapitaal te besteden om de kloof tussen het zuidoosten en overal elders te overbruggen.
De lat hoger leggen, zoals ons herhaaldelijk werd verteld door nummer 10, zal de bepalende prestatie zijn van de regering-Johnson, en 2022 is het jaar waarin de inspanningen om veel verwaarloosde gebieden te transformeren beginnen op te voeren. Met dit in gedachten staat Goff op het punt een witboek te publiceren waarin wordt uiteengezet hoe de regering van plan is deze enorme taak aan te pakken.
Tot dusver lijken de vooruitzichten voor een grote verbintenis in Whitehall klein. De kanselier wil er bijvoorbeeld voor zorgen dat alles wat Gove wil, komt zonder dat er nieuw geld aan verbonden is. Recycling is populair bij de overheid, vooral als het om geld gaat.
Het antwoord van Goff lijkt een hernieuwde focus op de bureaucratie die regio’s in stand houdt. Hij stelde een plan voor om de geografische lacunes tussen de metroburgemeesters die de meeste grote stadsgebieden van Engeland besturen, op te vullen met een nieuw concept van regionale gouverneurs naar het voorbeeld van de Verenigde Staten.
Er is geen voorstel om de neokoloniale miniatuur witte huizen te imiteren die gouverneurs huisvesten in de meeste Amerikaanse staatshoofdsteden – alleen een netwerk van gekozen presidenten die in staat zijn om regionale ongelijkheden te verminderen en groei in het hele land te stimuleren.
Goffs fout hier is zijn klaarblijkelijke vastberadenheid om zich aan te sluiten bij de lijst van hervormers die zich meer richten op structuren dan op gewenste resultaten.
Een voordeel dat hij kan claimen terwijl hij zich voorbereidt op de confrontatie met de vele diepgewortelde en machtige belangen in de provincies (die het Tory-apparaat domineren en bezwaar zouden maken tegen de gouverneurs) is het gebrek aan overeenstemming tussen politieke tegenstanders over een alternatief voor welke structuur hij ook presenteert.
Labour en de gedachtebanken die schaduwministers van ideeën voorzien, zijn het over één ding eens: dat het extra geld en de extra macht uit Whitehall moeten worden weggehaald. Maar ze hebben geen alternatief systeem van lokale democratie gevonden om zich rond te scharen sinds het voorstel van John Prescott voor provinciale vergaderingen werd aangenomen. verpletterd in een poll Het wordt al meer dan 25 jaar in het noordoosten van Engeland gehouden.
En daar is een goede reden voor. Zoals Prescott ontdekte, verschijnen extra overheidslagen voor het publiek als wervingsprogramma’s voor de overheid. Zelfs heersers die met scherpe wapens schieten, kunnen snel lijken alsof ze banen verdienen voor degenen die zichzelf als belastingbetalers in de eerste plaats en als burgers zien.
Labour is terecht meer geïnteresseerd in de problemen die Goff wil vermijden, zoals hoe productievere regionale economische drijfveren kunnen worden gestimuleerd die afhankelijk zijn van de samenwerking van publiek en privaat kapitaal.
Toegang tot particulier kapitaal in het noordoosten, noordwesten en zuidwesten van Engeland, waar een gebrek aan financiering de bedrijfsambities verlamt, is belangrijker dan het hebben van een junior-gouverneur.
En hoe zit het met de gezondheidsresultaten en het onderwijs, die met grote sprongen zijn verbeterd? Londen en Zuidoost de afgelopen twintig jaar, terwijl de normen in andere delen van het land stagneren of dalen?
Van de gekozen burgemeesters van George Osborne tot de geplande hervorming van Gove, debatten over het effectieve en functionele bestuur van Engelse landen hebben altijd voorrang gehad op vragen zoals hoe lokale politieke identiteiten te definiëren en te vertegenwoordigen op een manier die het niveau van participatie, verantwoordelijkheid en legitimiteit verhoogt. Deze kwesties ondersteunen economisch succes omdat ze individuen en gemeenschappen een gevoel van respect en controle geven.
Gove wil dat het ultieme model voor het hele land Londen is, dat, zegt hij, onder de Labour en Conservatieve burgemeester strategische doelen heeft gesteld, die samenhang geven aan de revitalisering en vernieuwing van grote delen van de hoofdstad.
De laatste van deze burgemeesters, Sadiq KhanDeze zinnen zeggen een holle ring. Hij zei Voorman: “De regering zegt tegen alle andere landen dat ze een transportsysteem in Londen-stijl zullen hebben. Maar Londen heeft geen transportsysteem in Londen-stijl, omdat de regering tegenwoordig zo nauw controleert wat we wel en niet kunnen doen.
“Of je nu Andy Burnham of Andy Street bent, of Jimmy Driscoll in het noordoosten of Dan Jarvis in Sheffield, het is duidelijk dat er meer bevoegdheden moeten worden overgedragen. Maar de grilligheid van de controle over de regering, waarbij ministers hamsteren in plaats van macht op te geven , is overweldigend.”
Economische studies Het blijkt dat een grotere mate van autonomie hogere en duurzamere groeipercentages kan genereren, en dat vooruitgang pas over lange perioden wordt opgemerkt. Waarom zou iemand dan zijn vertrouwen stellen in de heersers terwijl hun model, de burgemeester van Londen, op de knieën wordt gesneden, niet alleen beroofd van het geld om iets zinvols te doen, maar met Whitehall die bij de nek ademt?
Als Gove de lokale democratie niet kan bevorderen en niet alles kan accepteren wat het met zich meebrengt, zullen de gouverneurs en nog veel meer dat hij voorstelt een raam versieren voor een terugtrekkend bestuur.
‘Voorstander van internet. Student. Kwaadaardige twitteraar. Expert in amateur-tv. Hipster-vriendelijke maker.’