Woestijnmonolieten onthullen architectonische blauwdrukken uit het stenen tijdperk

Enorme prehistorische stenen bouwwerken in woestijnlandschappen van Saoedi-Arabië tot Kazachstan hebben archeologen decennialang voor raadsels gesteld. Ze kunnen zich elk tot enkele kilometers uitstrekken en lijken op een vlieger met staartdraden in algemene vorm.

Recent onderzoek Ze zijn het erover eens dat de zogenaamde woestijnvliegers werden gebruikt om kuddes gnoes te jagen en te doden. Maar hoe oude jager-verzamelaars deze grote structuren bedachten en realiseerden, is een mysterie gebleven. In hun geheel zijn vliegers “alleen zichtbaar vanuit de lucht”, zegt Remy Crassard, een archeoloog bij het Franse Nationale Centrum voor Wetenschappelijk Onderzoek. “Zelfs met onze moderne manieren om onze landschappen te visualiseren, is het voor ons archeologen, wetenschappers en geleerden nog steeds moeilijk om ze goed in kaart te brengen.”

Dr. Crassard en zijn collega’s waren in 2015 enthousiast toen ze twee monolieten vonden met nauwkeurige afbeeldingen van nabijgelegen woestijnvliegers in Jordanië en Saoedi-Arabië. Deze voorstellingen, tussen 7.000 en 9.000 jaar geleden ingeschreven, zijn de oudste algemeen bekende architectonische plannen die in de menselijke geschiedenis zijn opgetekend. Dat meldde woensdag in PLOS ONE magazine. Ze benadrukken ook hoe zorgvuldig geplande woestijnvliegers waren door de oude volkeren die erop vertrouwden.

“Het is verbazingwekkend,” zei Dr. Crassard, “weten en demonstreren dat ze in staat waren om deze mentale perceptie van zeer grote ruimtes te krijgen en dat op een kleiner oppervlak te zetten.”

In het afgelopen decennium, als onderdeel van een project genaamd globale vliegersDr. Crassard en zijn collega’s gebruikten satellietbeelden om meer dan 6.000 woestijnvliegers in verschillende soorten en maten in het Midden-Oosten en West- en Centraal-Azië te identificeren. Andere onderzoekers ontdekten rotstekeningen die deze door de mens veroorzaakte mysteries uitbeelden tijdens enquêtes en opgravingen.

Maar sprekend over eerder gevonden gravures, zei Dr. Crassard: “Je kunt deze tekeningen niet associëren met een specifieke vlieger.”

Toen ze tijdens veldonderzoeken de twee vliegerafbeeldingen tegenkwamen in het zuidoosten van Jordanië en het noorden van Saoedi-Arabië, beseften archeologen dat ze onderscheidend waren.

In eerste instantie merken ze drie bepalende kenmerken van de vlieger op. Er waren “staartakkoorden”, die min of meer aaneengesloten rijen stenen vertegenwoordigden. Deze komen samen in een ommuurde behuizing die lijkt op het “lichaam” van een vlieger. En langs de randen van het lichaam werden putten uitgesneden. Archeologen vermoeden dat groepen dieren, zoals herten, deze stenen lijnen volgden of besluipen voordat ze de omheining binnen werden gedreven, waar jagers de dieren doodden, waarbij ze strategisch geplaatste kuilen gebruikten om degenen die probeerden te ontsnappen in de val te lokken.

Het team besefte al snel dat deze rotstekeningen overeenkwamen met de vorm en structuur van de vliegers die in de buurt te zien waren. In het zuidoosten van Jordanië, bijvoorbeeld, buigen de staartlijnen van vliegers wanneer ze samenkomen in omheiningen – een kenmerk dat ook te zien is op gegraveerde steen.

zei Mohammed Al-Tarawneh, een archeoloog aan de Al-Hussein Bin Talal Universiteit in Jordanië en auteur van het boek “You Remember.”

De wiskundige modellen gaven ook aan dat de vliegers in de Jordaans-Saoedische regio waar het team werkte het dichtst bij elkaar kwamen toen de onderzoekers de geometrie van de twee inscripties vergeleken met in totaal 69 vliegers uit verschillende regio’s. Vergelijkingen van de vorm met deze dichte vliegers onthulden ook dat de afbeeldingen op grote schaal waren. De onderzoekers leidden de ouderdom van de gravures af door geoderingstools te gebruiken om te bepalen wanneer de overeenkomstige lokale vliegerstructuren werden gebouwd.

Wat onbekend blijft, is of deze tekeningen zijn gemaakt als blauwdrukken om vliegers te helpen bouwen, of dienden als kaarten voor jagers. Wael Abu Aziza, een archeoloog aan het Franse Instituut voor het Nabije Oosten in Caïro, zei dat de inscripties ook symbolische vieringen kunnen zijn van woestijnvliegers, die mogelijk een belangrijk onderdeel waren van de culturele identiteit van de oude volkeren die ze maakten en gebruikten. Jordanië en auteur van de studie.

York Rowan, een archeoloog van de Universiteit van Chicago die niet betrokken was bij het onderzoek, zei dat de inscripties die in de krant worden genoemd een opmerkelijke vondst zijn. Hij beschreef het als opmerkelijk dat mensen op aarde nauwkeurig dingen fotografeerden die tegenwoordig alleen van bovenaf volledig te zien zijn. Het vinden van deze mentale beheersing van de ruimte opent een nieuw venster in de hoofden van deze oude jagers.