De Verenigde Staten tonen strijdlust tegen Nederland, maar er blijven problemen bestaan

WELLINGTON, Nieuw-Zeeland – Enkele van de grote vragen rond het Amerikaanse nationale damesteam voorafgaand aan het WK draaiden om de relatieve onervarenheid ervan. Kan het team, dat uit 14 spelers bestaat tijdens zijn eerste WK, de snelkookpanomgeving aan? Kunnen ze omgaan met momenten waarop de dingen niet gaan zoals ze willen, vooral tegen de beste teams ter wereld?

Definitieve antwoorden op deze vragen komen pas later, maar één vraag werd in het 1-1-gelijkspel met Nederland bevestigend beantwoord. Kunnen de Verenigde Staten tegen een stootje? zeker weten. Schouderklachten ook.

– Wereldbeker Dames: Schema | Lijsten | Nieuws
– Hoe kunnen teams zich kwalificeren voor de achtste finales?

Gedurende het grootste deel van de eerste 60 minuten verloren de Verenigde Staten de strijd op alle mogelijke manieren. Het Nederlandse balbezitspel was gevuld met metronoomachtige efficiëntie. Dat was terug te zien op het scorebord, want Nederland kwam op een 1-0-voorsprong na het doelpunt van Gilles Roord in de 17e minuut.

Ook de fysieke confrontaties op het veld verliepen in de richting van Nederland. Het hielp zeker niet dat scheidsrechter Yoshimi Yamashita lichtzinnig te werk ging als het ging om het toepassen van discipline. De Nederlandse middenvelder Jackie Groenen maakte in de eerste helft zes overtredingen terwijl hij op de een of andere manier een gele kaart vermeed, terwijl de Amerikaanse middenvelder Savannah Demelo het waarschijnlijk ook verdient om in het boek te staan. Het zag er belachelijk uit toen de Amerikaanse middenvelder Rose Lavelle in de 51e minuut een gele kaart kreeg voor een overtreding nadat ze blijkbaar was getriggerd door Groenen – de enige gele kaart van de wedstrijd.

En toen, in de 59e minuut, werden de Verenigde Staten boos. Danielle van de Donk stormde in op de Amerikaanse middenvelder en Olympique Lyonnais-teamgenote Lindsay Horan, waardoor ze languit viel. Toen de Verenigde Staten aan het einde van de reeks een corner wonnen, vertelde Horan Van de Donk wat ze van de uitdaging vond, en Yamashita kwam langs om ervoor te zorgen dat de temperaturen niet verder zouden stijgen.

De gele kaart die Horan op dat moment kreeg, was haar tweede van het toernooi, resulterend in een schorsing van één wedstrijd.

“Ik voelde me een beetje warm en… [van de Donk] ‘Ik moet het horen’, zei Horan na de wedstrijd. “Julie [Ertz] Ze kwam naar me toe in het strafschopgebied en zei: 'Linds, alsjeblieft, pak niet nog een gele kaart.' Maak gewoon dit doelpunt om iedereen het zwijgen op te leggen.”

En dat is precies wat er gebeurde. Horan kopte krachtig uit de hoekschop van Lavelle om gelijk te maken, waarbij hij een louterend gebrul liet horen. De Verenigde Staten gingen toen achteruit, waardoor de druk toenam en er enkele duidelijke kansen ontstonden. Hij slaagde er echter niet in de doorbraak te maken die hem de drie punten opleverde.

Na het laatste fluitsignaal omhelsden Horan en Van de Donk elkaar op het veld en lachten toen Horan haar tegenstander passeerde in de mixed zone. Horan vertelde hoeveel ze van de vechtlust van Van de Donk houdt, als ze in hetzelfde team zitten. Maar ze merkte ook hoe de tackles het spel voor haar veranderden.

'Ik denk niet dat je me ooit boos wilt maken, omdat ik normaal gesproken niet goed reageer [for the opponent] “Ik wil meer. Ik wil meer winnen. Ik wil meer scoren. Ik wil meer doen voor mijn team. Dat moment – ​​die kleine tackles, de grote tackles – veranderde de verschuiving in mijn hoofd. Ik wil doe alles voor mijn team, en laten we deze winnen”, zei ze. de wedstrijd”.

Dat de Verenigde Staten erin slaagden de gelijkmaker te maken op een dag waarop ze in sommige opzichten ver onder hun beste niveau speelden, kan als een goed teken worden gezien. Dit was tenslotte de eerste echte test van het Amerikaanse team op het toernooi. Nederland is duidelijk een kwaliteitsteam en het is te hopen dat de opgebouwde ervaring later in het toernooi van pas zal komen voor deze groep Amerikaanse spelers.

De VS lieten ook zien dat ze door het opvoeren van de druk het balbezitspel van Nederland konden verstoren. Het helpt zeker dat de Nederlandse verdediger Stephanie van der Gragt vanwege een blessure tijdens de rust de wedstrijd moest verlaten. Na afloop zei de Nederlandse coach Anders Junker dat zijn ploeg “moed nodig heeft om vanaf de achterkant op het middenveld te spelen” en dat toen Van der Gragt van de kant kwam, “er minder moed was”, wat leidde tot meer lange ballen. Maar een deel daarvan is te danken aan het feit dat de Verenigde Staten meer doen om zichzelf op te dringen in het spel.

“Niemand was blij met onze prestatie in de eerste helft, omdat we hen te veel balbezit lieten hebben”, zei Horan. “Maar toen hebben we de zaken omgedraaid en ik ben trots op ons team en hoe we hebben gereageerd en dat doel hebben bereikt.”

Maar er zijn nog veel problemen die de Verenigde Staten moeten aanpakken. De daling van een team met Lavelle op het veld naar een team zonder hem is steil. DeMelo leek te verwelken onder de fysieke aandacht die Groenen & Co. haar gaf, en de Amerikaanse aanval leek onsamenhangend tot Lavelle's introductie. Op dat moment, net als in de wedstrijd tegen Vietnam, versnelde het tempo van de gebeurtenissen, en als gevolg daarvan leken de Verenigde Staten gevaarlijker.

Over de reden waarom Lavelle niet startte, zei de Amerikaanse coach Vlatko Andonovski dat dit binnen een tijdslimiet van ongeveer 45 minuten was, maar zijn er op dit moment echt geen andere alternatieven? Blijkbaar niet, wat betekent dat de Verenigde Staten tot de voetbalgoden zullen bidden dat Lavelle haar lichaamsbouw blijft opbouwen.

Dan is er nog de vraag naar de effectiviteit en chemie van het Amerikaanse aanvallende trio Sophia Smith, Alex Morgan en Trinity Rodman. Andonovski zei dat hij de voorste drie “gevaarlijk vond, ze creëerden kansen, en dat waren er maar weinig”, maar het lijkt bij elke wedstrijd duidelijker dat Smith zich meer op zijn gemak voelt als centrale spits. Als de bal breed wordt gegeven, zijn de passes van Smith vaak naast het doel, en als ze naar de verdediging gaan, hebben ze de neiging om in de problemen te dribbelen.

USWNT-kamprapporten:
– Binnen het officiële basiskamp van de USWNT: 'We worden behandeld als koninginnen'
– Hoe besteden USWNT-spelers hun downtime?
– Hoe het is om een ​​WK-team te voeden

Rodman is ook een vleugelspeler, minder een aanbieder en meer een doelpuntenmaker. Daar is niets mis mee, maar op deze dag had ze moeite om impact te maken, waarbij ze de bal 36 keer weggaf, een teamhigh. Toen ze in de 82e minuut duidelijk naar het doel keek, ging haar schot naast het doel. Terwijl Smith Rodman voor deze kans zorgde, maakten beide spelers zich schuldig aan het nemen van te veel tijd aan de bal, waarbij de extra aanraking het leveringsvenster voor een voorzet of pass sloot. Dit alles draagt ​​ertoe bij dat Morgan geen kwaliteitsservice ontvangt.

Tegenwoordig is Morgan meer een spelmaker dan vroeger, zei Andonovsky. Dat is allemaal leuk en aardig, maar de VS hebben wat meer clubs in hun aanvalsbuidel nodig dan spelhervattingen en Morgan als spelmaker.

Misschien had een blik op zijn stoel dat probleem opgelost. Lavelle was de enige invaller die door Andonovski werd gebruikt, en hij legde uit dat hij, nu de Verenigde Staten aan de leiding stonden in de tweede helft, het ritme van het team niet wilde verstoren. Maar het leek erop dat deze wedstrijd een wildcard zoals Lane Williams of Alyssa Thompson nodig zou hebben gehad, vooral omdat Rodman laat in de wedstrijd boos keek. De knock-outfase vergt wellicht meer risico – en meer vertrouwen op de Amerikaanse bank – laat in de wedstrijden.

De Amerikaanse manager benadrukt dat de chemie tussen de drie voorste spelers zich zal ontwikkelen. En dat moet wel het geval zijn, want de hoop op het WK in de Verenigde Staten hangt ervan af.