Door de opwarming van de aarde dreigt een “niet te stoppen” zeespiegelstijging als de Antarctische ijskap smelt | Klimaatverandering

“Als de wereld opwarmt in een tempo dat wordt bepaald door het huidige beleid, zullen we zien dat het Antarctische systeem rond 2060 van ons weg begint te drijven”, zegt Robert Deacono, een expert op het gebied van polaire klimaatverandering aan de Universiteit van Massachusetts en hoofdauteur van de studie. . “Als je eenmaal genoeg warmte in het klimaatsysteem hebt gestopt, verlies je die ijsplaten, en als dat eenmaal begint, kun je het niet meer terugdraaien.”

“De oceanen moeten weer afkoelen voordat de ijskap geneest, wat lang zal duren. Op maatschappelijk tijdschema zal dit een permanente verandering zijn”, voegde DiConto eraan toe.

Dit keerpunt op Antarctica zou het resultaat kunnen zijn van een wereldwijde temperatuurstijging van 3 ° C (5,4 ° F) gedurende het pre-industriële tijdperk, wat volgens veel onderzoekers mogelijk is tegen het jaar 2100 onder het huidige regeringsbeleid. Nieuw onderzoek, Gepubliceerd in NatureIn dat geval bleek dat het ijsverlies van Antarctica “onomkeerbaar zou zijn op tijdschalen van meerdere eeuwen”, waardoor de oceanen van de wereld tegen het einde van de eeuw met 17 cm tot 21 cm zouden kunnen stijgen.

Als de wereld in staat zou zijn om de toezeggingen van de Overeenkomst van Parijs na te komen, bleek uit het onderzoek dat Antarctica tegen het einde van de eeuw zou bijdragen aan een zeespiegelstijging van 6 tot 11 cm, vergelijkbaar met het huidige tempo van ijsverlies. . Onder de Overeenkomst van Parijs beloofden de regeringen de gevaarlijke opwarming van de aarde te beperken tot minder dan 2 ° C, wat heter is dan de pre-industriële tijden, terwijl ze zich inspanden om de stijging op 1,5 ° C te houden.

“De komende decennia zullen de zeespiegelstijging vanaf Antarctica echt bepalen”, zei de Conto. “Deze ijsplaten zullen nooit meer kunnen groeien.”

Wetenschappers hebben in toenemende mate gewaarschuwd voor het lot van de enorme hoeveelheid ijs opgeslagen in Antarctica, die, als alles zou smelten, de zeespiegel wereldwijd met 57 meter zou doen stijgen, waardoor de kusten van de wereld volledig onder water zouden komen te staan.

Hoewel dit op geen enkele verwachte tijdschaal zal gebeuren, zal er op zeeniveau wereldwijd een lichte toename van ijsverlies optreden. Bijzonder zorgwekkend is het westelijke deel van de Antarctische ijskap, met Wetenschappers onderzoeken momenteel de afbraaksnelheid van de Thwaites-gletsjer, Ook bekend als Doomsday Glacier. In het ergste geval zou het verlies van de gletsjer, die ongeveer zo groot is als Groot-Brittannië en een kilometer diep, de zeespiegel met 65 cm doen stijgen.

Antarctica smelt door de opwarming van de oceanen en de opwarming van de oceanen, terwijl warm zeewater de spleten binnendringt en zich verplaatst naar “fixatiepunten” die enorme ijsmassa’s in ondergedompelde basisrotsen dragen. De snelle versnelling van de smelt kan een cascade-effect veroorzaken, aangezien enorme hoeveelheden ijs en water ononderbroken de Zuidelijke Oceaan instromen.

Zodra de beweging begint, zullen de effecten van dit dramatische ijsverlies zich over eeuwen verspreiden. “In de eeuw na 2100 zal het waarschijnlijk rampzalig zijn”, zei DiConto. “Als we helemaal niets doen om de uitstoot te verminderen, kunnen we de zeespiegel tegen 2200 rechtstreeks vanaf Antarctica 5 meter verhogen, waarna je de wereldkaart vanuit de ruimte opnieuw moet tekenen. Het zal onvoorstelbaar zijn.”

Het DeConto-papier gebruikt een modus waarbij de temperatuur stijgt en het ijsverlies toeneemt, evenals de dynamische processen die Antarctica speelt die uitdagingen opleveren bij het voorspellen wat er precies zal gebeuren als de wereld opwarmt.

Een andere studie Het verscheen woensdag in NatureWetenschappers van King’s College in Londen hebben ontdekt dat de zeespiegel tegen 2100 jaarlijks met 0,5 cm zal stijgen als de wereldwijde temperatuurstijging 3 ° C bereikt. DiConto zei dat het andere artikel “een indrukwekkend werk” was, maar dat het verschilde van zijn artikel, waarbij rekening werd gehouden met de samengestelde effecten van het verlies van ijsplaten.

Hij zei: “Geen van deze documenten is het laatste woord, dit is een work in progress.” “In wezen zullen we te maken krijgen met de voortdurende stijging van de zeespiegel. De echte vraag is of het zal gaan met een snelheid die kan worden beheerd of niet voor ons kan worden gecontroleerd.”

Oren Belky, een expert op het gebied van zeespiegelstijging aan de Duke University die niet bij het onderzoek betrokken was, zei dat de paper “een belangrijke poging is om de Overeenkomst van Parijs aan de realiteit te koppelen”.

“Ik zou dit als een bedachtzame, zelfs beangstigende, maar geloofwaardige bijdrage beschouwen die een zeer sterke basis zou moeten bieden om verder te gaan met de uitvoering van de Overeenkomst van Parijs”, voegde hij eraan toe.

Andrea Dutton, een expert op het gebied van zeespiegelstijging aan de Universiteit van Wisconsin-Madison en een co-auteur, zei dat de paper “een belangrijke en prangende vraag beantwoordt” over wat de klimaatdoelstellingen van Parijs zullen betekenen voor de toekomstige zeespiegelstijging.

“We worstelen al met de hoeveelheid zeespiegelstijging die zich de afgelopen eeuw heeft voorgedaan”, zei Dutton, eraan toevoegend dat de grote versnelling van het smelten van Antarctica zou leiden tot “kustterugtrekking en migratie op een nooit eerder vertoonde schaal”.

“We zullen ons niet kunnen aanpassen, alleen omdat het onmogelijk is om hier uit te komen,” zei ze. “De conclusie is een sterke herinnering aan de dringende behoefte aan een diepgaande en duurzame vermindering van de uitstoot van broeikasgassen.”