TOKIO – Aan het einde van een slopende run van 24.500 meter in zes races over negen dagen, stond de Nederlandse Sivan Hasan alleen voordat ze de baan op strompelde, met ongeloof op haar gezicht.
Op zaterdag won Hasan de 10.000m-race voor vrouwen op de Spelen van Tokyo, waarmee hij een buitengewone prestatie neerzette door medailles te winnen in drie bergopwaartse evenementen: 1500, 5.000 en 10.000m.
In haar meest recente Olympische evenement versloeg Hassan Kalkidan Gezahin uit Bahrein, die als tweede eindigde, en Letsenbet Gedi uit Ethiopië, die naar de derde plaats dreef. Jedi hield het wereldrecord in dit evenement, maar was geen partij voor Hassan die de race in 29 minuten en 55,32 seconden finishte.
De 28-jarige Hassan was vrijdagavond 24 uur verwijderd van het brons op de 1500 meter voor dames. Ze probeerde het tempo in deze race op te voeren voordat ze laat haperde toen Faith Kipigon uit Kenia haar titel verdedigde op de Olympische Spelen van 2016. Daarna zei Hassan dat ze heel blij was.
‘Ik heb mijn best gedaan,’ zei ze, ‘maar meer kon ik niet doen.’
Zelfs het streven naar een medaille in drie belastingevenementen was een unieke prestatie van uithoudingsvermogen – iets wat geen enkele atleet ooit heeft bereikt. Houd er ook rekening mee dat ze maandag in de halve finale van de 1500m viel – niet minder in de laatste ronde.
Ze kaatste terug en werkte zich methodisch langs de set om te winnen. Later die dag racete ze weg van het 5000m-veld voor haar eerste goud op de Spelen.
Op vrijdag, na als derde te zijn geëindigd in de 1500, gaf Hassan toe dat ze “elke dag nerveus was”. en moe. heel erg moe. Ze zei dat ze opgelucht was dat ze nog maar één race had om zich op te concentreren. Op de een of andere manier was haar geest gerangschikt op een afstand van 10.000 meter. Ik liet zien.
De race veranderde al snel in een uitputtingsslag in warme en vochtige omstandigheden. Drie lopers trokken zich terug voordat de race midden op de weg eindigde. Met nog 13 ronden te gaan, bleven slechts zeven van de 29 renners over in de eerste set.
Dan vijf. Dan vier. Toen het bloedbad voorbij was, sloot Hassan zich in het nauw achter Gedi en Helen Obery uit Kenia, voor Jezahin voor de vierde plaats. Uiteindelijk bezweek Aubrey voor het weer en het ritme, en viel ook van zijn rug.
Bij de eerste bocht van de laatste ronde bond Hassan zich vast aan de rechterschouder van de Jedi en snelde weg – regelrecht de geschiedenis in.
Vashti Cunningham had één doelpunt naar de Spelen van Tokio.
Op 23-jarige leeftijd won ze nationale kampioenschappen en een wereldtitel indoor. Een Olympische medaille, bij voorkeur een gouden, was de volgende in zicht voor de atleet wiens vader en coach, Randall Cunningham, 16 seizoenen de NFL quarterback was. Haar moeder, Felicity Cunningham, was een ballerina bij het Harlem Dance Theatre.
Maar Cunningham kon niet hoger worden dan 1,96 meter, zes centimeter lager dan haar persoonlijk record. Ze raakte de lat bij haar laatste poging op twee meter en dat was ook het geval.
Cunningham kon het niet beter doen dan de zesde.
De gouden medaille kwam in een drie-weg gevecht tussen Nicola McDermott, een Australiër die naar de top van haar longen schreeuwde voordat ze elke poging deed in de laatste rondes; Russische Maria Lasitskene, voormalig wereldkampioen. Yaroslava Mahochich van Oekraïne, wereldkampioen.
Lasitskene won met een sprong van 2,04 meter, terwijl McDermott tweede werd en Mauchek derde.
“Woedend nederige communicator. Typische baconfan. Gepassioneerde schrijver. Trotse popcultuurfanaat. Internetspecialist.”