The Migrant Crisis: The Hindu Editorial on the Netherlands and a Critical Dynamic of European Politics

De ineenstorting van de regering van premier Mark Rutte laat zien hoe het migratievraagstuk een cruciale dynamiek is geworden in de Europese politiek. De heer Root, die 13 jaar aan de macht was, nam ontslag nadat hij er niet in was geslaagd de steun van zijn coalitiepartners te winnen voor het voorgestelde vluchtelingenbeleid. Volgens rapporten waren er twee niveaus – een tijdelijke om het conflict te ontvluchten en een permanente om vervolging te ontvluchten – en een wachttijd van twee jaar voor kinderen van erkende vluchtelingen die in Nederland wonen om zich bij hun ouders te voegen. Coalitiepartners van de centrumrechtse Volkspartij voor Vrijheid en Democratie van Rutte steunden het tweeledige systeem, maar waren tegen de wachttijd van twee jaar. De heer Rutte, die besloot af te treden (en de politiek te verlaten) in plaats van hen een compromis aan te bieden, stond bekend als “Teflon Mark” vanwege zijn overlevingsvaardigheden. Met een autocraat in de politiek transformeerde hij Nederland, een rijk Noord-Europees land met 17,5 miljoen inwoners, tot een grote stem op het continent. Maar controverses begonnen al snel zijn administratie te bezoedelen, waardoor zijn populariteit werd aangetast. De belastingautoriteiten die hardhandig optreden tegen arme gezinnen vanwege kinderopvangtoeslagen veroorzaakten een publieke verontwaardiging, terwijl boeren zijn inspanningen om de uitstoot te verminderen kwalijk namen. Het vluchtelingenbeleid was de druppel.

Net als het grootste deel van Europa heeft Nederland te maken gehad met een instroom van immigranten. In 2022 zullen ruim 21.000 mensen van buiten de Europese Unie asiel aanvragen, terwijl het totale migratiecijfer voor dit jaar op 4.00.000 komt. Immigratie heeft de huisvestingscapaciteit in Nederland onder druk gezet in een tijd waarin het continent gebukt gaat onder een crisis van de kosten van levensonderhoud, verergerd door de Russische invasie van Oekraïne en westerse sancties tegen Moskou. In veel Europese landen hebben extreemrechtse en conservatieve partijen met een streng anti-immigratiebeleid politieke winst geboekt. In Frankrijk is Marine Le Pen tweede na Emmanuel Macron bij de presidentsverkiezingen van 2022. In Italië is een neofascistische partij aan de macht. In Griekenland heeft de conservatieve regering van Kyriakos Mitsotakis een meedogenloos anti-immigrantenbeleid aangenomen terwijl migranten worden teruggestuurd naar Turkije. Dhr. Rota probeert met zijn vluchtelingenbeleid deze golf van anti-immigrantenpolitiek te bezweren. Maar een politiek platform dat zich alleen op immigranten richt, zal de sociale verdeeldheid in Nederland alleen maar verdiepen. De politieke klasse van het land, en Europa in het algemeen, moet een goede immigratiestructuur bedenken om asielzoekers te organiseren. Maar ze moeten zich ook richten op het verlagen van de kosten van levensonderhoud en huisvestingscrises en het aanpakken van toenemende ongelijkheid en andere economische uitdagingen, waardoor extreemrechts immigranten de schuld geeft van de economische problemen van het land.