Een nieuwe studie constateert dat de aarde meer schudt nadat intense kosmische straling haar oppervlak raakt.
De verrassende studie door een team van Poolse onderzoekers analyseerde 50 jaar aan gegevens en ontdekte dat de intensiteit van wereldwijde seismische activiteit correleert met de gemiddelde variatie in de intensiteit van secundaire deeltjes gegenereerd door kosmische straling met een tijdsinterval van ongeveer twee weken. Secundaire kosmische straling is het resultaat van interacties kosmische stralen En de atmosfeer van de aardewat aangeeft dat de associatie tussen de twee fenomenen mogelijk niet gerelateerd is aan de intensiteit van de binnenkomende kosmische straling, maar eerder aan hun vermogen om de verdediging van de aarde te doordringen.
Het team zei dat ze de mogelijkheid uitsloten dat de waargenomen associatie alleen op toeval berustte.
Verwant: Het eerste beeld van de aarde van Europa’s krachtige nieuwe satelliet is verbluffend
Als het verband wordt bevestigd, kunnen wetenschappers het gebruiken om krachtige aardbevingen beter te voorspellen die enorme structurele schade en menselijke slachtoffers veroorzaken, waardoor de impact van dergelijke natuurrampen mogelijk wordt verminderd.
Piotr Humola, coördinator van het Extreem Gedistribueerde Cosmic Ray Observatory (CREDO) zei hij in een verklaring. “De fysieke fundamenten zijn echter volledig rationeel.”
CREDO is een virtueel internationaal observatorium voor kosmische straling dat gegevens verzamelt en verwerkt van een reeks detectoren, van geavanceerde wetenschappelijke instrumenten tot gewone smartphones van vrijwilligers. Het primaire doel is het volgen van wereldwijde veranderingen in de flux van secundaire kosmische straling die het oppervlak van onze planeet bereikt en die wordt gecreëerd in de stratosfeer wanneer kosmische stralingsdeeltjes botsen met gasmoleculen en een cascade van secundaire deeltjes veroorzaken.
Wetenschappers geloven dat de vreemde relatie tussen kosmische straling en seismische activiteit kan worden verklaard door het gedrag van wervelstromen in de vloeibare kern van onze planeet die de generatie van Het magnetische veld van de aarde. Dit veld, ook wel de magnetosfeer genoemd, is verantwoordelijk voor het afbuigen van de geladen deeltjes waaruit kosmische straling bestaat.
Het team redeneert dat grote aardbevingen mogelijk verband houden met verstoringen in de stroom van materie die de dynamo van de aarde aandrijft, wat ook de magnetosfeer beïnvloedt. Dit zal op zijn beurt het vermogen van primair geladen deeltjes om de atmosfeer van de planeet te penetreren beïnvloeden, wat een impact zal hebben op de hoeveelheid secundaire kosmische stralingsdeeltjes die op het oppervlak van de planeet worden gedetecteerd.
Het CREDO-team heeft gekeken naar gegevens over de intensiteit van kosmische straling die zijn verzameld door het Neutron Monitor Database-project en het Pierre Auger Observatory, en heeft deze observatoria gekozen omdat ze zich aan verschillende kanten van de evenaar bevinden en verschillende detectiemethoden gebruiken.
De datasets werden gecontroleerd aan de hand van veranderingen in zonneactiviteit die zijn beschreven in de database van het Solar Forcing Data Analysis Center en informatie over seismische activiteit geregistreerd door de US Geological Survey.
Met behulp van verschillende statistische technieken zagen de wetenschappers dat er gedurende de bestudeerde periode een correlatie verscheen tussen veranderingen in de intensiteit van secundaire kosmische straling en de totale omvang van alle aardbevingen met magnitudes groter dan of gelijk aan vier. Deze correlatie is alleen duidelijk wanneer de kosmische stralingsgegevens 15 dagen vóór de seismische gegevens zijn verschoven. Het feit dat veranderingen in kosmische straling vóór aardbevingen komen, suggereert dat de correlatie kan worden gebruikt als basis voor een toekomstig aardbevingswaarschuwingssysteem.
Wat echter niet duidelijk werd uit het onderzoek van het team, was of deze schijnbare correlatie kon worden gebruikt om te voorspellen waar op aarde een aardbeving zou toeslaan. Dit komt omdat veranderingen in de intensiteit van kosmische straling en aardbevingen alleen gecorreleerd waren wanneer rekening werd gehouden met seismische activiteit op wereldschaal. De link verdween in de site-specific analyse uitgevoerd door CREDO.
“In de wetenschappelijke wereld wordt aangenomen dat er een ontdekking is gedaan wanneer het niveau van statistische betrouwbaarheid voor de ondersteunende gegevens vijf sigma of standaarddeviaties bereikt”, legt Humola uit. “Voor de waargenomen correlatie hebben we meer dan zes sigma, wat minder dan een kans van één op een miljard betekent dat de correlatie het gevolg is van toeval. We hebben dus een zeer goede statistische basis om te beweren dat we de correlatie echt hebben gedetecteerd.” bestaand fenomeen.”
Het onderzoek legt het feit vast dat het enorme magnetische veld van de aarde in feite kan fungeren als een enorme en extreem gevoelige deeltjesdetector, vele malen groter dan enig door de mens gemaakt instrument dat hetzelfde werk doet.
“Het belangrijkste in deze onderzoeksfase is dat we een verband hebben gelegd tussen de kosmische straling die op het oppervlak van onze planeet is geregistreerd en de seismische activiteit ervan – en als er iets is waar we zeker van kunnen zijn, is het dat onze observatiepunten leiden tot volledig nieuwe en spannende onderzoeksmogelijkheden.”
Om deel te nemen aan het onderzoek naar kosmische straling, kunt u van uw smartphone een kosmische stralingsdetector maken door de gratis CREDO Detector-app te installeren op Google Play Store of op app Winkel.
Onderzoek gepubliceerd in Journal of Physics of the Atmosphere, Sun, and Earth.
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”