Oceaanwater duwt kilometers naar beneden Doomsday-gletsjer op Antarctica Dat maakt het kwetsbaarder voor smelten dan eerder werd gedacht, blijkt uit nieuw onderzoek waarbij radargegevens uit de ruimte werden gebruikt om röntgenfoto’s te maken van de belangrijke gletsjer.
Wanneer relatief warm, zout oceaanwater in aanraking komt met ijs, veroorzaakt dit een “sterke smelting” onder de gletsjer, en dat zou kunnen betekenen dat de voorspellingen van de mondiale zeespiegelstijging worden onderschat, volgens de studie die maandag is gepubliceerd in de Proceedings of the National Academy of Sciences.
Thwaites-gletsjer in West-Antarctica – de “Doomsday-gletsjer” genoemd omdat deze… Een ineenstorting zou kunnen leiden tot een catastrofale stijging van de zeespiegel – Het is de grootste gletsjer ter wereld en heeft ongeveer de grootte van de staat Florida. Het is ook de meest kwetsbare en onstabiele gletsjer op Antarctica, grotendeels omdat het land waarop hij ligt naar beneden helt, waardoor oceaanwater het ijs kan opeten.
Thwaites, dat al 4% bijdraagt aan de mondiale zeespiegelstijging, bevat genoeg ijs om de zeespiegel met meer dan zestig centimeter te laten stijgen. Maar omdat het ook fungeert als een natuurlijke dam op het omringende ijs in West-Antarctica, Wetenschappers hebben geschat De volledige ineenstorting ervan zou er uiteindelijk toe kunnen leiden dat de zeespiegel met ongeveer 3 meter stijgt – een ramp voor de kustgemeenschappen in de wereld.
Verschillende onderzoeken hebben gewezen op de enorme zwakheden van Thwaites. De opwarming van de aarde, veroorzaakt doordat mensen fossiele brandstoffen verbranden, heeft hen achter zich gelaten Hangend aan haar nagels Volgens een onderzoek uit 2022.
Dit laatste onderzoek voegt een nieuwe en zorgwekkende factor toe aan de voorspellingen van haar lot.
Een team van glaciologen – onder leiding van wetenschappers van de Universiteit van Californië, Irvine – gebruikte satellietradargegevens met hoge resolutie, verzameld tussen maart en juni vorig jaar, om een röntgenfoto van de gletsjer te maken. Hierdoor konden ze een beeld schetsen van veranderingen aan de ‘grondlijn’ van Thwaites Island, het punt waarop de gletsjer uit de zeebodem oprijst en een drijvend ijsplateau wordt. Aardingslijnen zijn van vitaal belang voor de stabiliteit van ijskappen en vormen een grote zwakte in de Thwaites-regio, maar zijn moeilijk te bestuderen.
“In het verleden hadden we slechts schaarse gegevens om hiernaar te kijken”, zegt Eric Renaud, hoogleraar aardsysteemwetenschappen aan de Universiteit van Californië, Irvine en co-auteur van het onderzoek. “In deze nieuwe dataset, die dagelijks en gedurende meerdere maanden wordt gepubliceerd, hebben we sterke observaties van wat er gebeurt.”
Ze zagen hoe het zeewater kilometerslang onder de gletsjer doordrong en vervolgens weer naar buiten trok, volgens het dagelijkse ritme van de getijden. Als het water stroomt, is het voldoende om het oppervlak van de gletsjer een paar centimeter te ‘verhogen’, vertelde Regno aan CNN.
Hij suggereerde dat de term ‘aardingszone’ wellicht geschikter zou zijn dan de aardingslijn, aangezien deze zich volgens hun onderzoek ongeveer 6,5 kilometer kan verplaatsen tijdens een getijdencyclus van 12 uur.
De snelheid van het zeewater, dat zich in korte tijd over grote afstanden verplaatst, vergroot het smelten van gletsjers, omdat zodra het ijs smelt, zoet water wordt weggespoeld en vervangen door warmer zeewater, zei Reno.
Hij voegde eraan toe: “De grootschalige en massale binnendringing van zeewater zal de verwachtingen van de zeespiegelstijging vanuit Antarctica vergroten.”
Ted Scambos, een glacioloog aan de Universiteit van Colorado Boulder, die niet bij het onderzoek betrokken was, noemde het onderzoek ‘verbazingwekkend en belangrijk’.
“Dit resultaat levert een proces op waarmee nog geen rekening is gehouden in modellen”, vertelde hij aan CNN. Hoewel deze resultaten alleen van toepassing zijn op bepaalde delen van de gletsjer, kan dit volgens onze projecties het tempo van het ijsverlies versnellen.
James Smith, een mariene geoloog bij de British Antarctic Survey, die niet betrokken was bij het onderzoek, zei dat een van de onzekerheden die moet worden opgelost, is of de stroom van zeewater onder Thwaites een nieuw fenomeen is of dat het significant maar al lange tijd onbekend is. .
“Hoe dan ook, het is duidelijk een belangrijk proces dat moet worden geïntegreerd in ijskapmodellen”, vertelde hij aan CNN.
Noel Gormelin, hoogleraar aardobservatie aan de Universiteit van Edinburgh, zei dat het gebruik van radargegevens in dit onderzoek interessant was. “Ironisch genoeg leren we, door de ruimte in te gaan en gebruik te maken van onze groeiende ruimtevaartmogelijkheden, veel over deze omgeving”, vertelde hij aan CNN.
Gormelin, die niet betrokken was bij het onderzoek, zei dat er nog steeds veel onduidelijkheden zijn over wat de studieresultaten betekenen voor de toekomst van Thwaites. Het is ook onduidelijk hoe wijdverspreid dit proces rond Antarctica is, “hoewel het zeer waarschijnlijk is dat dit ook elders zou kunnen gebeuren”, vertelde hij aan CNN.
Verander het systeem
Antarctica, een geïsoleerd en complex continent, lijkt steeds kwetsbaarder voor de klimaatcrisis.
In een afzonderlijke studie, eveneens maandag gepubliceerd, keken onderzoekers van de British Antarctic Survey naar waarom dit gebeurt. Recordniveau aan zee-ijs rond Antarctica vorig jaar.
Door satellietgegevens te analyseren en klimaatmodellen te gebruiken, ontdekten ze dat dit recordniveau “onwaarschijnlijk zal zijn zonder de gevolgen van klimaatverandering.”
Smeltend zee-ijs heeft geen directe invloed op de stijging van de zeespiegel omdat het al drijft, maar het zorgt er wel voor dat ijskappen en gletsjers aan de kust worden blootgesteld aan golven en opwarmend oceaanwater, waardoor ze kwetsbaarder worden voor smelten en uiteenvallen.
De onderzoekers gebruikten ook klimaatmodellen om de potentiële snelheid van herstel van dit extreme zee-ijsverlies te voorspellen, en ontdekten dat zelfs na twintig jaar niet al het ijs zal terugkeren.
“De impact van het Antarctische zee-ijs dat meer dan twintig jaar laag blijft, zal diepgaand zijn, ook op het lokale en mondiale weer”, zegt Louise Syme, co-auteur van de BAS-studie, in een verklaring.
Deze bevindingen dragen bij aan het bewijs van de afgelopen jaren dat de regio te maken heeft met een ‘permanente regimewisseling’, schreven de auteurs.
Voor meer CNN-nieuws en nieuwsbrieven kunt u een account aanmaken op CNN.com
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”