- auteur, Chris Mason
- Rol, Politiek redacteur
De algemene stemming van de algemene verkiezingscampagnes van de twee grote partijen vertelt ons niet wat er op 4 juli zou kunnen gebeuren.
Maar nu we halverwege de lange weg naar de verkiezingsdag zijn, krijgen we een goed beeld van hoe kandidaten, strategen en functionarissen denken dat deze verkiezingen zullen verlopen.
Op dit moment kan de stemming tussen de Conservatieve en Labour-campagnes niet méér verschillen.
Zelfs de meest bekwame leden van Labour, die al lang vastbesloten zijn om zelfgenoegzaamheid te vermijden, beginnen toe te geven dat zij geloven dat de regering binnen hun bereik ligt.
Zelfs de meest loyale Sanakis, die er al lang van overtuigd waren dat kiezers tijdens de verkiezingscampagne de kwaliteiten zouden zien die zij in hun premier zagen, begonnen te erkennen dat de langverwachte verkleining van de kloof tussen de twee partijen eenvoudigweg niet was gebeurd. – Tenminste nog niet.
De grimmige reactie van een prominente conservatief op de campagne tot nu toe was ‘absoluut verschrikkelijk’, ‘geen duidelijke boodschap of strategie’.
Ze bekritiseerden de ‘goede assistenten’ die voor Rishi Sunak werkten, van wie ze zeiden dat ze niet realistisch waren over zijn sterke en zwakke punten voordat ze hem midden in wat tot nu toe werd gezien als een campagne in presidentiële stijl, bekritiseerden.
Zachte Labour-stem?
Sommige conservatieve kandidaten zeggen dat de verkiezingsuitslag dichterbij zal zijn dan velen verwachten.
Maar weinig mensen beweren, ook al is het maar halfslachtig, dat het totale resultaat nog binnen ieders bereik ligt.
Eén kandidaat zei dat het heersende pessimisme in de partij een vicieuze cirkel had veroorzaakt.
‘Mensen zijn gestopt met campagne voeren’, zeiden ze.
“Veel collega’s hebben nog nooit plaatsgenomen. Als het moreel laag is, kun je niets doen.”
Een andere invloedrijke conservatief voerde een soortgelijk argument aan.
Op basisniveau zeiden ze: “Het is een campagne met weinig motivatie en weinig energie. Het aantal vrijwilligers is gedaald, en veel Tory-parlementsleden die denken dat ze hun zetels gaan verliezen, maken zich daar niet druk over maakt het binnen de campagne erg lastig om te weten wat er werkelijk aan de hand is.”
Sommige conservatieven benadrukken echter dat het werkelijke beeld van de nationale steun niet zo somber is als sommige modellen die een bijna totale vernietiging voorspellen suggereren.
“De Labour-stemming is zachter dan mensen denken”, zei een bron.
“In delen van Engeland is de sterke Labour-stemming – mensen die zeggen dat ze zeker Labour zullen stemmen – niet anders dan in 2019.
“Wat anders is, is dat er te veel conservatieven zijn die nog geen besluit hebben genomen. Het probleem is: hoe overtuig je deze mensen om uit de kast te komen als de apathie zo hoog is?”
De vreugde van Faraj’s verkenning
De nieuwe boodschap, onder leiding van minister van Defensie Grant Shapps, die waarschuwde voor de gevolgen van een Labour-supermeerderheid, was mogelijk gericht op het vinden van manieren om degenen die nog geen besluit hebben genomen een reden te geven om op de Tory te stemmen.
Het was misschien wel het grootste moment van de derde week van de campagne en een strategie van een campagne die geen betere ideeën meer lijkt te hebben.
De beslissing van Nigel Farage om leider van de Britse Hervormingspartij te worden en zich kandidaat te stellen voor de zetel, was een van de grootste momenten van de campagne tot nu toe.
De ergste nachtmerrie van de Conservatieve Partij is uitgekomen.
Donderdagavond, minuten voor aanvang van het laatste verkiezingsdebat op ITV, YouGov-poll verscheen Door de hervorming heeft Groot-Brittannië voor het eerst een procentpunt voorsprong op de Conservatieven.
Het is niet verrassend dat Farage hier met plezier gebruik van maakte en tegen het ITV-publiek zei: “Wij zijn nu tegen Labour.”
“Dit is het keerpunt. De enige stem die nu verloren gaat is de conservatieve stem”, voegde hij eraan toe in een online video.
Het is maar één peiling, en 1% valt binnen de foutmarge. Laten we eens kijken wat anderen de komende dagen voorstellen.
Maar psychologisch gezien is dit het laatste wat conservatieven nodig hebben.
Tegelijkertijd is er sprake van een tastbare bloei binnen de Labour-partij.
Campagne-insiders zeggen dat de eerste drie weken soepel zijn verlopen, maar houden vol dat dit niet het resultaat was van het in actie komen na Sunaks verrassende besluit om naar de stembus te gaan.
“Het gaat zo goed omdat de zaken al zo lang zorgvuldig zijn ingekaderd”, zei een campagnebron.
“Dit is een stapsgewijze verandering in normen, in professionaliteit. Het is de culturele verandering die Kerr teweeg heeft gebracht. Alles wordt goed gedaan.”
De campagne van Labour verliep niet zonder schommelingen.
Het verhaal over de vraag of Diane Abbott de kandidaat van Labour zal zijn, heeft het nieuwsnetwerk van de partij ontwricht, en er was frustratie aan de top van de partij over het feit dat Sir Keir Starmer er niet in slaagde de belastingaanval van Sunak onmiddellijk te weerleggen in zijn eerste televisiedebat vorige week.
“Het was in sommige opzichten goed voor ons, omdat het de mensen eraan herinnerde dat niet alles zal verlopen zoals gepland”, zei een hoge functionaris.
Voor sommigen aan de linkerkant van Labour – zoals een demonstrant al vroeg in de toespraak van Sir Keir bij de lancering van het manifest opmerkte – dreigt de afwezigheid van radicaal nieuw beleid in het manifest de opkomst onder linkse partijen te temperen.
Sir Keir omarmde deze kritiek in zijn toespraak en zei dat de stabiliteit in zijn programma een bewijs was van de stabiliteit die hij voor de regering zou brengen.
Dat is de reden waarom Labour ervoor koos zijn manifest te lanceren op dezelfde locatie in Manchester waar Sir Keir in februari 2023 zijn ‘vijf taken’ voor de regering onthulde, met een boodschap die in grote lijnen vergelijkbaar was met die van vandaag.
Actie bereidt zich voor op macht
Wat is de volgende stap voor de Labour-campagne?
De partij is trots op wat zij ‘grondoorlogvoering’ noemt – het bonzen op de stoep, het kloppen op de deuren, de vliegers die wegvliegen van de camera’s.
Privé is de partij van mening dat haar activiteiten en gegevensverzameling veel beter zijn dan die van de Conservatieven.
Wat de ‘luchtoorlog’ betreft – wat je zult zien in de berichtgeving in de media – het zullen dezelfde gebeurtenissen zijn en zeker dezelfde boodschap.
Maar de bezoeken van Sir Keir de komende dagen zullen plaatsvinden in kiesdistricten met een grotere Conservatieve meerderheid dan die hij tot nu toe heeft bezocht, zo begrijpt de BBC, wat een duidelijk blijk van vertrouwen vertegenwoordigt.
Activisten worden ook aangemoedigd om hun energie te richten op steeds ambitieuzere doelzetels.
Een interessante ontwikkeling in de komende weken, die hoge Labour-functionarissen niet zal ontgaan, is de start van het Europees kampioenschap voetbal.
Dit zou de aandacht en emotie aantrekken, het televisieprogramma verstoren en mensen afleiden op het punt waarop de verkiezingscampagne zijn hoogtepunt bereikt.
Het is een grote uitdaging om op een onvermijdelijk partijdige manier campagne te voeren wanneer mensen samenkomen, vooral in Engeland en Schotland, om naar voetbal te kijken.
Sommigen aan de top van de Labour-partij zijn, zij het enigszins subtiel, ook gaan nadenken over de nasleep van 4 juli.
Het hogere personeel weet nog steeds niet zeker welke banen ze in Downing Street zullen vervullen als Labour wint, maar Sue Gray, de stafchef van Sir Keir, bracht een groot deel van de verkiezingscampagne op het partijhoofdkwartier door met het voorbereiden van gedetailleerde plannen voor de regering.
Sommige schaduwministers hebben tijd vrijgemaakt van de verkiezingscampagne om ‘toegangsgesprekken’ te voeren met ambtenaren in Whitehall.
Er zijn ook logistieke vragen over een Labour-regering.
Zullen ze bijvoorbeeld toestaan dat parlementsleden hun traditionele zomervakantie van zes weken opnemen?
Hoewel er op dit gebied nog geen plannen zijn gemaakt, lijkt het antwoord een volmondig nee te zijn.
“We mogen de kans niet missen om een vliegende start te maken”, zei een Labour-bron.
‘Voorstander van internet. Student. Kwaadaardige twitteraar. Expert in amateur-tv. Hipster-vriendelijke maker.’