Dartmouth College studie, gepubliceerd in het tijdschrift Climatic Change, koppelde de uitstoot van broeikasgassen in één land aan verliezen en winsten in het BBP voor de 143 landen waarvoor gegevens beschikbaar zijn. Het ontdekte dat slechts vijf van de grootste uitstoters van broeikasgassen wereldwijde economische verliezen van $ 6 biljoen veroorzaakten door de opwarming veroorzaakt door hun uitstoot van 1990 tot 2014. De economische verliezen veroorzaakt door Rusland, India en Brazilië bedroegen in die periode meer dan $ 500 miljard voor elk van deze drie uitstotende landen.
“Dit onderzoek geeft een antwoord op de vraag of er een wetenschappelijke basis is voor claims op het gebied van klimaataansprakelijkheid. Het antwoord is ja”, zegt Christopher Callahan, een promovendus aan Dartmouth en auteur van de studie, in een verklaring. .”
Zo veroorzaakten de Verenigde Staten van 1990 tot 2014 een economische schade van 34 miljard dollar in de Filippijnen, gezien de uitstoot van het Amerikaanse vasteland.
De Amerikaanse uitstoot veroorzaakte in die periode een verandering van 0,054 graden Celsius in de gemiddelde temperatuur op aarde, aldus de onderzoekers. Dit resulteerde in een verandering van 0,04°C in de gemiddelde temperatuur in Indonesië over dezelfde periode, een verandering die alleen te wijten was aan emissies uit de Verenigde Staten.
“Deze verandering lijkt misschien klein, maar omdat Indonesië een warm tropisch land is, zijn temperatuurstijgingen zeer schadelijk voor de economie”, zei Callahan. “Elke graad stijging van de lokale temperatuur vermindert de economische groei met 1,6 procentpunt.”
Door deze cijfers samen te voegen, bleek dat de Verenigde Staten de economische groei van Indonesië in dezelfde periode elk jaar met 0,065 procentpunt hebben verminderd. Omdat Indonesië een dichtbevolkt land is met een grote economie, vormen zelfs deze kleine verminderingen van de economische groei een groot absoluut aantal: een verlies van $ 124 miljard over deze periode, zei Callahan.
De kwestie van de verantwoordelijkheid voor klimaatverandering is het onderwerp geweest van een groeiend aantal rechtszaken over de hele wereld.
Steden en landen hebben het wereldwijde oliebedrijf ExxonMobil aangeklaagd omdat het de risico’s van klimaatschade niet aan investeerders bekend heeft gemaakt. Diverse milieugroeperingen hebben Shell in Nederland voor de rechter gedaagd. Een Peruaanse boer klaagt RWE aan en beweert dat de grootste fabriek van Duitsland, die volgens wetenschappers tussen 1751 en 2010 0,47 procent van de cumulatieve wereldwijde industriële uitstoot van koolstof en methaan heeft vrijgemaakt, zijn deel moet betalen om een klein Peruaans stadje te beschermen. bergen.
Ondertussen hebben veel ontwikkelingslanden getracht de geïndustrialiseerde landen te laten betalen voor de “verliezen en schade” die ze associëren met tientallen jaren van emissies.
“Voor het eerst konden we duidelijke en statistisch significante verbanden aantonen tussen de uitstoot van bepaalde landen en de historische economische verliezen die andere landen hebben geleden”, zei Callahan. “Het gaat om de verantwoordelijkheid van het ene land jegens het andere, niet om het algehele effect van de opwarming van de aarde op een land.”
Klimaatgezant John F. Kerry van het Witte Huis zei aan het einde van de klimaattop in Glasgow dat hij de druk om compensatie voor verliezen en schade te betalen begreep, maar er was geen mechanisme voor de uitgaven.
Het Dartmouth-team is van mening dat zijn studie “het idee verdraait dat klimaatmitigatie gewoon een ‘collectieve actieprobleem’ is, waarin geen enkel land dat alleen handelt een impact kan hebben op de effecten van de opwarming van de aarde”, zegt Justin Mankin, universitair hoofddocent geografie aan Dartmouth en hoofdonderzoeker In de studie.
Andere studies hebben voortgebouwd op een of twee delen van de driestappenaanpak van het Dartmouth-team.
“Wetenschappers hebben eerder de historische economische effecten van de opwarming van de aarde beschreven, waaruit blijkt dat klimaatverandering gunstig is voor koelere en meer welvarende landen en voor warmere, minder welvarende landen,” zei Callahan. Maar hij zei dat ze de schuld van de personen die uitstoten niet hebben gekwantificeerd. Een andere recente studie identificeerde de effecten die de emissies van individuele landen zouden kunnen hebben op de temperaturen van andere landen, maar identificeerde niet de economische effecten van deze temperatuurveranderingen.
“Ons werk kan worden gezien als het verenigen van deze twee verschillende soorten werk in één geïntegreerd raamwerk”, zei hij.
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”