Er is een geavanceerde gezamenlijke Europees-Japanse satelliet gelanceerd om te meten hoe wolken het klimaat beïnvloeden.
Het is bekend dat sommige wolken op lage hoogte de planeet afkoelen, terwijl andere op grote hoogte als een deken fungeren.
De Earthcare-missie zal lasers en radar gebruiken om de atmosfeer te onderzoeken om erachter te komen waar het evenwicht precies is.
Het is een van de grootste onzekerheden in computermodellen die worden gebruikt om te voorspellen hoe het klimaat zal reageren op de toenemende hoeveelheid broeikasgassen.
“Veel van onze modellen suggereren dat de bewolking in de toekomst zal verdwijnen, wat betekent dat wolken minder zonlicht terug de ruimte in zullen reflecteren, meer aan de oppervlakte zullen worden geabsorbeerd, en dat zal fungeren als een versterker voor de opwarming die we zullen krijgen door koolstofdioxide. zei Dr. Robin Hogan, van het Europees Centrum voor Weersverwachtingen op Middellange Termijn, tegen BBC News.
De 2,3 ton wegende satelliet werd vanuit Californië met een SpaceX-raket gestuurd.
Het project wordt geleid door de European Space Agency (Esa), die het omschrijft als het meest complexe aardobservatieproject van de organisatie tot nu toe.
Zeker, de technische uitdaging om de tools te laten werken zoals bedoeld was enorm. Het duurde twintig jaar om van de goedkeuring van de missie tot aan de lancering te gaan.
Earthcare zal in een baan om de aarde draaien op een hoogte van ongeveer 400 kilometer (250 mijl).
Het bevat in totaal vier instrumenten die samenwerken om de informatie te verkrijgen waarnaar klimaatwetenschappers op zoek zijn.
De eenvoudigste is de imager: een camera die foto’s maakt van de scène die onder het ruimtevaartuig doorgaat om context te geven aan de metingen van de andere drie instrumenten.
De Europese ultraviolette laser van Earthcare zal dunne, hoge wolken en wolkentoppen beneden zien. Het zal ook kleine deeltjes en druppeltjes (aerosolen) in de atmosfeer detecteren die de vorming en het gedrag van wolken beïnvloeden.
De Japanse radar zal naar de wolken kijken om te bepalen hoeveel water ze vervoeren en hoe het valt in de vorm van regen, hagel en sneeuw.
De radiometer zal detecteren hoeveel energie die door de zon op aarde valt, wordt gereflecteerd of terug de ruimte in wordt uitgestraald.
Dr. Helen Brindley van het Britse National Center for Earth Observation zei: “Het is de balans tussen deze totale hoeveelheid uitgaande straling en de hoeveelheid die vanuit de zon binnenkomt die fundamenteel ons klimaat bepaalt.”
“Als we dit evenwicht veranderen, bijvoorbeeld door de concentraties van broeikasgassen te verhogen, verminderen we de hoeveelheid energie die eruit gaat in vergelijking met wat er binnenkomt en verwarmen we het klimaat.”
Naast het klimaatperspectief op de lange termijn zullen Earthcare-gegevens hier en nu worden gebruikt om de weersvoorspellingen te verbeteren. De manier waarop een storm zich ontwikkelt, wordt bijvoorbeeld beïnvloed door de aanvankelijke toestand van de wolken, zoals waargenomen door de satelliet dagen ervoor.
Het oorspronkelijke wetenschappelijke concept van de zorg voor de aarde werd in 1993 naar voren gebracht door professor Anthony Illingworth van de Universiteit van Reading en collega’s.
Hij zei dat het zien van de satelliet eindelijk vliegen een droom was die werkelijkheid werd: “Het is een lange en uitdagende reis geweest met een geweldig team van toegewijde wetenschappers en ingenieurs uit Groot-Brittannië en daarbuiten. Samen hebben we iets werkelijk opmerkelijks gecreëerd dat een verschil zal maken .” De manier waarop wij onze planeet begrijpen.”
Een van de belangrijkste technische uitdagingen waren lasers in de ruimte, oftewel LIDAR.
Ontwikkelaar Airbus-France had moeite met het bedenken van een ontwerp dat betrouwbaar zou functioneren in het vacuüm van de ruimte. Er was een fundamentele herconfiguratie van het instrument nodig, die niet alleen tot vertragingen leidde, maar ook aanzienlijk bijdroeg aan de uiteindelijke kosten van de missie, die vandaag worden geschat op ongeveer € 850 miljoen (£ 725 miljoen).
“Dit zijn geen missies die je uitvoert om kleine problemen goedkoop en snel op te lossen; ze zijn complex”, zegt dr. Beth Greenaway, hoofd van het Earth Program. “De reden dat het zo lang duurt om voor de aarde te zorgen, is omdat wij willen de gouden standaard.” Observatie bij de British Space Agency.
Earthcare zal niet lang meer hebben om de gegevens te verzamelen. Vliegen op een hoogte van 400 kilometer betekent dat het de weerstand voelt van de resterende atmosfeer op die hoogte. Hierdoor wordt de satelliet naar beneden getrokken.
“Er is brandstof voor drie jaar beschikbaar, met nog een jaar reserve. Zijn levensduur wordt feitelijk beperkt door zijn lage baan en de luchtweerstand daar”, zegt dr. Michael Eisinger van de European Space Agency.
De industriële ontwikkeling van Earthcare werd geleid door het Duitse bedrijf Airbus, waarbij de kernstructuur van het ruimtevaartuig in Groot-Brittannië werd gebouwd. Groot-Brittannië leverde ook de radiometer van Thales Alenia Space UK en de imager van Surrey Satellite Technology Ltd. GMV-UK heeft de grondsystemen voorbereid die alle gegevens zullen verwerken.
Het Japanse Lucht- en Ruimtevaartagentschap (JAXA) zal, vanwege zijn sterke interesse in de missie, de gebruikelijke praktijk volgen om het ruimtevaartuig een bijnaam te geven: ‘Hakuryu’ of ‘Witte Draak’.
In de Japanse mythologie zijn draken oude goddelijke wezens die het water beheersen en door de lucht vliegen. Dit jaar, 2024, is ook het jaar van de Japanse Draak, bekend als ‘Tatsu Doshi’.
Er is ook een verband in het satellietuiterlijk, dat is bedekt met witte isolatie en een lang achterliggend zonnepaneel heeft dat op een staart lijkt.
“De zorg voor de aarde zal, net als een draak die de ruimte in stijgt, een entiteit worden die de toekomst voor ons voorstelt”, zegt Ichi Tomita, projectmanager van JAXA.
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”