Brendan’s zoon Anthony Hegarty (nu omgedoopt tot Anohni) is een populaire zanger en muzikant. Anthony is geboren en getogen in Chichester in de jaren zeventig en tachtig. Het gezin verhuisde vervolgens naar Amerika, waar Anthony zich vestigde als uitvoerend artiest en de Mercury Music Award 2005 won.
De vader van Anthony Brendan werd gediagnosticeerd met een niet-operabele hersentumor, en Paul, 70, schrijft elke week een kort verhaal over hem. Brendan stierf voordat hij de lijst van 20 verhalen afrondde.
De verhalen zijn nu gepubliceerd in het nieuwe boek, Make A Friend Smile.
Het boek is uitgegeven door Olympia Publishers, Londen voor £ 12,99 en is verkrijgbaar op olympiapublishers.com, amazon.co.uk, waterstones.com en bookdepository.com.
Brendan was een vooraanstaand zakenman. Hij overtuigde een hightechbedrijf in Silicon Valley, Californië, om een grote productielocatie te bouwen in Londonderry, Noord-Ierland, met de hulp van Nobelprijswinnaar John Hume.
Paul herinnert zich: “Mijn vriend Brendan stierf aan een gewelddadige en niet te opereren hersentumor.
“Halverwege de jaren zeventig gaf hij me, tegen het advies en de meest voor de hand liggende kandidaten in, een geschenk: een prachtige zakelijke kans die de meest positieve impact had op mijn werkende leven en dus op mijn gezin. Hij gaf me een moment van schuifdeuren.
“In 1979 verloor hij het contact tot de zomer van 2000. Onze families waren vrienden in de jaren zeventig en we hernieuwden onze vriendschap gemakkelijk. Toen we hoorden van zijn ziekte, gingen mijn vrouw Angie en ik hem en zijn vrouw Carla opzoeken in november 2013 in Minneapolis, Minnesota. Hij had nog een paar maanden te leven.
‘Brendan stelde voor dat we met z’n tweetjes door het bos zouden gaan wandelen. Ik realiseerde me dat hij wilde lopen om te zien waar het gesprek ons zou brengen. Ik heb lang geleden voorbereid wat ik tegen hem wilde zeggen. Ik zei hem dat ik hem een cadeau wilde geven.’
“De twee dingen waar ik de laatste tijd erg van hou, zijn wijn en golf. Maar dat zou onder zijn huidige omstandigheden niet mogelijk zijn geweest. Ik wilde Brendan eens per week een brief schrijven, een verhaal over de omstandigheden waarin ik me bevond. Ik wilde proberen hem te laten glimlachen in de ergste persoonlijke situaties. Hij vond het een goed idee en koos de eerste letter uit een lijst met 20 verhaaltitels die ik hem liet zien. Daarna koos hij de volgorde waarin ik de rest zou schrijven zonder dat hij wist wat het verhaal eigenlijk was.
Dit boek is mijn geschenk aan hem. Hij stierf voordat ik de lijst af had, maar ik bleef hem schrijven. Ik voelde dat het geschenk moest eindigen. De laatste keer dat we elkaar spraken, stelde hij voor dat ik de verhalen zou posten. Dit boek bevat de brieven die ik hem voor zijn dood schreef.
In de jaren zeventig en begin jaren tachtig woonde Brendan Hegarty in Chichester. De beroemdste zoon van Brendan, Anthony Hegarty, werd in oktober 1971 in Chichester geboren en heet nu Anohni. Hij is een zanger, componist en beeldend kunstenaar. Anohni was eerder de leadzanger van de band Antony and the Johnsons. Ze wonnen een Mercury Prize in 2005. Anohni woont nu in New York en heeft 250.000 volgers op sociale media.
Brendan werd geboren in Londen, de zoon van Ierse immigranten. Onderwijs haalde Brendan uit de armoede. Hij behaalde zijn doctoraat in de natuurkunde en ontving daarna een eredoctoraat van de Universiteit van Ulster. Brendan maakte snel vorderingen nadat hij bij een wereldwijd computerbedrijf kwam, en onderscheidde zich met functies in zowel het Verenigd Koninkrijk als Nederland. In 1981 werd hij benoemd in een hogere functie in San Jose, Californië, waar hij een prominent lid van de Ierse gemeenschap werd.
Paul voegde eraan toe: “Dit is een boek met twintig korte verhalen. Al deze verhalen zijn in de juiste letters geschreven. De meeste namen zijn gewijzigd of verwijderd om onschuldige, schuldige en gewonde omstanders te beschermen. Het is niet de bedoeling om aanstoot of vervorming te veroorzaken. Dit boek is alleen geschreven om een glimlach te brengen. Dit zijn individuele verhalen. Ze staan niet in een bepaalde volgorde of moeten worden gelezen in de volgorde die Brendan ze heeft gekozen. De lezer moet ze kiezen in de volgorde die ze willen.
De verhalen zijn verspreid over de vijf continenten, Europa, Afrika, Zuid-Amerika, Noord-Amerika en Azië. Als ik je niet laat glimlachen, moet ik je in ieder geval een situatie geven waarin je kunt nadenken over hoe je zou reageren. Misschien zul je daarna glimlachen. “
“Denker. Liefhebber van eten. Woedend bescheiden musicaholic. Levenslange ontdekkingsreiziger. Twitter-liefhebber. Professionele student.”