Twee peilingen vorige week suggereren dat maar liefst tweederde van de kiezers wil dat Johnson aftreedt.
Het is te vroeg om te zeggen.
Een factor die in zijn voordeel kan werken, is dat het proces om van de huidige conservatieve Britse premier af te komen nogal ingewikkeld is.
Premiers worden natuurlijk niet rechtstreeks door het publiek gekozen – Britten stemmen op hun lokale parlementslid en de leider van de grootste partij in het parlement wordt premier. Het VK hoeft voor 2024 geen nieuwe parlementsverkiezingen te houden, dus de gemiddelde kiezer op straat kan Johnson nu niet uit zijn ambt ontslaan.
Dus waarom al het gepraat over hem geconfronteerd met een motie van vertrouwen?
Het grote publiek kan misschien niet op Johnson stemmen als hij zijn ambt verlaat, maar conservatieve wetgevers kunnen dat wel. Er doen geruchten de ronde in Westminster over backbenches conservatieven die brieven van wantrouwen sturen naar Graham Brady, de commissievoorzitter van 1922.
En op woensdag, terwijl Johnson zich voorbereidde op de wekelijkse vragen van de premier in het parlement, is een conservatief parlementslid grotendeels overgelopen van de oppositiepartij Labour. Christian Wakeford heeft de afgelopen dagen openlijk kritiek geuit op Johnson en noemde het schandaal “gênant” in een tweet van 12 januari. Wakeford merkte op: “Hoe kom je op voor het onverdedigbare? Dat kan niet!”
Wat betekent het? Wat is de Commissie van 1922?
Dit is de groep conservatieve parlementsleden – werkdagwetgevers die niet als minister in de regering zitten. Graham Brady is de oude voorzitter van de groep.
Volgens de regels van de Conservatieve Partij dienen parlementsleden, als ze van hun leider af willen, een geheime brief van wantrouwen in bij de president, die hen geheim houdt en niet eens onthult hoeveel brieven er zijn gegeven.
Berichten kunnen worden opgehaald nadat ze zijn afgeleverd, dus het aantal kan constant veranderen – afnemen of stijgen.
Wanneer 15% van de conservatieve wetgevers brieven geeft, resulteert dit in een vertrouwensstemming onder alle conservatieve wetgevers.
Er zijn momenteel 359 conservatieve parlementsleden na de splitsing van Wakeford, wat betekent dat er 54 brieven nodig zijn voor een motie van wantrouwen, en vervolgens 180 stemmen tegen Johnson om hem uit zijn ambt te verwijderen.
De voorganger van Johnson, Theresa May, ging door die pijn in 2018 – parlementsleden dienden genoeg brieven in voor een vertrouwensstemming in haar, maar toen de stemming kwam, overleefde ze.
Op papier versterkt het verslaan van de motie van wantrouwen in ieder geval de premier, omdat het betekent dat er gedurende 12 maanden geen verdere uitdaging kan worden gelanceerd. Maar in de praktijk is doorgaan met het proces, zelfs als de premier wint, fataal. May was niet meer in functie, slechts een jaar nadat de opstand van haar partij was verslagen.
Wie wordt premier als Johnson een motie van wantrouwen in de Conservatieve Partij verliest?
De Conservatieve Partij beslist. Het zal niet leiden tot nieuwe nationale parlementsverkiezingen – alle huidige wetgevers blijven in functie.
De huidige vice-premier is Dominic Raab, maar dat betekent niet dat hij premier wordt als er over Johnson wordt gestemd.
In plaats daarvan zal de Conservatieve Partij haar complexe proces starten om een nieuwe leider te selecteren, met bondskanselier Rishi Sunak en minister van Buitenlandse Zaken Liz Truss als de belangrijkste kanshebbers.
Hoeveel berichten zijn er verzonden?
Alleen Graham Brady weet het.
Een deel van de reden waarom Brady zo lang voorzitter was van de commissie van 1922, is zijn waardering – hij onthult nooit hoeveel brieven hij in zijn kluis heeft.
Maar de geruchtenmolen in Westminster staat deze week op zijn hoogtepunt. De laatste suggestie is dat de poging van Johnson-loyalisten om de opstand onder de nieuwe parlementsleden die in 2019 werden gekozen de kop in te drukken, rampzalig is misgelopen, wat leidde tot een nieuwe golf van brieven aan het 1922-comité.
Is dit een “pork pie plot?”
Ja. De Britse pers staat bol van de speculaties dat Rutland en Milton-parlementslid Alicia Kearns deze week een bijeenkomst organiseerden van ontevreden leden van de Conservatieve Partij. Dit circuit is de thuisbasis van de beroemde Milton Mowbray pork pie. Misschien is het gewoon een merkwaardig toeval dat “pork pie” een Cockney-rijm is van “liegen” – iets waarvan Boris Johnson vaak wordt beschuldigd.
Dit verhaal is bijgewerkt om het aantal parlementsleden te corrigeren dat nodig is om op Johnson te stemmen.
Sarah Dean in Londen, Niamh Kennedy in Dublin, Ierland, en Amy Cassidy in Glasgow hebben bijgedragen aan dit rapport.
‘Voorstander van internet. Student. Kwaadaardige twitteraar. Expert in amateur-tv. Hipster-vriendelijke maker.’