Hoe staat het met de circulaire economie in Aotearoa, Nieuw-Zeeland? Dit was een vraag die een team van ons eerder dit jaar stelde. Het team, Dr. Gradon DeProse en Dr. Alison Greenaway, van Manaki Winoa, en Professor Eva Collins, van Waikato School of Management, werken aan het grotere project Amiomio Aotearoa, gefinancierd door MBIE en gebaseerd op de Universiteit van Waikato, dat gericht is op ‘Circulaire Economie (CE) voor Nieuw-Zeeland Welzijn”.
In het afgelopen decennium is de circulaire economie (CE) naar voren gekomen als een invloedrijk wereldwijd model voor economische ontwikkeling en duurzaamheid. Hoewel er geen eenduidige definitie van CE is, kan het worden gezien als een reeks praktijken die de economie zullen verschuiven van een afvalverwerkingssysteem naar een meer gesloten systeem dat is ontworpen voor demontage en hermontage, waardoor de impact op het milieu wordt verminderd.
Om de staat van CE in Aotearoa, Nieuw-Zeeland te begrijpen, hebben we een eenvoudig Google-zoekonderzoek gebruikt met specifieke zoektermen gericht op de ‘circulaire economie’ om deze vragen te beantwoorden:
1. Wie zijn de actoren en instellingen in Aotearoa, Nieuw-Zeeland die de taal van CE gebruiken om hun praktijken te vertellen?
2. Hoe worden Māori-terminologie en -benaderingen gebruikt met betrekking tot CE?
3. Op welke sectoren en pijlers van CE, afvalhiërarchie, actoren en instellingen richten zich?
Onze resultaten laten zien dat bedrijven, onderzoekers, sociale ondernemingen en NGO’s de drie grootste groepen zijn die CE-taal gebruiken. Deze drie groepen gebruiken voornamelijk CE-taal in verband met; Afval verminderen en minimaliseren, de uitstoot van kooldioxide verminderen en reageren op klimaatverandering, overstappen op meer CE. Over het algemeen suggereren de resultaten dat de taal van CE wordt geïntegreerd door een reeks actoren en instellingen in het maatschappelijk middenveld en de economie, waarbij met name sommige bedrijven, sociale instellingen en NGO’s zichzelf positioneren als ‘adopters of first’ en pleitbezorgers van concepten.
Er zijn slechts een paar punten waar CE-taal is gebruikt met betrekking tot Maori-begrip van de economie en/of specifieke projecten en/of praktijken. We hebben 10 gevallen gevonden waarin CE werd gebruikt in verband met de “Maori-economie”. In deze gevallen is “Maori-economie” gebruikt om te verwijzen naar een fundamenteel andere manier om economische uitwisseling te begrijpen en het doel van Europese kapitalistische kaders voor “economie”. Māori-concepten van ‘economie’ zijn doorgaans meer inclusief, bieden plaats aan diverse transacties en waarden en leggen de nadruk op Rangatiratanga (zelfbeschikking en bestuur onder leiding van Maori). In andere gevallen is CE-taal gebruikt met betrekking tot kaitiakitanga (toezicht), mauri (levenskracht) respect voor alle dingen en waardering van taonga (schatten).
De twee belangrijkste sectoren waarin CE wordt toegepast zijn afval en recycling, en kunststoffen en verpakkingen. De op twee na grootste sector heeft betrekking op “transformatie van de economie”. De resultaten geven aan dat CE-taal het meest geassocieerd wordt met specifieke probleemmaterialen (zoals plastics, eenmalige verpakkingen) in de afval- en recyclingsector. Deze zorgen, die voortkomen uit de dagelijkse interactie met afval, recycling en kunststoffen, lijken een toegankelijke, tastbare ingang te bieden voor communicatie met CE-taal.
Over het algemeen laten de resultaten van dit onderzoek zien dat er een onderliggende activiteit is voor de circulaire economie en dat we enkele hoogwaardige concepten van circulaire economieën hebben die in Nieuw-Zeeland voorkomen. Er zit echter weinig tussen. In het midden of in het midden moet activiteit plaatsvinden om naar een circulaire economie te gaan. Deze middenruimte omvat bedrijven, sectorale initiatieven, lokale overheden en andere instellingen. Activiteit onder deze groepen is nodig om circulaire economieën te stimuleren.
Er is ook behoefte om verder te gaan dan de gebruikelijke bedrijfseenheid of individuele organisatiefocus naar het ‘ecosysteemstadium’. Dit betekent verder denken dan alleen een organisatie om over sectoren, bedrijven en organisaties heen te denken. Bovendien betekent dit dat voor het ontstaan van CE partnerschappen nodig zijn tussen bedrijven, organisaties, verdragspartners, stichtingen, NGO’s en belanghebbenden om samenwerkingen te vormen rond materiaal- en mensenstromen om ecosystemen vorm te geven en circulaire economieën te creëren.
Om verder te gaan dan de “ecosysteemfase”, stellen we het volgende voor om deze circulaire verandering mogelijk te maken:
1. Motivatie voor samenwerking. We hebben multilaterale samenwerking nodig om toegang tot en stromen van kennis, materialen en mensen te laten plaatsvinden.
2. Er moet een veilige ruimte zijn om samen te werken. We raden je aan om een basis of NGO te zijn (niet gericht op de overheid).
3. Als gevolg van deze processen anticiperen we op de opkomst van nieuwe vormen van governance om de ecosystemen te beheren die nodig zijn om CE te bereiken.
Sarah Walton is universitair hoofddocent duurzaamheid en business aan de Otago School of Business van de University of Otago. Elke week gaat in deze column een van de auteurs in op duurzaamheidsvraagstukken.
voor meer
• Voor meer informatie over het examen, zie: https://www.waikato.ac.nz/__data/assets/pdf_file/0016/901231/Environment…
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”