Anie |
Bijgewerkt: 04 jan. 2023 07:15 is
Amsterdam [Netherlands]4 januari (ANI): De onderlinge verbanden tussen de energietransitie en de concurrentie om politieke macht zijn vooral duidelijk in Zuid-Azië, met name tussen India en China, volgens de European Foundation for South Asian Studies (EFSAS).
Volgens een in Nederland gevestigde denktank zullen energietransitiestrategieën in Zuid-Azië de regionale spanningen eerder vergroten dan verminderen.
De energietransitie, een verschuiving van op fossiele energie gebaseerde systemen voor energieproductie naar hernieuwbare energie, in China en India heeft geleid tot een grotere focus op exploratie en exploitatie van het Brahmaputra-riviersysteem.
Voor China is de energietransitie een grote uitdaging voor het industrieel zware groeimodel. Aangezien China sterk afhankelijk is van fossiele brandstoffen, zal het aanzienlijke kosten met zich meebrengen om over te schakelen op hernieuwbare energiebronnen.
Een andere uitdaging waarmee China wordt geconfronteerd, zijn hun voorkeuren voor particuliere hernieuwbare energiebronnen en de strategie rond hernieuwbare energiebronnen is volgens de European Foundation for South Asian Studies (EFSAS) openlijk verbonden geraakt met andere politieke, sociale en economische doelen op korte tot middellange termijn.
En dat betekent een internationale dimensie: als ’s werelds grootste vervuiler qua totale waarde, staat Peking onder grote internationale druk om zijn uitstoot te verminderen. Tegelijkertijd creëren China’s groeiende economische invloed en investeringen in hernieuwbare energiebronnen, zowel nationaal als internationaal, ook een platform waarop China een grotere leidende rol kan spelen, volgens EFSAS.
China heeft onlangs aangekondigd dat het zich zal richten op koolstofneutraliteit tegen 2060 en ernaar zal streven voorop te lopen op het gebied van energie-innovatie.
De Chinese president Xi Jinping heeft aangekondigd dat China zal streven naar een piek in zijn uitstoot vóór 2030, wat een zeer ambitieus doel is dat aanzienlijke investeringen in hernieuwbare energie vereist (Hepburn et al., 2021).
Ondertussen heeft India zich ten doel gesteld om tegen 2030 40 procent niet-fossiele energie op te wekken. Tussen 2010 en 2018 heeft India zijn capaciteit voor hernieuwbare energie verdubbeld. Bij het prioriteren van binnenlandse ontwikkelingsdoelen heeft India ook verschillende strategieën voor hernieuwde transformatie onderzocht.
In vergelijking met China spelen wind- en zonne-energie een belangrijkere rol in de Indiase energietransitie en zijn ze verantwoordelijk voor het grootste deel van de toename van hernieuwbare energie (Hennig & Magee, 2021). India heeft volgens het EFSAS-rapport de op vier na grootste waterkrachtcapaciteit.
India’s toenemende focus op BRS-waterkracht als een belangrijke hernieuwbare hulpbron wordt ondersteund door twee primaire trends. Ten eerste zorgen klimaatverandering en de daaruit voortvloeiende energietransitie voor een toenemende vraag naar hernieuwbare energie en toenemende aandacht voor waterkrachtexploratie. Ten tweede maakt de toenemende liberalisering van de elektriciteitsmarkt winstmarges belangrijker en minder bezig met lokale en regionale zorgen over grote projecten die worden overschaduwd door de overgangsdoelen van de rijksoverheid. Uiteindelijk is New Delhi volgens EFSAS meer op hun hoede geworden voor de groeiende Chinese invloed op de rivier, terwijl het tegelijkertijd de zorgen van Bangladesh de prioriteit geeft. Favoriet
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”