Rick Charlesworth is niet een van die hete dingen. Maar hij wist precies hoe het Indiase hockey een wending nam. Toen realiseerden de spelers zich dat internationale spelers alleen armen en benen hebben, zei de leidende Australische coach.
“Psychologisch was het nodig om deze barrière te doorbreken”, zei hij onlangs. “Meer dan wat dan ook, ik denk dat de Indian Hockey League daarvoor de katalysator was.”
De dag na het verlies van India tegen Duitsland in de halve finale van het Wereldkampioenschap Junioren lijkt een geschikt moment om Charlesworths analyse van India’s klim op de wereldhockeyladder te heroverwegen. Voor de twee FIFA World Cup-campagnes in India – in 2016 en het lopende toernooi – laat het zien hoe belangrijk de Indian Hockey League (HIL) is voor de ontwikkeling van spelers.
In 2016, toen India een einde maakte aan hun 15 jaar wachten om ’s werelds junior kampioen te worden, hadden bijna alle spelers van het team de ervaring om te spelen bij HIL, een toernooi waar ze de kleedkamer deelden met ’s werelds beste spelers en coaches.
Het jaar dat volgde was de laatste keer dat het HIL-team werd gehouden – een hockeysucces maar een commerciële mislukking. De groep rookies die de 2016-klasse opvolgde, had dus niet hetzelfde niveau van blootstelling en ervaring. Ze zijn in feite de eerste groep spelers zonder competitie-achtergrond, en de afgelopen 10 dagen hebben in ieder geval licht geworpen op het verschil tussen de HIL-producten van India en post-HIL-producten.
Voor alle duidelijkheid: het gaat niet om de vaardigheden van spelers. Het gaat niet om verliezen in de halve finales. Inderdaad, voor een team als India dat twee jaar aan het toernooi heeft deelgenomen zonder zelfs maar een enkele wedstrijd te spelen vanwege de complicaties in verband met Covid, is hun top vier-finish lovenswaardig.
Het WK Junioren gaat immers niet alleen om kampioen worden. Voor de meeste teams is dit een ideaal platform om te controleren of de onder-21’s genoeg hebben om het groot te maken. Het is ook een test van de lokale systemen en als ze uiteindelijk de titel winnen, is dat een bonus.
Niet het resultaat dat we wilden, maar we hebben alles gegeven
Zo was de halve finale wedstrijd tegen Duitsland 📸#IndiaKaGame #JWC2021 # Rijzende sterren pic.twitter.com/U2DLNuGHve
– Hockey India (TheHockeyIndia) 3 december 2021
In die zin, afgezien van het verlies in de halve finale, zijn de flicks van Sanjay Kumar, de rustige verdediging van Sharda Nand Tiwari, de dribbelvaardigheden van Vishnukanth Singh en de krachtige stoten van Arajit Singh Hundal een goed voorteken voor het Indiase hockey.
Het team toonde echter niet hetzelfde niveau van vertrouwen en moed als de vorige generatie, die bij HIL speelde.
De twee wedstrijden van India tegen Duitsland dit jaar onderstrepen het verschil. Op de Olympische Spelen in Tokio verraste de Duitse offensieve tactiek aanvankelijk India, maar ze reageerden snel en gaven het zelfverzekerd en zonder enige angst terug. Vrijdag speelde Duitsland weer op een vergelijkbare manier. Maar de pony’s zagen er doodsbang uit en gingen naar hun schelpen en ervoeren niets van dien aard.
Vecht tot het einde
Het was niet onze avond, maar wat een inspanning van India Colts#IndiaKaGame #JWC2021 # Rijzende sterren pic.twitter.com/HbTuZu4BQ9
– Hockey India (TheHockeyIndia) 3 december 2021
Sterke binnenlandse competitie
Niets heeft de voordelen van het hebben van een sterke binnenlandse competitie meer aangetoond dan de toeleveringsketen voor spelers die India de afgelopen acht jaar heeft genoten.
“Het was een keerpunt voor het Indiase hockey”, zegt voormalig high-performance manager David John. “Birendra Lacra speelde bijvoorbeeld met de (Australische) Fergus Kavanagh, en die twee waren een kracht. Birendra kreeg zoveel vertrouwen door met iemand als Fergus te spelen en nam die vorm vervolgens aan in het internationale hockey.”
Het is geen toeval dat Lacra’s beste jaren bij het nationale team kwamen toen hij ook op het hoogtepunt van zijn vorm was bij HIL. Hetzelfde kan gezegd worden van aanvoerder Manpreet Singh, die eerder verklaarde dat het een maand lang samenspelen met de voormalige Duitse ster Moritz Fürst hem hielp om “een aantal jaren als speler” te groeien.
Terwijl Manpreet, Lakra en andere spelers van het nationale team verbeterden door bij HIL te spelen, kreeg een hele generatie jonge spelers – Surinder Kumar, Mandeep Singh, Amit Rohidas en de rest – een voorproefje van het spelen tegen buitenlandse spelers nog voordat ze international werden. Voor de eerste keer. Tegen de tijd dat ze werden geselecteerd voor het nationale team, hadden ze ook tientallen hoogwaardige competitieve wedstrijden achter de rug.
Om ervoor te zorgen dat “de volgende generatie een sterke generatie is”, zei de Belgische Onder-21-coach Jeroen Barthes, die sinds 2015 bij het juniorenteam speelt, dat toernooien zoals HIL belangrijk zouden zijn.
“Het is een enorme boost geweest voor hockey in India. Helaas is hij er de afgelopen jaren niet geweest. Ik hoop dat hij terugkomt om deze jongens te helpen beter te presteren, voor hun opmars naar de top. Niet alleen de grote spelers maar ook de jongere spelers”, aldus Bart.
Bart begrijpt het belang van een sterke lokale structuur. Zo steeg België naar de wereldtop na iets meer dan een decennium geleden nog lang niet in de buurt te zijn geweest.
buiten spelen
Aanvankelijk, toen België geen sterke competitie had, stuurden ze hun spelers naar Nederland, dat het machtigste binnenlandse kampioenschap ter wereld heeft. Die ervaring hielp het nationale team en de spelers deelden hun kennis met de thuisblijvers, samen met buitenlandse ervaringen, om hun lokale structuur te ontwikkelen.
Nu volgt Frankrijk, een van de meest ontwikkelde teams van de afgelopen jaren, een soortgelijk model. Enkele van haar hoofdrolspelers spelen in de Belgische competitie, terwijl de Franse Federatie ondertussen probeert een eigen sterke binnenlandse competitie op te bouwen.
De junioren en senioren van India, die het grootste deel van het jaar in het nationale kamp verblijven, spelen niet op de Europese kampioenschappen. In het laatste decennium was Sardar Singh de enige actieve speler in het nationale team die zijn vak uitoefende in Europa. Devendra Walmiki, die meedeed aan de Olympische Spelen van Rio, trad in de voetsporen van de voormalige aanvoerder. Maar tegen die tijd was hij buitenspel gezet van het nationale teamprogramma.
Hockey India heeft zijn eventuele beleid met betrekking tot de deelname van Indiase spelers aan competities in het buitenland niet bekendgemaakt. Hij zinspeelde echter op de mogelijkheid om HIL nieuw leven in te blazen. Dit zal cruciaal zijn om het momentum dat het Indiase hockey nu heeft opgepakt vast te houden.
Niet alleen om bekwame spelers te blijven produceren, wat India heeft gedaan, maar ze zijn ook niet bang. Of om Charlesworth te parafraseren: laat ze geloven dat ‘internationale spelers alleen armen en benen hebben, net als zij’.
spelen op zondag
Wedstrijd om de derde plaats, 16.30 uur: India versus Frankrijk
Finale, 19.30 uur: Argentinië vs Duitsland
“Denker. Liefhebber van eten. Woedend bescheiden musicaholic. Levenslange ontdekkingsreiziger. Twitter-liefhebber. Professionele student.”