‘Tijdelijke’ gerechtelijke uitspraken in het VK en Nederland geven hoop aan onstabiele werknemers – het wordt tijd dat we dezelfde aanpak volgen

Vorige week deed het Britse Hooggerechtshof een uitspraak over fictieve zelfactie die werd omschreven als “buitengewoon significant”. Valse freelancen is de praktijk waarbij werknemers worden gedwongen om diensten te verlenen als aannemer in plaats van als werknemer. In een dergelijke regeling zijn er geen voorzieningen voor uitkeringen bij ziekte, vakantiegeld of werknemersrechten. Er is ook een verlies aan schatkist door PRSI, dat in dit land wordt geschat op maximaal € 1 miljard per jaar.

In een rapport van de Nationale Economische en Sociale Raad (NESC) in november vorig jaar werd opgemerkt dat “onderzoeken in bepaalde sectoren erop wijzen dat tot 25% van de werknemers op sommige werkplekken ten onrechte als zelfstandige kunnen worden aangemerkt”.

Afgelopen vrijdag deed het Britse Hooggerechtshof uitspraak in een zaak die door een aantal chauffeurs van Uber was aangespannen voor taxiritten waarin stond dat ze zelfstandig waren, maar in alle opzichten werknemers waren.

Het bedrijf verzette zich hiertegen. De Uber-zaak was gebaseerd op het schriftelijke contract tussen het bedrijf en de chauffeurs. In het contract staat dat zodra een aanvraag voor het aanschaffen van een voertuig is geaccepteerd via de Uber-app, er een contract wordt gesloten tussen de bestuurder en de klant.

Hij verwierp deze uitspraak van de rechtbank en stelde dat de arbeidswet “bescherming moest bieden aan kwetsbare individuen die weinig of geen zeggenschap hebben over hun salarissen en arbeidsomstandigheden omdat ze zich in een afhankelijke en afhankelijke staat bevinden”.

Het gebruik van een schriftelijk contract als uitgangspunt voor het bepalen van de toestand van de chauffeurs zou zijn “de schade te vergoeden waarvoor de wetgeving is uitgevaardigd om te voorkomen”.

De rechtbank oordeelde in het voordeel van de chauffeurs.

De overwinning in het VK wordt gezien als een reactie op de precaire werkeconomie die is ontstaan ​​sinds de economische crash in 2008.

Afgelopen december deed de Hoge Raad een uitspraak die de schijnzelfstandigheid opnieuw een klap toebracht.

Het betreft hier een persoon die werkzaam is bij de gemeente Amsterdam voor ergotherapie. Haar contract met de stad omschreef haar als zelfstandige.

Maar de rechtbank oordeelde dat de aard van haar werk een werkende aard was. De rechtbank oordeelde dat ze recht had op arbeidsrechten omdat “de rechten en plichten die door de twee partijen in de arbeidsovereenkomst zijn overeengekomen, niet de kenmerken van de arbeidsovereenkomst hebben”.

Ondertussen is er thuis een grote roep om verandering. Vorige week meldde Cyanan Brennan op deze pagina’s dat de inkomsten dit erkenden Alle koeriers worden als zelfstandige beschouwd Een eerder resultaat dateert uit het midden van de jaren negentig. Dit zou een kat tussen de spreekwoordelijke duiven in het fictieve veld van zelfstandig ondernemerschap kunnen duwen.

Vervoerders zijn typerend voor het type werknemers dat als zelfstandige wordt geclassificeerd, maar in veel gevallen werken ze alsof ze werknemers zijn. In de loop van de jaren hebben een aantal koeriers geprobeerd hun status opnieuw in te delen.

Maar het lijkt erop dat het staatsapparaat terughoudend is om ze te assimileren, en anderen met een vergelijkbare status werken op gebieden zoals de bouw.

Activist Martin McMahon, die een boek over het veld heeft geschreven, gelooft dat er een groot gebrek aan politieke wil is om op de juiste manier om te gaan met schijnzelfstandigheid.

Veel politici zijn van mening dat deze praktijk het aantal live records bewaart en dat er altijd druk wordt uitgeoefend door sommige werkgeversgroepen om bij hen weg te gaan. ”

Het inkomstenrapport aan de Public Accounts Committee van Oireachtas over postbodes vorige week roept een belangrijke vraag op over de reden waarom bepaalde groepen als zelfstandige worden geclassificeerd, ongeacht de specifieke kenmerken van hun werk.

Revenue chief Niall Cody ontkende feitelijk het gebruik van een testcase om te bepalen of de koeriers zelfstandig waren, maar zei verder: “De koeriers werden echter gezien als zelfstandige voor PRSI-doeleinden als gevolg van de beslissing van de Welfare Appeal Officer. Om standaardisatie te bereiken, besloot de belastingdienst, onverminderd, deze koeriers fiscaal als zelfstandige te behandelen.

Als dit over de hele linie van toepassing is, hebben vervoerders geen hoop op een arbeidsstatus en moeten ze onder precaire omstandigheden blijven opereren. Ze zijn slechts een voorbeeld van honderdduizenden werknemers in sommige sectoren die gedwongen zijn in onzekere arbeidsomstandigheden te leven.

PAC heeft laten weten dat het voornemens is deze zaak voort te zetten. De voorzitter van de commissie, Brian Stanley, gaf aan dat hij graag zou willen dat de heer McMahon voor de PAC verschijnt wanneer het onderwerp volgende maand ter sprake komt. Verandering, indien in volle gang, zal langzaam komen.