WELLINGTON, Nieuw-Zeeland – Clichés hebben zich de afgelopen maand vanuit het Amerikaanse nationale damesteam verspreid en hebben de ware aard van de groepsfase van het WK overschaduwd. Spelers zullen erop aandringen dat ze Vietnam respecteren; Ze speelden één wedstrijd tegelijk in de vijfde set; Ze concentreerden zich op de openingswedstrijd.
Maar in de tweede ronde, op donderdag hier in Wellington (woensdag, 21.00 uur ET, Fox), staat een herkansing van de finale van 2019 op het programma, een confrontatie met Nederland, een ontmoeting tussen de top 10 teams die waarschijnlijk zal resulteren in de winnaar. van de groep.
“Dus dat zat duidelijk in onze gedachten”, gaf de Amerikaanse spits Alex Morgan dinsdag toe. ‘Tuurlijk, en toen we schilderden [the Dutch back in October]“We wisten meteen dat het een goede match zou worden.”
“We hebben veel getraind en voorbereid op dit toernooi, vooral op deze wedstrijd”, zei de Amerikaanse coach Vlatko Andonovski woensdag.
Ze hebben Vietnam niet verwaarloosd. Tijdens hun wekenlange pre-WK-kamp concentreerden ze zich sowieso grotendeels op zichzelf. Zij bereiden zich voor op het spelen van zeven wedstrijden Down Under, waarvan de meerderheid tegen tegenstanders die in de knock-outronde worden beslist. Ze hadden geen van hun drie tegenstanders in bezit.
Maar hun technische staf scout Nederland al maanden. Binnen het pre-WK-kamp hebben ze aanvallende bewegingen en vormen getraind die hen zullen voorbereiden op het afbreken van een gestructureerde 3-5-2, dezelfde formatie die ze donderdag van Oranje verwachten. Morgan legde uit dat deze tactische training niet noodzakelijk specifiek voor Nederland was, “maar we hebben aan elke mogelijke situatie gewerkt zodat we dat uit de tas konden halen als dat nodig was.”
Ze zullen dus klaar zijn voor hun eerste echte test op het WK van 2023, hun eerste kans om de dreigende vragen te beantwoorden en te zwaaien met hun drie referenties.
Vietnam was een warming-up, ‘een goede plek om te beginnen’, zei Sophia Smith achteraf, ‘om een WK-wedstrijd te spelen, te zien hoe ik me voelde en te weten wat ik kon verwachten.’
Donderdag is de echte start van de titelverdediging.
Maak kennis met de Nederlanders: vergelijkbare mensen, verschillende typen
Ooit waren Nederlanders een bijzaak in het vrouwenvoetbal. Dit is de afgelopen tien jaar veranderd, vooral in 2017, toen… oranje Hij bestormde het EK op eigen bodem. Twee zomers later bereikte een vrijwel exacte kopie van het team van 2017 de WK-finale. Vier jaar later, hier in Nieuw-Zeeland, is de kern van het team nog gedeeltelijk intact.
Maar niet helemaal.
Vivienne Miedema, de aanvaller van het team, scheurde in december haar voorste kruisband.
Zijn stercoach, Sarina Wigman, heeft nu de leiding over het Engelse nationale team.
Daarom zijn Nederlanders tegenwoordig anders. De ploeg kent nog steeds herkenbare namen – Lieke Martens, Daniel van de Donk, Jackie Groenen, etc. – maar geen traditionele spits. Onder coach Andris Juncker zijn ze teruggekeerd naar een semi-rigide 3-5-2-formatie, in plaats van de klassieke 4-3-3-formatie waarmee ze het toppunt van de sport bereikten. Een van de twee voorste, Lyneth Bernstein, raakte gewond. Juncker zei woensdag dat ze een kans van “3 procent” had om te spelen – “we hebben een wonder nodig.”
De Nederlanders lijken de laatste tijd ook nogal gewoontjes. Op het EK van 2022 kwalificeerden ze zich vanuit de groepsfase en werden ze uitgeschakeld in de kwartfinales. In oktober verloren ze van Noorwegen. In februari speelden ze twee vriendschappelijke wedstrijden met Oostenrijk. De wedstrijd van donderdag is in die zin geen titanenstrijd.
Maar Nederland zal weerstand bieden die Vietnam niet heeft geboden. De drie ervaren centrale verdedigers – Stephanie van der Gragt, Dominik Janssen en getransformeerde middenvelder Sherida Spitz – kunnen de Amerikanen fysiek en mentaal evenaren.
“Ze zijn een team dat verdedigend moeilijk te verslaan is”, zei Morgan. “Zoveel als we ze uit hun posities kunnen krijgen, willen we ze desoriënteren en in de noodtoestand brengen, en we hebben grote aantallen aanvallen. Maar het zal moeilijk zijn.”
Het zal vooral moeilijk zijn voor het Amerikaanse team, dat onder Andonovski moeite heeft gehad om lage blokken te doorbreken. Kansen creëren was niet het probleem tegen Vietnam, finishen was het probleem, maar er was niets tegen Vietnam dat specifiek waar was voor de rest van het toernooi. Aan de andere kant zal het Nederlandse spel het duidelijkste venster tot nu toe zijn op de problemen en oplossingen van de USWNT voor 2023.
Vraag van Julie Ertz van USWNT
De wedstrijd tegen Vietnam bracht eigenlijk meer vragen dan antwoorden. Sinds de blessure van aanvoerder Becky Sauerbrunn was de veronderstelling dat Alana Cooke als centrale verdediger Naomi Girma zou ondersteunen; En dat Julie Ertz uiteindelijk haar positie op het verdedigende middenveld zal herwinnen van Andy Sullivan.
In plaats daarvan startte Ertz voor Cook als centrale verdediger. Het is niet geheel duidelijk of het om een tijdelijke ontwikkeling gaat of om een permanent plan.
Ertz heeft de positie sinds 2019 helemaal niet meer gespeeld, en sinds 2017 niet meer consequent. Toen Andonovski haar WK-selectie bekendmaakte, leek ze meer op een noodvierde centrale verdediger dan op een potentiële starter. Heeft Andonovsky de Vietnamwedstrijd vervolgens gebruikt om de tolerantie van deze noodoplossing op de proef te stellen? Of geeft hij plotseling de voorkeur aan Ertz – die in april na twintig maanden net terugkeerde in de sport – boven Cook?
Als hij dat doet, betekent dat dan dat hij zich op zijn gemak voelt met Sullivan – die bruikbaar maar exploiteerbaar is – aan de basis van het middenveld?
Of is Ertz nog steeds de perfecte verdedigende middenvelder ter wereld?
Andonovsky wil zaterdag niet zeggen. “naar [the Vietnam] Een spel dat we nodig hadden [Ertz] “Ik speelde als centrale verdediger en speelde heel goed voor ons”, zei hij. “In de volgende wedstrijd zullen we ernaar kijken en beslissen of we middenvelder of centrale verdediger worden.”
Het lijkt er echter op dat hij en Ertz hints hebben laten vallen.
“Uiteraard zijn we al een tijdje bezig met de mogelijkheden om achteraan te staan, tenminste sinds ik terug ben. [from maternity leave]zei Ertz.
“Toen we hoorden dat Becky het niet zou redden, zijn we hier dieper naar gaan kijken”, legde Andonovsky uit. “We hadden een gesprek met Julie voordat we het probeerden. Ik heb al veel werk verricht voordat we op kamp gingen, in termen van video's en analyses van beide kanten. We hielpen haar, maar ze wilde zich ook zo snel aanpassen en aanpassen En ik denk dat dat vandaag wel is gebleken.” “Hoe goed ze op de achterlijn kan spelen, in balbezit of niet in balbezit. Ik ben dus blij dat we die beslissing hebben genomen.”
Als dit de beslissing is, is het ook onduidelijk waarom Andonovski deze beslissing heeft genomen – vertrouwt hij Cook niet? Of denkt hij dat Ertz niet langer de benen heeft om de destructieve middenvelder te zijn die ze ooit was?
Hoe het ook zij, het enorme gat op het middenveld dat Ertz twee jaar geleden heeft achtergelaten, is nog steeds niet gevuld. Kunnen de Verenigde Staten zich aan deze crisis aanpassen en desondanks winnen?
Er zijn ook andere, niet-gerelateerde vragen. De gezondheid van Rose Lavelle is belangrijk. Andonovski faciliteerde haar terugkeer naar het competitieve spel tegen Vietnam, met een periode van 30 minuten van de bank. Start jij tegen de Nederlanders en ga jij vooruit?
Lavelle lijkt dat te willen. Ze werd geselecteerd om woensdag op de persconferentie voorafgaand aan de wedstrijd te spreken, waarmee ze aangaf dat ze zou starten. Ze had eerder op zaterdag gezegd dat ze ‘op alles voorbereid was’ en woensdag bevestigde dat ze zich ‘goed’ voelde.
Waarschijnlijk zul je je de komende 90 minuten niet lekker voelen, althans nog niet. Maar de tijd om het WK 2023 te organiseren is voorbij. Donderdag begint de crunch-tijd. Welke opstelling Andonovski ook opstelt – als Lavelle er ook in zit – hij zal dat doen waarschijnlijk Hij zal de 11e favoriet zijn voor de rest van het toernooi.
USWNT voorspelde opstelling tegen Nederland
Een keeper: Alyssa Naher
Verdedigers: Crystal Dunn, Naomi Girma, Julie Ertz, Emily Fox
Middenvelders: Andy Sullivan, Lindsay Horan, Rose Lavelle
Aanvallers: Sophia Smith, Alex Morgan, Trinity Rodman
“Woedend nederige communicator. Typische baconfan. Gepassioneerde schrijver. Trotse popcultuurfanaat. Internetspecialist.”