Gay Lynn Drooger heeft geen wortels in Nederland, maar gedurende drie decennia, en volgens de afrekening betekende ze heel veel voor haar kleine stadje dat hier in Pipestone County werd geadopteerd.
“De mensen hier zijn vriendelijk en vriendelijk en staan altijd klaar om te helpen”, zegt Jay Lin, sinds 1985 docent bij Edgerton Public.
‘Studenten zijn gewoon goede kinderen. Je kunt tegen hun ouders zeggen dat ze ze moeten opvoeden – ik zou geen Nederlands zeggen – maar op de juiste manier. Gewoon geweldige gezinnen.’
Ze lacht zachtjes.
‘Het zijn gewoon hele goede kinderen. De sfeer in het stadje is echt gaaf.’ Na haar afstuderen aan de universiteit in de Northern State in Aberdeen, S.D., toen ze basketbal, tennis en volleybal speelde, kwam Jay Lynn naar Edgerton om basisonderwijs te geven.
“Ik heb Mike ontmoet en ben nooit meer weggegaan”, zegt ze.
Het is allemaal te danken aan HORSE, een eeuwenoude basketbalwedstrijd die een soort eerste date-ervaring was voor Gay Lynn en haar toekomstige echtgenoot, Mike Drooger.
Ze lacht: “We speelden volgens mijn regels.” “Er is geen onderdompeling, noch 3.”
Jay Lane won, en het werd gewonnen door Mike, een inwoner van Edgerton die eerder voor het kruideniersbedrijf van de familie werkte en vanaf zijn geboorte een pleitbezorger is voor zijn geboorteplaats.
Edgerton was de echte winnaar.
Mike en Jay Lynn hebben drie kinderen grootgebracht in Edgerton. Dochter Alison Johnnick studeert gezondheid en lichamelijke opvoeding in Ellsworth en is junior basketbalcoach aan de Adrian-Ellsworth High School. Dochter Lindsey is de verhuurmanager voor een wooncomplex in Twin Cities nabij het Minnesota Gophers Football Stadium.
De zoon van de pasgetrouwden Luke en zijn vrouw Breanna wonen in Luverne. Luke, een voormalige senior Edgerton High-atleet die een geweldige honkbalspeler was op de universiteit en tijdens de zomer voor Hadley Buttermakers, geeft wiskunde- en natuurwetenschappenlessen aan de Brewster.
Jay Lin’s onderwijscarrière omvatte gezondheidslessen en lichamelijke opvoeding. Ze helpt al meer dan 35 jaar met zomerinschrijvingsprogramma’s, voor jong en oud. Daarnaast heeft ze jarenlang Community Ed-programma’s geleid in de stad, die variëren van het begeleiden van defensieve rijlessen en kinderopvangklinieken tot het organiseren van jeugdsportkampen.
Het zou dus verkeerd zijn om te zeggen dat de missie van Jay Lin alleen voor jonge mensen is. Ze heeft tennis- en augurkbaltoernooien georganiseerd.
“Ik vind het leuk om mijn lessen lichamelijke opvoeding naar de rest van het huis te brengen voor een snelle show van dansen en stapelen”, zegt ze.
Je zou kunnen zeggen dat ze haar hele leven hard gaat. Maar dat betekent niet dat er niet veel kuilen waren.
De kleine homo Lynn Moen was 7 jaar oud in Sisseton, SD, toen haar vader plotseling stierf aan een hartaanval.
‘We waren daar met z’n zessen – ik heb vijf broers en zussen en ik ben de jongste’, zegt ze. ‘Toen waren we ineens gewoon mijn moeder.’
Ik zweeg even.
‘Ja, dat was moeilijk,’ zei ze kalm.
Drie jaar later werd haar moeder neergeschoten en verloor ze veel van haar gezichtsvermogen. Mevrouw Moen had destijds een klein Sisseton Café.
De familie zette door.
“Ik was een ontwerper”, zegt Jay Lin. “Ik probeerde mijn moeder zoveel mogelijk te helpen. Ik stond op om 5 uur ’s ochtends en ging met haar aan het werk, hielp haar met het maken van taarten en dingen. Ze werkte nog steeds in het restaurant en was van alles op de hoogte. Maar ze was juridisch blind.
‘Ik heb altijd geprobeerd haar te helpen.’
Elk hartzeer was vooral kwellend voor een religieus gezin als de Moens.
“Precies”, zegt Jay Lin. ‘We waren erg religieuze christenen … dat was iets dat iedereen er doorheen deed gaan. Mam, ze was helemaal niet verbitterd. Dus dat konden we niet zijn.’
Mevrouw Moen, ziet u, had een geweldige instelling.
“De hele tijd”, zegt Jay Lin.
Dit is een eigenschap die ze heeft doorgegeven aan haar jongste dochter. Jay Lin genoot altijd van haar werk.
“Wat ik het leukst vind, is om kinderen actief te zien en ze ervan te zien genieten”, zegt Jay Lin. “In de huidige samenleving, waar alles ‘zit en zit achter de computer’ of ‘zit en speel een videogame’ is, denk ik dat het belangrijker dan ooit is om actief te zijn. Als ik ze kan helpen en spelen, is dit het meest bevredigend voor mij “.
Vanwege haar baan kende ze meer dan één generatie van de Edgerton-families.
“Ik weet dat ik veel contacten op mijn telefoon heb”, lachte ze. ‘Maar ja, het voelt goed om hier veel mensen te kennen. Het is een goede plek.’
“Woedend nederige communicator. Typische baconfan. Gepassioneerde schrijver. Trotse popcultuurfanaat. Internetspecialist.”