Waarom we misschien nooit de waarheid over ultrabewerkt voedsel zullen weten

Zij zijn de het zwarte monster Veel voedingsdeskundigen geven de voorkeur aan in massa geproduceerde maar heerlijke voedingsmiddelen zoals kipnuggets, verpakte snacks, frisdranken, ijs of zelfs sneetjes bruin brood.

UPF-producten worden geïdentificeerd aan de hand van het aantal industriële processen dat ze hebben ondergaan en het aantal – vaak onuitspreekbare – ingrediënten op de verpakking. De meeste bevatten veel vet, suiker of zout; Velen van hen kunnen fastfood worden genoemd.

Wat ze gemeen hebben is hun kunstmatige uiterlijk en smaak, waardoor ze een doelwit zijn geworden voor sommige voorstanders van een schoon leven.

Er is steeds meer bewijs dat deze voedingsmiddelen niet goed zijn voor onze gezondheid. Maar experts zijn het er niet over eens hoe en waarom het ons beïnvloedt, en het is niet duidelijk of de wetenschap ons binnenkort een antwoord zal geven.

Hoewel recent onderzoek heeft aangetoond dat veel voorkomende gezondheidsproblemen, waaronder kanker, hartziekten, zwaarlijvigheid en depressie, gekoppeld Wat betreft UPF’s: er is nog geen bewijs dat dit het geval is het veroorzaakt Onderweg.

Op een recente bijeenkomst van de American Dietetic Association in Chicago werd bijvoorbeeld een observationeel onderzoek gepresenteerd onder meer dan 500.000 mensen in de Verenigde Staten. De studie concludeerde dat degenen die de meeste transeiwitten aten ongeveer 10% meer kans hadden om te overlijden, zelfs als rekening werd gehouden met hun body mass index en de algemene kwaliteit van hun dieet.

De afgelopen jaren hebben verschillende andere observationele onderzoeken een soortgelijk verband aangetoond, maar het is niet de bedoeling dat dit wordt bewezen Hoe Het verwerken van voedsel veroorzaakt gezondheidsproblemen, of het bepalen welk aspect van deze processen verantwoordelijk kan zijn.

Dus hoe kunnen we de waarheid over ultrabewerkt voedsel achterhalen?

Dr. Nerys Astbury, een vooraanstaand onderzoeker op het gebied van voeding en obesitas aan de Universiteit van Oxford, suggereert dat het soort onderzoek dat nodig is om overtuigend te bewijzen dat UVB’s gezondheidsproblemen veroorzaken zeer complex zou zijn.

Het vereist een vergelijking van een groot aantal mensen die twee diëten volgen: één met een hoog UPF-gehalte en één met een laag UPF-gehalte, maar volledig identiek qua calorie- en macronutriëntengehalte. Dit is erg moeilijk.

Deelnemers zullen onder observatie moeten blijven en opgesloten moeten blijven, zodat de hoeveelheid voedsel die ze eten onder controle kan worden gehouden. Het onderzoek zal als uitgangspunt ook mensen met vergelijkbare diëten moeten inschrijven. Logistiek zal dit zeer lastig zijn.

Om de mogelijkheid te ondervangen dat mensen die kleinere hoeveelheden transvetzuren eten een gezondere levensstijl kunnen volgen, zoals meer bewegen of meer slapen, moesten de deelnemers aan de groepen zeer vergelijkbare gewoonten volgen.

“Het onderzoek zal duur zijn, maar het is mogelijk om relatief snel veranderingen in de voeding te zien”, zegt Dr. Astbury.

Ook kan het lastig zijn om de benodigde financiering voor dit soort onderzoek te verkrijgen. Beschuldigingen van belangenverstrengeling kunnen ontstaan ​​omdat onderzoekers die gemotiveerd zijn om dergelijke experimenten uit te voeren, mogelijk een idee hebben van de resultaten die ze willen bereiken voordat ze met de experimenten beginnen.

Deze experimenten zullen echter niet lang duren; waarschijnlijk zal een groot aantal deelnemers afhaken. Het zou onpraktisch zijn om honderden mensen te vragen zich langer dan een paar weken aan een streng dieet te houden.

Wat kunnen deze virtuele experimenten in werkelijkheid bewijzen?

Duane Mellor, hoofd van de afdeling voeding en evidence-based geneeskunde aan de Aston University, zegt dat voedingswetenschappers niet kunnen bewijzen dat bepaalde voedingsmiddelen goed of slecht zijn, of welk effect ze hebben op een individu. Ze kunnen alleen potentiële voordelen of risico’s aantonen.

Hij zegt dat de gegevens niets meer of minder laten zien dan dat, en dat beweringen die het tegendeel beweren ‘zwakke wetenschap’ zijn.

Een andere optie is om te kijken naar het effect van veel voorkomende voedseladditieven in UPF’s op een laboratoriummodel van de menselijke darm – iets waar wetenschappers druk mee bezig zijn.

Er is echter een breder probleem: de hoeveelheid verwarring over wat UPF’s eigenlijk inhouden.

Het bevat meestal meer dan vijf ingrediënten, waarvan je er maar een paar in een typisch keukenkastje aantreft.

In plaats daarvan worden deze voedingsmiddelen doorgaans gemaakt van goedkope ingrediënten zoals gemodificeerd zetmeel, suikers, oliën, vetten en eiwitisolaten. Om het aantrekkelijker te maken voor de smaakpapillen en ogen, worden er vervolgens smaak- en kleurversterkers, emulgatoren, zoetstoffen en glansmiddelen aan toegevoegd.

Deze voedingsmiddelen variëren van voor de hand liggend (zoete ontbijtgranen, frisdranken, plakjes Amerikaanse kaas) tot misschien onverwacht (hummus uit de winkel, magere yoghurt, sommige soorten muesli).

Dit roept de vraag op: hoe nuttig is een label dat chocoladerepen in dezelfde categorie plaatst als tofu? Kunnen sommige UV-beschermingsmiddelen ons anders beïnvloeden dan andere?

Om meer te weten te komen, sprak BBC News met de Braziliaanse professor die in 2010 de term ‘ultra-bewerkt voedsel’ bedacht.

Professor Carlos Montero ontwikkelde ook het Nova-classificatiesysteem, dat varieert van ‘volwaardige voedingsmiddelen’ (zoals peulvruchten en groenten) aan de ene kant van het spectrum, via ‘verwerkte culinaire ingrediënten’ (zoals boter) en vervolgens ‘bewerkte voedingsmiddelen’ (dingen zoals ingeblikte tonijn en gezouten noten). Toegang tot meervoudig onverzadigde voedingsstoffen.

Het systeem werd ontwikkeld nadat de zwaarlijvigheidscijfers in Brazilië bleven stijgen terwijl de suikerconsumptie daalde, en professor Monteiro vroeg zich af waarom. Er wordt aangenomen dat onze gezondheid niet alleen wordt beïnvloed door de voedingswaarde van het voedsel dat we eten, maar ook door de industriële processen die worden gebruikt om het te maken en te bewaren.

Hij zegt dat hij de huidige enorme belangstelling voor UPF’s niet had verwacht, maar beweert dat ze ‘bijdragen aan een paradigmaverschuiving in de voedingswetenschap’.

Veel voedingsdeskundigen zeggen echter dat de angst voor UV-straling overdreven is.

Günter Kuhnle, hoogleraar voeding en voedingswetenschappen aan de Universiteit van Reading, zegt dat het concept “vaag” is en dat de boodschap die het overbrengt “negatief” is, waardoor mensen zich verward en bang voelen voor voedsel.

Het is waar dat er momenteel geen concreet bewijs is dat de manier waarop voedsel wordt verwerkt schadelijk is voor onze gezondheid.

Verwerken is iets wat we elke dag doen – hakken, koken en invriezen zijn allemaal processen, en deze dingen zijn niet schadelijk.

Wanneer voedsel op grote schaal door fabrikanten wordt verwerkt, draagt ​​dit bij aan de voedselveiligheid, langere houdbaarheid en minder verspilling.

Neem bevroren vissticks als voorbeeld. Het verbruikt overgebleven visfilets, voorziet kinderen van gezond voedsel en bespaart ouders tijd – maar het is nog steeds een geweldig hulpmiddel voor UV-bescherming.

Hoe zit het met vleesvervangende producten zoals Quorn? Toegegeven, ze zien er niet uit als de originele ingrediënten waaruit ze zijn gemaakt (en vallen daarom onder Nova’s definitie van UPF-producten), maar ze worden als gezond en voedzaam beschouwd.

“Als ik thuis een cake of brownie maak en deze vergelijk met een cake of brownie die in een verpakking zit met smaakversterkers, denk ik dan dat er enig verschil is tussen deze twee voedingsmiddelen? Nee, dat denk ik niet”, vertelde Dr. Astbury me. .

De instantie die verantwoordelijk is voor de voedselveiligheid in Engeland, de Food Standards Agency, erkent berichten dat mensen die veel UPF-producten eten een groter risico lopen op hartziekten en kanker, maar zegt dat het geen actie zal ondernemen tegen UPF-producten totdat uit bewijs blijkt dat ze schade veroorzaken.

Vorig jaar heeft de Wetenschappelijke Adviescommissie voor Voeding van de regering naar dezelfde rapporten gekeken en geconcludeerd dat er “vragen waren over de kwaliteit van het beschikbare bewijsmateriaal”. Ook uitte zij enige bezorgdheid over de uitvoerbaarheid van het Nova-systeem in Groot-Brittannië.

Professor Monteiro maakt zich op zijn beurt grote zorgen over processen waarbij extreme hitte betrokken is, zoals de productie van vlokken en ontbijtgranen, waarvan hij beweert dat ze “de afbraak van de natuurlijke voedselmatrix veroorzaken.”

Hij wijst op een kleine studie waaruit blijkt dat dit leidt tot een verlies aan voedingsstoffen, waardoor we ons minder vol voelen, waardoor de kans groter is dat we het tekort aanvullen met extra calorieën.