KABUL, Afghanistan (AFP) – Mohammad Jan Soltani ontving zijn National Taekwondo Championship-certificaten terwijl hij zich door menigten vocht die betalend waren om eind vorige week op de luchthaven van Kabul aan te komen.
De 25-jarige atleet stond op geen enkele evacuatielijst. Toch hoopte hij dat zijn prestaties hem en zijn jonge gezin speciaal genoeg zouden maken om hen door de poort te laten gaan en op een van de vluchten te laten gaan om buitenlanders en Afghanen te redden die de Taliban ontvluchtten.
Terwijl hij vooruit reed, bracht een zelfmoordterrorist van de Islamitische Staat donderdag 24 pond explosieven in de menigte tot ontploffing net voor het vallen van de avond, waarbij 169 Afghanen, waaronder Soltani, en 13 Amerikaanse militairen omkwamen.
Zijn vrouw en twee kinderen, Zahid, 4, en Zahraa, 2 jaar oud, overleefden. Hij zei dat ze een beetje achter moesten blijven terwijl hij naar de poort liep.
Drie dagen later is de asceet nog steeds in shock. Hij huilt en praat niet.
Ali, de vader van de atleet, zei dat zijn zoon een sombere toekomst onder de Taliban had verwacht.
“Hij wist niet waar hij heen ging”, zei de rouwende man, die de achternaam Rahmani draagt, zondag. De Verenigde Staten, Europa, het maakte niet uit,’ zei Rahmani, met een paar medailles van zijn zoon in de hand, zijn stem vol droefheid.
“Iedereen in het land leek te vluchten”, zei hij.
Najma Sadeghi was ook een van degenen die die middag probeerden. De 20-jarige, die in haar laatste semester van de school voor journalistiek zat, vreest dat de terugkeer van de Taliban aan de macht zal leiden tot een harde versie van de islamitische heerschappij, waarbij vrouwen grotendeels thuis zullen blijven.
Het oversteken van die luchthavenpoorten houdt de belofte in om ergens anders te werken, ver van alle bedreigingen en oordelen.
Bij de explosie van donderdag kwamen Najma, haar broer en haar neef om het leven, die haar naar het vliegveld hadden gebracht om haar veiligheid te garanderen.
Haar oudere zus, Frishta, zei dat Najma een paar jaar geleden haar journalistieke carrière was begonnen via een YouTube-kanaal en uiteindelijk bij twee particuliere omroepen ging werken.
In de twee decennia sinds de door de VS geleide invasie de Taliban van de macht verdreef, hebben vrouwen vooruitgang geboekt in het onderwijs, de politiek en het bedrijfsleven – maar het was niet gemakkelijk. Afghanistan blijft een zeer conservatief land, vooral buiten de stedelijke gebieden. Veel familieleden van Nejmeh maakten bezwaar tegen haar ontluikende carrière, sommigen verbraken zelfs het contact met haar.
Frishta zei dat haar zus telefonische bedreigingen en sms-berichten had ontvangen van onbekende mannen die bezwaar maakten tegen haar verschijning in het openbaar.
“Ik was de enige die hem vertelde over haar zorgen over de veiligheid”, zei Frishta. “Ze wilde het niet met de familie delen, omdat ze haar ervan zouden kunnen weerhouden om met de media te werken.”
Maar toen de Taliban snel oprukten, het grootste deel van het land binnen enkele dagen veroverden en eerder deze maand de hoofdstad binnentrokken, besloot Najma zich bij de exodus aan te sluiten, uit angst dat een machtsgreep het einde zou betekenen van een carrière die nog maar in het begin was. Ze verzamelde dreigende sms-berichten en bracht ze naar het vliegveld, in de hoop dat ze haar zouden helpen de Amerikanen te overtuigen haar op een vliegtuig te zetten.
Farshta zei dat Najma van plan was om haar YouTube-kanaal opnieuw op te starten vanuit haar nieuwe huis – waar het ook is – en de levens van Afghaanse immigranten te documenteren. “Ze droomde ervan een carrière in de media op te bouwen, ondanks de uitdagingen waarmee ze werd geconfronteerd.”
Najma en tienduizenden anderen buiten de luchthavenpoort waren onbewogen door de beloften van de Taliban om vrouwen in het openbare leven en meisjes naar school te laten gaan.
Alireza Ahmadi, een 34-jarige die bijna tien jaar als journalist werkte, was zo wanhopig om eruit te komen dat hij slechts enkele maanden na zijn verloving naar het vliegveld ging. Hij en zijn jongere broer, die had gehoopt met hem mee te reizen, werden volgens Karimi’s bediende, zijn goede vriend en collega vermoord.
Karimi zei dat Ahmadi al aan depressies en financiële problemen leed voordat de Taliban binnenvielen. “Hij was erg radeloos, dus besloot hij naar het vliegveld te gaan en daar te blijven, zodat hij een luchtbrug kon krijgen van welk land hij zou nemen,” zei Karimi. .
____
Dat meldde Fayez vanuit Istanbul.
‘Voorstander van internet. Student. Kwaadaardige twitteraar. Expert in amateur-tv. Hipster-vriendelijke maker.’