(CNN) – Omdat St. Patrick’s Day een wereldwijd fenomeen is en Ierse pubs overal te vinden zijn, van Peru tot Lanzarote, kan het gemakkelijk zijn om te denken dat je een idee hebt van Ierland zonder een bezoek, vooral als je een van de 70 miljoen mensen over de hele wereld bent die aanspraak kunnen maken op het Ierse erfgoed.
Om een echt gevoel te krijgen voor de moderne energie van dit kleine eiland, moet je een bezoek brengen aan, en de meeste mensen beginnen hun reis in de straten van Dublin.
Het is een kleine, beloopbare metropool, met zijn lage skyline en Georgische granieten monumenten gebouwd op menselijke schaal.
U kunt de rivier de Liffey door het centrum volgen vanaf Phoenix Park en Kilmainham Gaol in het westen, langs het Guinness Storehouse, St. Patrick’s Cathedral en Dublin Castle, in oostelijke richting naar de onlangs gerenoveerde Docklands.
Als je op Butt Bridge staat, kun je oud en nieuw zien: het traditionele Dublin, vertegenwoordigd door het neoklassieke Custom House, en daarbuiten, nieuwe financiële torens en grote kranen, die laten zien dat het groter wordt.
De rivier de Liffey stroomt door het centrum van Dublin.
Met dank aan Gareth McCormack
De beste in Europa
Ontworpen door hetzelfde bekroonde team als het Titanic Museum in Belfast, vertelt het de verhalen van de ongeveer 10 miljoen mensen die Ierland door de eeuwen heen hebben verlaten, om redenen variërend van hongersnood tot economische noodzaak tot conflicten tot religieuze vervolging.
Ze gingen naar Groot-Brittannië, de Verenigde Staten, Australië en daarbuiten om spoorwegen aan te leggen en grensgebieden te cultiveren.
Ze brachten hun cultuur met zich mee, zijn ambassadeurs van verhalen in hun nieuwe naties en creëerden nieuwe Ierse legendes in het buitenland. Zij en hun nakomelingen zijn de diaspora die musea zoals EPIC willen aantrekken, en in 2013 was een Iers toerisme-initiatief, The Gathering, gewijd aan precies dat publiek.
Het afscheid in tranen en de langverwachte terugkeer zijn onderdeel geworden van de nationale identiteit, aangezien de aankomsthal op de luchthavens vol staat met reclameborden gericht op expats met heimwee, hongerig naar Brennan’s brood en Taito-crackers.
muziek en dans
Cobblestone in Smithfield is de beste plek in de stad voor live traditionele muziek.
CNN
Het bekendste culturele exportproduct van Ierland is natuurlijk de pub, maar in het door epidemieën geteisterde Ierland hebben velen voorgoed moeten sluiten.
“Geloof het of niet, omdat dit de hoofdstad van het land is, zijn er niet veel plaatsen waar je echt naar toe kunt gaan en hier dagelijks in contact kunt komen met dit aspect van onze cultuur”, zegt Thomas Mulligan, wiens vader Tom Smithfield leidde. Al 30 jaar kroeg. Daarvoor maakte het het centrum van de livemuziek die het nu is.
De heropleving van de Ierse traditionele muziek werd in de jaren zestig wijdverbreid en is een symbool van nieuwe nationale trots in deze nog jonge natie, die dit jaar 100 jaar sinds de onafhankelijkheid markeert.
Van “Danny Boy” (geschreven door een Engelsman) tot “The Fields of Athenry”, de populairste volksliederen van Ierland waren verhalen over ballingschap en verlangen, terwijl de nu populaire standaard “She Moved Through the Fair” een verloren klassieker was die pas populair werd opnieuw in Ierland na te zijn herontdekt in Amerika.
Evenzo is countrymuziek erg populair in Ierland en heeft het zijn eigen subgenre: Ierse countrymuziek. Riverdance was ook een Iers-Amerikaans kosmopolitisch fenomeen geboren in Chicago.
literaire traditie
Moderniteit en transformatie hebben hier veel veranderd, maar het heeft niet de delen van Dublins leven veranderd die deze stad hebben gemaakt tot wat het is, en de instellingen die zijn gegroeid en nog steeds gebaseerd zijn op haar geschiedenis.
Trinity College, opgericht in 1592, is de oudste nog bestaande universiteit in Ierland. De oudste harp van Ierland en het model van landinsignes, Brian Borough, worden bewaard in de prachtige Long Room Library van het Trinity College, waar ook het 9e-eeuwse bijbelmanuscript ‘The Book of Kells’ is te vinden.
Richard Quest ontmoet acteur James Joyce John Schifflin (links) in Bewley’s Café.
Ierland is trots op zijn traditie van verhalen vertellen: vier Nobelprijswinnaars voor de literatuur – WB Yeats, G.B. Shaw, Samuel Beckett en Seamus Heaney – werden geboren ondanks dat ze op één na allemaal het einde van hun leven bereikten op buitenlandse kusten.
Twee van Ierlands beroemdste schrijvers, Oscar Wilde en James Joyce, waren in hun tijd verschoppelingen en ballingen, aangeklaagd vanwege hun aanvallen op wat toen als openbaar fatsoen werd beschouwd.
De Engels-Ierse kunstenaar Francis Bacon, de baanbrekende reus van de hedendaagse kunst, verliet Ierland als tiener naar Engeland: een openlijk homoseksuele man in een tijd dat het op beide eilanden illegaal was en niet gemakkelijk te accepteren in zijn gemeenschap. het grootste deel van zijn leven thuis.
Maar net als bij Wilde en Joyce werd hij postuum geïncubeerd. De volledige inhoud van het atelier van zijn kunstenaar werd aangekocht door Hugh Lane Gallery in Dublin, opnieuw in elkaar gezet net zoals ze waren toen Bacon zijn legendarische kunstwerk maakte. Het is een van de best bewaarde geheimen van de stad, en het beste van alles is dat de toegang gratis is.
zwemmen in de zee
Hoewel Joyce het grootste deel van zijn leven op het vasteland van Europa heeft doorgebracht, is zijn grootste werk, de modernistische klassieker “Ulysses” – die dit jaar ook zijn honderdjarig bestaan viert – een liefdesbrief aan zijn geboortestad, een reis die één man volgt, Leopold Bloom . , op een dagtocht door Dublin.
De openingsroman speelt zich af in de Martello-toren aan de kust in de zuidelijke buitenwijk Sandikoff, nu een museum en bedevaartsoord voor James Joyce voor fans die elk jaar op 16 juni Bloomsday vieren.
Het gebied is een populaire plek voor zwemmers, en zwemmen in zee wordt steeds populairder sinds de Covid-hit.
Zelfs beroemdheden doen mee. Harry Styles werd deze week gespot terwijl hij een duik nam in de nabijgelegen Vico Baths, in de voetsporen van Matt Damon die daar in 2020 opdook nadat hij en zijn gezin in een Covid-lockdown in het gebied zaten.
CNN sloot zich aan bij de lokale groep The Ripple Effect voor een vroege ochtendduik bij een bult van 40 voet.
“Tijdens de lockdown konden niet veel mensen elkaar binnen ontmoeten, dus begonnen veel mensen buiten te bellen”, legt lid Katie Clark uit. “Het was een geweldige plek om te komen en de zee te herontdekken.”
Wat betreft de naam van de groep, zegt collega Mandy Lacey: “De Ieren helpen graag mensen! Het zit in onze natuur. Ik denk dat de Ripple-invloed iets Iers is. Het maakt deel uit van onze geschiedenis. Of we nu moeilijke tijden hebben meegemaakt, goed keer is iedereen er om elkaar echt te steunen.”
Zeezwemmen wordt steeds populairder.
Degenen die bleven en degenen die vertrokken
Eerder dit jaar won de Britse regisseur Kenneth Branagh een Academy Award voor ‘Belfast’, een semi-autobiografische film over zijn jeugd in Noord-Ierland voordat een 30-jarige strijd, bekend als The Troubles, zijn familie dwong naar Engeland te vluchten. Het eindigt met een opdracht: “Aan hen die overblijven. Aan hen die verdwenen zijn. Aan allen die verloren zijn.”
Maar terwijl in de afgelopen eeuwen het achterlaten van een persoon vaak een permanente ballingschap betekende, zijn ze nu een deur die in beide richtingen zwaait.
Veel Ierse expats, die na de pandemie hun prioriteiten opnieuw hebben beoordeeld, zijn naar huis teruggekeerd om een nieuw leven te leiden met hun jonge gezinnen. Zoals altijd brengen terugkeerders de ervaring en kennis die ze in het buitenland hebben opgedaan mee, wat hun thuisland kan helpen bloeien.
In 2015 werd Ierland het eerste land ter wereld dat het homohuwelijk legaliseerde door middel van stemmen, en het is nu verre van het monolithische katholieke land van populaire fictie. Deze natie van immigranten is de afgelopen decennia verrijkt door interne migratie. Er is nieuw vertrouwen in een modern en steeds multicultureler Ierland.
Ierland is veel veranderd sinds het rond de eeuwwisseling werd geprezen als de “Keltische Tijger”. Wat volgde was een decennium of meer van enorme economische groei en groot optimisme. Nu, net als de rest van de wereld, is Ierland op zoek naar zijn doel na de pandemie.
Maar zoals de geschiedenis heeft aangetoond, kunnen deze jonge en jonge natie dat doen door eerst naar elkaar te kijken en dan naar buiten naar de wereld.
‘Voorstander van internet. Student. Kwaadaardige twitteraar. Expert in amateur-tv. Hipster-vriendelijke maker.’