Alle levende slangen zijn geëvolueerd uit een handvol soorten die de gigantische asteroïde-inslag hebben overleefd die de dinosauriërs en de meeste andere levende wezens aan het einde van het Krijt heeft uitgeroeid. Krediet: Joschua Knuppe
Onderzoek van het Milner Center for Evolution suggereert dat moderne slangen zijn geëvolueerd uit een handvol voorouders die de asteroïde hebben overleefd die de dinosaurussen heeft gedood.
Een nieuwe studie suggereert dat alle levende slangen zijn geëvolueerd uit een handvol soorten die de impact van de gigantische asteroïde hebben overleefd die de dinosaurussen en de meeste andere levende wezens aan het einde van de wereld heeft uitgeroeid. krijtachtig. De auteurs zeggen dat deze verwoestende uitstervingsgebeurtenis een vorm van “creatieve vernietiging” was waardoor slangen zich konden diversifiëren naar nieuwe gebieden die hun concurrenten eerder hadden bezet.
Zoek gepubliceerd in Verbindingen met de natuur, laat zien dat slangen, waaronder tegenwoordig bijna 4.000 levende soorten, begonnen te diversifiëren rond de tijd dat een buitenaardse inslag de dinosaurussen en de meeste andere soorten op de planeet wegvaagde.
De studie, die werd geleid door wetenschappers van de Universiteit van Bath en met medewerkers uit Bristol, Cambridge en Duitsland, gebruikte fossielen en analyseerde genetische verschillen tussen moderne slangen om de evolutie van slangen te reconstrueren. Analyses hielpen vast te stellen wanneer moderne slangen evolueerden.
Hun resultaten tonen aan dat alle levende slangen behoren tot een handvol soorten die 66 miljoen jaar geleden de asteroïde-inslag hebben overleefd, hetzelfde uitsterven dat de dinosauriërs heeft uitgeroeid.
De auteurs beweren dat het vermogen van de slangen om ondergronds te graven en lange tijd zonder voedsel te zitten, hen hielp de verwoestende effecten van de impact te overleven. In de nasleep zorgde het uitsterven van hun rivalen – inclusief de Krijt-slangen en de dinosaurussen zelf – ervoor dat de slangen naar nieuwe niches, nieuwe habitats en nieuwe continenten konden verhuizen.
Toen begonnen de slangen te diversifiëren en produceerden ondersoorten zoals adders, cobra’s, kousebandslangen, pythons en boa’s, waarbij ze nieuwe habitats en nieuwe prooien exploiteerden. De diversiteit van moderne slangen – waaronder boomslangen, zeeslangen, giftige adders en cobra’s, en enorme palingen zoals boa’s en pythons – verscheen pas na het uitsterven van de dinosauriërs.
De fossielen laten ook een verandering zien in de vorm van de wervels van de slang na het uitsterven van de krijtlijnen en de opkomst van nieuwe groepen, waaronder gigantische zeeslangen tot 10 meter lang.
“Het is opmerkelijk, want niet alleen overleven ze het uitsterven dat veel andere dieren heeft uitgeroeid, maar binnen een paar miljoen jaar zijn ze ook aan het innoveren en gebruiken ze hun leefgebieden op nieuwe manieren”, zegt hoofdauteur en recent afgestudeerde student aan de Universiteit van Bath. Dr. aan de Friedrich-Alexander-Universität Erlangen-Nürnberg (FAU) in Duitsland.
De studie geeft ook aan dat slangen zich rond deze tijd over de hele wereld begonnen te verspreiden. Hoewel de voorouders van levende slangen ergens op het zuidelijk halfrond hebben geleefd, lijken slangen zich na het uitsterven naar Azië te hebben verspreid.
Dr. Nick Longrich, van het Milner Center for Evolution van de Universiteit van Bath en corresponderende auteur zei: “Ons onderzoek suggereert dat het uitsterven een vorm van ‘creatieve vernietiging’ was – door het elimineren van oude soorten, stelde het overlevenden in staat hiaten in het ecosysteem te exploiteren, en experimenteren met nieuwe levensstijlen en habitats.
“Dit lijkt een algemeen kenmerk van evolutie te zijn – het zijn de perioden onmiddellijk na grote uitstervingen waarin we evolutie in zijn meest experimentele en innovatieve staat zien.
“De vernietiging van de biodiversiteit maakt plaats voor nieuwe dingen die opduiken en nieuwe gebieden koloniseren. Uiteindelijk wordt het leven diverser dan voorheen.”
De studie vond ook bewijs van een tweede grote diversificatiegebeurtenis rond de tijd dat de wereld verschoof van een warm ‘kas’ naar een koud ‘ijshuis’-klimaat, dat de vorming van poolijskappen en het begin van ijstijden zag.
De patronen die in slangen worden gezien, suggereren een sleutelrol voor rampen – ernstige, snelle en wereldwijde milieuverstoringen – bij het aandrijven van evolutionaire verandering.
Referentie: “Evolutie en verspreiding van slangen door het Krijt en Paleogeen massale uitstervingen” door Catherine J. Klein, David Pisani, Daniel J. Field, Rebecca Lakin, Matthew A. Wells en Nicholas R. Longrich, 14 september 2021, Verbindingen met de natuur.
DOI: 10.1038 / s41467-021-25136-y
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”