Drie of meer hersenschuddingen leiden tot cognitieve problemen op de lange termijn, suggereert een studie

Een onderzoek onder bijna 16.000 mensen suggereert dat het ervaren van meerdere hersenschuddingen later in het leven kan worden geassocieerd met een slechtere hersenfunctie.

Van de 15.764 mensen tussen de 50 en 90 jaar hadden degenen die drie of meer hersenschuddingen meldden slechtere resultaten bij complexe planning en aandacht bij een reeks cognitieve tests.

Mensen die vier of meer hersenschuddingen hadden opgelopen, vertoonden een lagere aandacht, verwerkingssnelheid en werkgeheugen.

“Wat we ontdekten is… je hoeft echt maar drie hersenschuddingen te hebben om op de lange termijn een soort cognitief tekort te hebben”, zegt dr. Matthew Lennon, hoofdauteur van de studie en een promovendus bij het UNSW-centrum. Voor gezonde hersenveroudering.

“Als je als tiener meerdere hersenschuddingen hebt gehad, in je 20s, 30s en 40s, zul je de effecten nog steeds voelen als je 70 of 80 bent.”

De resultaten komen binnen de dag na de eerste hoorzittingen voor Senaatsonderzoek naar hersenschudding en herhaald hoofdtrauma bij contactsporten. Het onderzoek werd geopend naar aanleiding van groeiende publieke bezorgdheid en doorlopende rapportage door Guardian Australia Over het beheer van hersenschuddingen door sportorganisaties en de effecten van langdurige blootstelling aan harde slagen die misschien niet leiden tot een klinische diagnose van hersenschudding, maar wel hersenbeschadiging kunnen veroorzaken.

Een grote en groeiende hoeveelheid wetenschappelijk bewijs heeft verbanden aangetoond tussen herhaald hoofdletsel en subconcussieve slagen bij contactsporten en chronische neurodegeneratieve ziekte (CTE), die is Het wordt gevonden in de hersenen van veel Australische atletenvan amateurs tot professionals.

Uit het onderzoek van Lennon bleek dat hoewel mensen met herhaalde hersenschuddingen meetbaar slechter cognitief functioneren, de verschillen niet zo drastisch waren. Lennon, ook een arts, zei: “We hebben het niet over 20 of 30 IQ-punten – we hebben het waarschijnlijk over een verschil in IQ-punten.”

Lennon benadrukte dat de voordelen van sport voor de fysieke en cognitieve gezondheid aanzienlijk waren. Toen we naar de subgroepanalyse keken [in data yet to be published] … Als je tijdens het sporten een hersenschudding hebt gehad, heb je eigenlijk een beter werkgeheugen en een betere verwerkingssnelheid dan degenen die nog nooit een hersenschudding hebben gehad.

“Wat dat ons vertelt, is dat zelfs als je hersenletsel hebt gehad, de voordelen van lichaamsbeweging, vooral als je jong bent, op de lange termijn opwegen tegen de risico’s voor je cognitie,” zei Lennon. “Dit is logisch als we naar de geaggregeerde gegevens kijken, omdat we weten dat bloeddruk, hoog cholesterol, diabetes … allemaal echt grote risico’s zijn voor onze cognitieve gezondheid.”

Lennons onderzoek deed geen onderzoek naar CTE of het cumulatieve effect van slagen na een hersenschudding.

De krant voerde echter aan dat, gezien de “zeer bediscussieerde” kwestie van wanneer mensen moeten stoppen met deelname aan risicovolle activiteiten, zoals contactsporten, de bevinding dat drie of meer hersenschuddingen langdurige cognitieve tekorten veroorzaakten, een criterium vormde.

“Dit is een zeer belangrijke bevinding. Het geeft een duidelijke drempel waarop cognitieve tekorten in het midden tot late leven realistisch gezien kunnen worden verwacht”, aldus de krant. [traumatic brain injury] Artsen moeten zich ervan bewust zijn dat sommige cognitieve tekorten op de lange termijn na 3 jaar of meer kunnen worden verwacht.”

Onderzoek gepubliceerd in Journal of Neurotraumatologiedie deel uitmaken van een breder project dat bekend staat als Bescherming studiedat deelnemers in het VK al 25 jaar volgt om inzicht te krijgen in de factoren die de gezondheid van de hersenen later in het leven beïnvloeden.

Een van de voordelen van zijn studie, zei Lennon, was de niet-atletische groep, aangezien de meeste eerdere onderzoeken naar het verband tussen hersenschudding en cognitieve uitkomsten zich concentreerden op professionele of collegiale atleten. “Ze omvatten niet echt de gemiddelde persoon.”

Gemiddeld rapporteerden de deelnemers hun laatste hoofdletsel 30 jaar voor het onderzoek. De auteurs van het onderzoek erkenden dat de lange periode sinds hersenschuddingervaringen een mogelijke beperking was.

“De retrospectieve opzet van de studie, waarin oudere deelnemers zich vaak details herinnerden van gebeurtenissen die meer dan drie decennia geleden plaatsvonden, kan ertoe hebben geleid dat hoofdletsel te weinig werd gerapporteerd en dus het effect ervan onderschatte”, schreven ze.