“Dit betekent dat Mars al heel lang droog heeft gestaan”, zegt Eva Schiller, een afgestudeerde student aan het California Institute of Technology en hoofdauteur van het wetenschappelijke artikel.
Tegenwoordig is er nog steeds water dat overeenkomt met een wereldwijde oceaan van 65 tot 40 meter diep, maar het meeste is bevroren in poolijskappen.
Planetaire wetenschappers hebben zich lang verwonderd over oud bewijs van waterstroming die in het oppervlak van Mars is uitgehouwen – gigantische canyons, oplossingen van meanderende rivierkanalen en delta’s terwijl rivieren sedimenten in meren duwen. Doorzettingsvermogen is NASA’s nieuwste robotachtige Mars-ontdekkingsreizigerDat is de afgelopen maand geland Kratermeer, Je gaat naar een rivierdelta aan de rand ervan in de hoop aanwijzingen te vinden voor vorige levens.
Zonder een tijdmachine is er geen manier om te controleren hoeveel water er meer dan drie miljard jaar geleden op het jongere Mars was. Maar waterstofatomen die vandaag in de atmosfeer van Mars zweven, behouden een spookachtig vleugje van de oude oceaan.
Op aarde is ongeveer één op de 5.000 waterstofatomen een versie die bekend staat als deuterium en is twee keer zo zwaar omdat de kern zowel een neutron als een proton bevat. (De kern van een waterstofatoom van het gewone type bevat alleen een proton en geen neutronen.)
Maar op Mars is de concentratie deuterium aanzienlijk hoger, ongeveer één op de 700. Wetenschappers van het Goddard Space Flight Center van NASA die Ik rapporteerde dit resultaat in 2015 Hij zei dat dit kan worden gebruikt om te berekenen hoeveel water Mars ooit had. Mars is misschien begonnen met een vergelijkbare verhouding van deuterium tot waterstof als de aarde, maar de fractie van deuterium nam in de loop van de tijd toe naarmate water verdampt en waterstof verloren ging in de ruimte, omdat zwaarder deuterium minder snel uit de atmosfeer ontsnapt.
Het probleem met dit verhaal is dat Mars waterstof niet snel genoeg is kwijtgeraakt, zei Renew Hu, een wetenschapper bij het Jet Propulsion Laboratory van NASA en een andere auteur van het huidige wetenschappelijke artikel. Dr. Hu zei dat NASA’s metingen van de atmosfeer van Mars en de orbitale fluctuerende evolutie, of MAVEN, aantoonden dat het huidige tempo, geëxtrapoleerd over een periode van vier miljard jaar, “slechts een kleine fractie van het waterverlies zou kunnen vertegenwoordigen”. “Dit is niet voldoende om de grote droogte van Mars te verklaren.”
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”