samenvatting: Uit een recente studie bleek dat de meerderheid van de cognitief gehandicapte senioren in Zuid-Texas nog steeds achter het stuur zit, waardoor er bezorgdheid over de veiligheid is.
Van de meer dan 600 geëvalueerde personen was 61,4% van degenen met cognitieve stoornissen een actieve bestuurder. Terwijl sommigen met een lichte handicap misschien veilig kunnen rijden, kan het voor anderen ongepast zijn.
De studie benadrukt het belang van vroege, open gesprekken tussen patiënten, zorgverleners en zorgverleners over veilig rijgedrag.
Belangrijkste feiten:
- 61,4% van de senioren met cognitieve stoornissen, ondervraagd in het onderzoek, blijft autorijden.
- De kans op autorijden neemt af met de mate van cognitieve stoornissen, ongeacht ras.
- Ongeveer 35% van de verzorgers sprak zijn bezorgdheid uit over het vermogen van de zorgontvanger om veilig te rijden.
bron: Universiteit van Michigan
De meerderheid van de senioren met cognitieve stoornissen rijdt nog steeds, ondanks zorgen van zorgverleners en anderen, vindt een Michigan Medicine-onderzoek in een gemeenschap in Zuid-Texas.
Onderzoekers evalueerden meer dan 600 volwassenen ouder dan 65 jaar in Nueces County, Texas, die cognitieve scores hadden die de waarschijnlijkheid van een beperking aangaven.
Van deze mensen met een cognitieve beperking was 61,4% een huidige bestuurder en ongeveer een derde van alle verzorgers maakte zich zorgen over het rijgedrag van de zorgontvanger.
De resultaten worden gepubliceerd in Tijdschrift van de American Geriatrics Association.
“Het is mogelijk dat sommige mensen met milde cognitieve stoornissen nog steeds kunnen autorijden, maar voor sommigen misschien niet”, zegt senior auteur Lois P. Morgenstern, MD, hoogleraar neurologie, neurochirurgie en spoedeisende geneeskunde aan de University of Michigan Medical School en professor epidemiologie aan de University of Michigan School of Public Health.
“Patiënten en zorgverleners moeten deze kwesties met hun zorgverleners bespreken en beoordelingen van het rijgedrag op de weg overwegen om de veiligheid te waarborgen.”
Naar schatting leeft één op de negen Amerikanen van 65 jaar of ouder, of 6,7 miljoen mensen, met de ziekte van Alzheimer, en nog eens miljoenen lijden aan gerelateerde dementie.
Deze aandoeningen kunnen neuropsychologische en visuele vaardigheden beïnvloeden die het vermogen om veilig te rijden verminderen. Uit een beoordeling van het risico op ongevallen met motorvoertuigen in 2017 bleek dat dementie matige tot significante effecten heeft op rijproblemen en dat mensen met dementie een grotere kans hebben om te zakken voor een verkeersexamen in vergelijking met mensen zonder.
Onderzoekers probeerden aanvankelijk de motiverende prevalentie van oudere Latijns-Amerikaanse en niet-Spaanse blanke volwassenen te onderzoeken, en vonden geen significante verschillen tussen de twee groepen. Hoe meer cognitief gehandicapt een persoon heeft, hoe kleiner de kans dat hij autorijdt.
Iets meer dan 35% van de verzorgers maakte zich zorgen over het vermogen van de zorgontvanger om veilig te rijden, hoewel veel studiedeelnemers hun totale rijvaardigheid beperkten en ’s nachts of in de regen vermeden.
Discussies tussen zorgverleners en mensen met een cognitieve beperking over autorijden zijn moeilijk, met zorgen over verlies van onafhankelijkheid en mogelijke verlegenheid. Wanneer iemand met een cognitieve beperking stopt met autorijden, kan dit ook de werkdruk van de mantelzorger verhogen.
Onderzoekers zeggen dat je gesprekken over leiderschap het beste vroeg kunt starten, zodat de zorgvrager de discussie kan begrijpen en er actief aan kan deelnemen.
“Naaste familie kan discussies hebben met oudere dierbaren over geavanceerde rijrichtlijnen”, zei Morgenstern.
“Dit zijn afspraken tussen een bejaarde en een familielid over het voeren van gesprekken over stoppen met autorijden.”
Andere auteurs zijn Madeline Malvitz, Darren P. Zahoranik, MD, Wayne Chang, Stephen G. Heringa, PhD, Emily M. Brisino, PhD, Roshanak Mahdibana, PhD, Deborah A. Levine, MD, Kenneth M. Langa, MD, PhD, en Nelson Garcia, allemaal van de Universiteit van Texas. Christie.
Financiering: Dit onderzoek werd ondersteund door het National Institute of Neurological Disorders and Stroke en het National Institute on Aging bij de National Institutes of Health (subsidies R01NS100687, R01AG069148 en P30AG024824).
De inhoud is uitsluitend de verantwoordelijkheid van de auteurs en vertegenwoordigt niet noodzakelijkerwijs de officiële standpunten van de National Institutes of Health.
Kenneth M. Langa ontvangt subsidies van de NIA en Alzheimer’s Association en heeft geraadpleegd over projecten die worden gefinancierd door de National Institutes of Health met betrekking tot het definiëren van dementie in bevolkingsonderzoeken. Louis Morgenstern, Emily M. Briseno, Roshanak Mahdibana, Deborah A. Levine, Darren B.
Over dit onderzoek naar veroudering en cognitieve achteruitgang nieuws
auteur: Noah Fromson
bron: Universiteit van Michigan
communicatie: Noah Froomson – Universiteit van Michigan
afbeelding: Afbeelding gecrediteerd aan Neuroscience News
Oorspronkelijke zoekopdracht: vrije toegang.
“Voorspellers van leiderschap in een cohort van cognitief gehandicapte Mexicaanse Amerikanen en niet-Spaanse blanke individuenGeschreven door Louis B. Morgenstern et al. Tijdschrift van de American Geriatrics Association
een samenvatting
Voorspellers van leiderschap in een cohort van cognitief gehandicapte Mexicaanse Amerikanen en niet-Spaanse blanke individuen
achtergrond
Personen met de ziekte van Alzheimer en aan Alzheimer gerelateerde dementie kunnen het vermogen om veilig te rijden verliezen naarmate hun ziekte voortschrijdt. Er is weinig bekend over de prevalentie van Latinxen en niet-Spaanse blanken (NHW) bij oudere personen. We onderzochten de prevalentie van rijgedrag bij personen met cognitieve stoornissen in een populatie.
methoden
Dit was een transversale analyse van een BASIC-cognitieve cognitieve studie in een gemeenschap van Mexican Americans (MA) en NHW-individuen in Zuid-Texas. Deelnemers scoorden 25 op de Montreal Cognitive Assessment (MoCA), wat wijst op mogelijke cognitieve stoornissen. De huidige rijstatus werd beoordeeld door middel van een gecoördineerd informantinterview met een cognitief beoordelingsprotocol. Logistische regressie werd gebruikt om autorijden versus niet-rijden te beoordelen, gecorrigeerd voor eerder geïdentificeerde covariabelen. Chi Square en de Whitney Man Yu De tests werden gebruikt om NHW- en MA-verschillen in rijresultaten te vergelijken op basis van vragen van de American Academy of Neurology (AAN) om het rijrisico bij dementie te beoordelen.
resultaten
Er waren 635 deelnemers, gemiddelde leeftijd 77,0, 62,4% vrouwen, gemiddelde MoCA 17,3. Hiervan waren er 360 (61,4%) huidige bestuurders, met 250 van de 411 (60,8%) deelnemers aan MA-rijden en 121 van de 190 (63,70%) NHW-deelnemers aan het rijden (S= 0,50). In volledig aangepaste modellen waren leeftijd, geslacht, cognitieve stoornissen, taalvoorkeur en activiteiten van het dagelijks leven significante voorspellers van de rijkans (S<0,0001). De ernst van cognitieve stoornissen was omgekeerd geassocieerd met rijkansen, maar deze relatie werd niet gevonden bij degenen die de voorkeur gaven aan Spaans voor interviews. Ongeveer een derde van alle zorgverleners maakte zich zorgen over het rijgedrag van de zorgontvanger. Er waren geen significante verschillen in MA en NHW rijgewoonten en resultaten van de AAN vragenlijst.
conclusies
De meerderheid van de deelnemers met cognitieve stoornissen was momenteel aan het rijden. Dit baart veel mantelzorgers zorgen. Er waren geen significante raciale verschillen in het rijden. Associaties met huidig leiderschap van cognitief gehandicapte personen vereisen verder onderzoek.
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”