Waarom lijkt de inflatie waarschijnlijk boven het pre-pandemische niveau te blijven?

Het slechte nieuws over inflatie komt nog steeds binnen. Met meer dan 9% jaar op jaar in de rijke wereld, is het sinds de jaren tachtig niet zo hoog geweest – en er waren niet veel ‘inflatieverrassingen’, aangezien de gegevens hoger binnenkwamen dan economen hadden verwacht.

Dit veroorzaakt op zijn beurt zware verliezen voor de economie en de financiële markten. Centrale banken verhogen de rentetarieven en beëindigen plannen voor het kopen van obligaties, waardoor aandelen worden vernietigd. Het consumentenvertrouwen is op veel plaatsen nu lager dan in de begindagen van de Covid-19-pandemie. “Real-time” economische indicatoren voor alles, van woningbouw tot industriële productie, geven aan dat de economische groei sterk vertraagt.

Dus wat de consumentenprijzen vervolgens doen, is een van de belangrijkste vragen voor de wereldeconomie. Veel voorspellers verwachten dat de inflatie op jaarbasis snel zal afnemen, deels als gevolg van de forse stijgingen van de grondstoffenprijzen vorig jaar die lager waren dan de jaar-op-jaarvergelijking. In zijn laatste economische prognose verwacht de Amerikaanse Federal Reserve bijvoorbeeld dat de jaarlijkse inflatie in Amerika (gemeten aan de hand van de index voor persoonlijke consumptieve bestedingen) zal dalen van 5,2% eind dit jaar tot 2,6% eind 2023.

Het kan je vergeven worden dat je deze speculatie niet serieus neemt. De meeste economen zagen de inflatiepiek immers niet aankomen en voorspelden vervolgens ten onrechte dat deze snel zou verdwijnen.

Lees verder:
* Banken boeken recordwinsten en naderen $ 5 miljard aan rente-inkomsten naarmate de hypotheekkosten stijgen
* Dilipa Fonseca: Huisvestingsverlies ‘No Profit’
* ‘Dit hebben we nog nooit eerder gezien’: kostenstijgingen laten bouwers klauteren
* Economen waarschuwen dat er geen grote loonsverhogingen zullen komen na de inflatiesprong in Nieuw-Zeeland
* Een verlaging van de brandstofbelasting heeft de inflatie mogelijk onder de 7% gehouden, zegt Grant Robertson

In een onderzoekspaper dat in mei werd gepubliceerd, maakte Jeremy Rudd van de Federal Reserve een provocerend punt: “Ons begrip van hoe de economie werkt – evenals ons vermogen om de effecten van schokken en beleidsacties te voorspellen – is niet beter dan mijn mening vandaag Het was in de jaren zestig.’ Het toekomstige verloop van de inflatie is zeer onzeker.

Sommige indicatoren wijzen op meer prijsdruk op de korte termijn. Alternative Macro Signals, een adviesbureau, beheert miljoenen nieuwsartikelen via een model om een ​​”News Inflation Pressure Index” te creëren. De resultaten, die actueler zijn dan de officiële inflatiecijfers, meten niet alleen hoe vaak prijsdruk wordt genoemd, maar ook of nieuwsstromen erop wijzen dat de druk zich opstapelt. In zowel Amerika als de eurozone staat de indicator nog steeds boven de 80 kilometer, wat wijst op een aanhoudende druk om te stijgen.

De wratten van inflatieangst zouden kunnen wijzen op drie andere indicatoren dat de rijke wereld waarschijnlijk niet snel zal terugkeren naar de pre-pandemische standaard van lage en stabiele prijsgroei: hogere loongroei en stijgende inflatieverwachtingen voor zowel consumenten als bedrijven. . Als ze doorgaan, kunnen deze samen bijdragen aan wat de Bank for International Settlements, de centrale bank voor centrale banken, in een op 26 juni gepubliceerd rapport beschrijft als een “keerpunt”. Bovendien waarschuwt de repeater dat ‘inflatoire psychologie’ zich kan verspreiden en ‘verankerd’ kan raken.

Er komen steeds meer bewijzen dat arbeiders beginnen te onderhandelen over hogere lonen. Dit kan leiden tot een nieuwe ronde van prijsverhogingen als bedrijven deze extra kosten doorberekenen. Uit een onderzoek van de Bank van Spanje blijkt dat de helft van de collectieve arbeidsovereenkomsten die voor 2023 zijn ondertekend, ‘onderhandelingsclausules’ bevatten, wat betekent dat de salarissen automatisch worden gekoppeld aan de inflatie, een stijging ten opzichte van een vijfde vóór de pandemie. In Duitsland heeft IG Metall, een vakbond, een loonsverhoging van 7-8% geëist voor bijna 4 miljoen werknemers in de metaal- en machinebouwsector (waarschijnlijk de helft daarvan). De Britse spoorwegarbeiders zijn in staking gegaan nadat ze een loonsverhoging van 7% hadden geëist, hoewel het onduidelijk is of ze zullen slagen.

Dit alles zal de loongroei kleurrijker maken. De door Goldman Sachs samengestelde G10-tracker stijgt al bijna verticaal. Evenzo wordt de drukmeter geactiveerd door “alternatieve macro-aanwijzingen”. En ook de loonbodems stijgen. Nederland is bezig met het verhogen van het minimumloon; Eerder deze maand keurde Duitsland een wetsvoorstel goed dat het minimum met een vijfde verhoogt. Op 15 juni verhoogde de Australian Industrial Relations Agency het minimumloon met 5,2%, meer dan het dubbele van de stijging vorig jaar.

De snellere loongroei weerspiegelt gedeeltelijk de hogere verwachtingen van het publiek ten aanzien van toekomstige inflatie – een tweede reden tot bezorgdheid dat de inflatie stabiel zal blijken te zijn. In Amerika stijgen de verwachtingen ten aanzien van gemiddelde prijsstijgingen op korte termijn snel. De gemiddelde Canadees zegt dat hij klaar is om het komende jaar 7% inflatie het hoofd te bieden, de hoogste van alle rijke landen. Zelfs in Japan, een land waar prijzen zelden veranderen, veranderen overtuigingen. Een jaar geleden bleek uit een enquête van de centrale bank dat slechts 8% van de mensen geloofde dat de prijzen het komende jaar “aanzienlijk” zouden stijgen (de consumentenprijzen stegen in het jaar tot april zelfs met slechts 2,5%). Nu denkt echter 20% van de Japanners dat dit zal gebeuren.

De derde factor heeft betrekking op de verwachtingen van bedrijven. In een derde van de Europese Unie zijn de inflatieverwachtingen in de detailhandel op een historisch hoog niveau. Uit een onderzoek van de Bank of England blijkt dat de prijzen voor kleding voor herfst-wintercollecties in Groot-Brittannië 7-10% hoger zullen zijn dan een jaar geleden. De Federal Reserve in Dallas heeft voorlopig bewijs gevonden dat klanten minder bereid zijn renteverhogingen te tolereren dan voorheen; Een verhuur- en leasingrespondent klaagde dat “het moeilijk is geworden om de prijsverhogingen van 20-30% die we van fabrikanten hebben ontvangen, door te berekenen”. Maar dit duidt slechts op een lager niveau van hoge inflatie.

De grote hoop op een lagere inflatie heeft betrekking op de grondstoffenprijzen. Snelle prijsstijgingen van auto’s, koelkasten en dergelijke, deels als gevolg van crises in de toeleveringsketen, leidden vorig jaar tot de eerste inflatiepiek. Nu is er enig bewijs van een ommekeer. De kosten voor het verzenden van iets van Shanghai naar Los Angeles zijn sinds begin maart met een kwart gedaald. De afgelopen maanden hebben veel retailers veel uitgegeven aan inventaris om ervoor te zorgen dat hun schappen vol blijven. Velen verlagen nu de prijzen om de voorraad te verplaatsen. De autoproductie in Amerika wordt eindelijk beter, wat een deel van de buitensporige prijsstijgingen van gebruikte auto’s van vorig jaar ongedaan zou kunnen maken.

Dalende grondstofprijzen zouden in theorie kunnen helpen om inflatiebranden in de rijke wereld te bedwingen, de crisis van de kosten van levensonderhoud te verlichten, centrale banken wat ademruimte te geven en de financiële markten te stimuleren. Maar met voldoende indicatoren voor toekomstige prijzen om in de andere richting te wijzen, zou de kans dat dit gebeurt groter kunnen worden. Wees niet verbaasd als de inflatie nog een tijdje aanhoudt.

© 2020 The Economist Limited. Alle rechten voorbehouden. Van The Economist, gepubliceerd onder licentie. Het originele artikel is te vinden op: www.economist.com.