Het einde van een tijdperk: de annexatie van Nederland

December 2022 wordt het einde van een tijdperk. De Holland Board of Trustees heeft de intergouvernementele overeenkomst met Boulder County verlaten en de annexatiewet aangenomen. Ooit was er een gemeenschappelijk beeld van het landschap. Nu is de toekomst van het grondgebruik in de regio’s rondom Nederland niet te voorspellen.

De jaren zeventig tot en met de jaren negentig waren een periode waarin de groei van het Denver-Boulder-gebied versnelde. Nu het hart volliep, werden afgelegen gebieden met braakliggende gronden de volgende plaats voor stadsuitbreiding. Boulder County is in de eerste plaats het noordwestelijke kwadrant van het grootstedelijk gebied. De kleine steden Louisville, Superior en Lafayette wilden land annexeren en uitbreiden. Longmont wilde zich omringen met verschillende lagen van buurten. De stad Lyon heeft overwogen haar gemeenschap uit te breiden naar Dowe Flats.

Nederland ontsnapte niet aan de hectiek. In 1987 ontwikkelde Nederland zijn eerste integrale plan. Het toonde de Arapahoe Ranch en Tucker Homestead als toekomstige groeigebieden. Dit was de laatste druppel voor Lee Evans op de Arapahoe-ranch. In 1969 schonk het Boulder Valley School District 19 hectare van de boerderij aan de Nederland Jr/Sr High School. De familie Evans begon wantrouwend te staan ​​tegenover openbare entiteiten en plaatste in 1987 erfdienstbaarheden op het overgrote deel van de Arapaho-ranch met Colorado Open Lands. De erfdienstbaarheid verhinderde verdere ontwikkeling en ander landgebruik dat de ecologische en landschappelijke waarden negatief zou kunnen veranderen. Het was een andere beschermingslaag.

De reactie op de snelle groei en ontwikkeling van het graafschap omvatte onder meer de invoering van een open county-omzetbelasting door de burgers in 1993 en intergouvernementele overeenkomsten (IGA’s) met verschillende steden. Doelen waren onder meer het verminderen van stadsuitbreiding, het beschermen van leefgebieden van wilde dieren, het behouden van landschapsconnectiviteit voor het verplaatsen van dieren in het wild, het behoud van landbouwgrond en het behoud van de integriteit van het landschap. Stedelijke groei moet worden gericht op steden die de beste stedelijke diensten kunnen leveren. Gebieden buiten de steden blijven landelijk van karakter; De provincie wil niet bezig zijn met stadsdiensten.

De visie van de provincie bood niet alleen een kader voor de verwerving van open ruimte, maar ook voor de stedenbouwkundige planning voor de komende 30 jaar. De provincie heeft veel grote open-space boerderijen verworven – Caribou, Reynolds, Mud Lake, Hull, Hill, Rabbit Mountain en Rock Creek om er maar een paar te noemen. Steden hebben hun alomvattende gemeenschapsplannen bijgewerkt om de alomvattende visie weer te geven en de grens tussen stad en platteland verder af te bakenen.

Nederland sloot zich aan bij deze concepten. Zoals vermeld in het huidige Integraal Plan Nederland: “De ontwikkeling en herontwikkeling van de Infill Nederland zal bijgebouwen voorkomen, onontwikkelde landstreken beschermen voor open ruimtes, leefgebieden van wilde dieren en bescherming van stroomgebieden.” Het concept van het behouden van een constante menselijke voetafdruk wordt vaak over het hoofd gezien als onderdeel van duurzaamheid. Met elke uitbreiding van de menselijke voetafdruk is er een direct verlies van leefgebied – er is geen win-winsituatie.

Maar nu is Nederland met Boulder County uit de IGA gekomen en is het een soort misleiding wat betreft het landgebruik dat zou plaatsvinden op het land rond de stad als het zou worden geannexeerd. Het huidige algemene plan, dat de nadruk legt op uitbreiding naar shims, ziet er achterhaald uit als de stad territorium buiten de stad wil annexeren. Heeft de community besloten om uit te breiden naar het buitenland?

Voordat land buiten de stad wordt geannexeerd, moet het masterplan worden bijgewerkt. De beslissing om buiten de stad uit te breiden moet worden genomen via een gemeenschapsbreed proces. Als gronden geschikt worden geacht voor uitbreiding, krijgen ze een landgebruiksaanduiding op de toekomstige landgebruikskaart van het masterplan, die iedereen vertelt wat er zou kunnen zijn – er is een zekere mate van voorspelbaarheid. En mensen die buiten de stad wonen, zouden ook deel moeten uitmaken van het planningsproces, aangezien zij rechtstreeks worden getroffen. Het is belangrijk om een ​​gemeenschappelijke visie te vinden.

Inclusie is in wezen een onderhandeling tussen de eigenaar van het onroerend goed en de raad van toezicht. Dit is landgebruiksplanning stukje bij beetje, geval per geval, niet uitputtend. Het is niet de juiste manier om te beslissen of een stad ruimtelijk moet uitbreiden of niet. De discussie over uitbreiding moet eerst plaatsvinden op wijkniveau (integrale planning), niet op kavelniveau (annexatie).

Dave werkte begin jaren tachtig als langetermijnplanner voor de stad Longmont en is al 35 jaar een Boulder County Open Space-planner.