Dit zijn tijden waarin de sportwereld bruist van voetbal en voetbal. Het uitgestelde EK 2020 en de Copa America vinden nu plaats in een tijd waarin de wereld even uitstel nodig had van de verwoestingen van de pandemie, en volgens het karakter van deze populairste sport ter wereld zijn voetbalfans in de val gelokt door de gebeurtenissen. in het veld. De getijden, vooral in de euro, zijn omgeslagen van angstaanjagend naar sprankelend om het zachtjes uit te drukken, waardoor iedereen opgaat in de actie, verbaasd en meegesleept. Wie had gedacht dat een speler, laat staan een man van het formaat van Christian Eriksen, bijna zou instorten op het veld om de geschiedenis in te gaan! Veel Denen sloegen hun hartslag over toen het angstaanjagende (lees bewusteloos vallen) zich voordeed in de openingswedstrijd tegen Finland, om vervolgens te worden herrezen en gered van een ramp die iedereen, niet alleen zijn familie en familieleden, in shock en verdriet zou brengen. De teamgenoten van Eriksen namen het op zich om hem aan te moedigen terwijl hij zijn voeten wegstopte van de actie na een ontsnapping uit de voorzienigheid en hem inspireerde met een verbluffende prestatie. Tot nu toe, op het moment van schrijven, is Denemarken er nog steeds en belooft het 1992 te evenaren. ze wonnen hun eerste en enige Euro-titel!
Alsof dat niet genoeg was om de aandacht van de oogballen te trekken, maakte het werk op het veld één ding duidelijk dat geschiedenis, reputatie, klasse en prestige van teams niet noodzakelijkerwijs de realiteit op de grond in competities weergeven, maar alleen de vorm van de dag en honger goed werk leveren. Zelfs helden kunnen niet winnen. Hoe zou je anders het vroegtijdig vertrek van wereldkampioen Frankrijk en het verdedigen van Europees kampioen Portugal beschrijven, nog voordat de concurrentie op volle toeren kwam? Dit ondanks het feit dat beide teams enkele van de beste namen in het huidige wereldvoetbal claimen. Maar daarna kon de Portugese superster Cristiano Ronaldo weinig anders doen dan zijn score van vijf doelpunten verhogen tot topscorer en wat meer gelijk is aan de 109 doelpunten in het internationale voetbal voor de Iraanse legende Ali Daei. En zijn land, met dank aan België en Frankrijk die fanatieke Paul Pogba en Kylian Mbappe in hun rang hadden, slaagde er niet in Zwitserland in te halen. Frankrijk had in die wedstrijd zelfs een 3-1 voorsprong voordat het de weg verloor en Zwitserland in staat stelde de gelijkmaker te maken en door te stoten na penalty’s. Tot afgrijzen faalde Mbappé hier en het kampioensteam maakte een schokkende exit.
Als dit uitgestelde EK kan worden beschouwd als een spiegel van de toekomst, met het WK 2022 over een jaar, wachten er spannende dagen voor de fans. Over Europa en teams als Duitsland, België en Nederland gesproken, het leek erop dat bepaalde dingen een lange weg zouden gaan, maar er kon veel mis gaan. Dit verklaart hun korte ambtstermijn in de euro. Nederland leek rustig te blijven, want het team scoorde de meeste doelpunten (acht) in de groepsfase, maar Cech Republiek had de naam een vechter te zijn. In 2004 kwam de Tsjech terug van een 0-2 positie om een 3-2 overwinning te behalen en Nederland wist dat het deze keer moeilijk te doorbreken was. Zoals de Nederlanders vreesden, behaalden de Tsjechen een overwinning met twee doelpunten van Thomas Holz en Patrik Schick, die dit jaar nu elk vijf doelpunten gelijk staan aan Ronaldo. Over Chic gesproken en over deze jonge man die ongetwijfeld het meest zal worden gehoord, hij had ook het onderscheid dat hij misschien wel het langste doelpunt in de Europese geschiedenis had gescoord. Zijn doelpunt van meer dan 45 meter, bijna de helft van de doellijn tegen Schotland, was de meest opwindende gebeurtenis in het midden van een jaar vol doelpunten in het Europees kampioenschap. Dat doeloverschot omvatte ook een overvloed aan subjectieve doelen, met een score van 10 bij de laatste telling!
België Ondanks de inspirerende aanwezigheid van Romelu Lukaku en Kevin De Bruyne voldeed hij niet aan de verwachtingen. De ploeg speelde tegen Thorgan Hazard, de man die Portugal ten val bracht met zijn eigen doelpunt. Italië leefde echter door de aspiranten opzij te duwen. Wat Duitsland betreft, het leek ironisch dat ze zo lang geleden tegenover Engeland stonden en dat ook bij de eerste slag. Viervoudig wereldkampioen Duitsland, dat ook drie keer de Europa Cup op zijn naam had staan, schitterde niet bijzonder in de groepsfase, nadat hij had verloren van Frankrijk en daarna Hongarije had ingehaald. Maar de naam Engeland roept een zekere rivaliteit op die teruggaat tot het WK 1966 dat Engeland won. Waar Duitsland toen vaak het laatste woord had, bleken ze anders op Engelse bodem en vooral in het Wembley Stadium zelf! De mannen van Joachim Loew reageerden niet op de genialiteit van Raheem Sterling en het scorende vermogen van Harry Kane. Als een productieve doelpuntenmaker als hij was, zag Kane er deze keer meestal hongerig uit en Duitsland gaf hem het juiste moment om zich open te stellen. Dit zou goed nieuws moeten zijn voor de fans van Engeland, aangezien het land nu wacht op de mooie momenten die komen gaan.
Toen was er veel werk in het toernooi en het was nog niet klaar. Italië, Spanje, Engeland en Denemarken zijn er om de droom van elk van hen na te jagen, vooral Engeland dat nog steeds de beker wint! Er zijn al meer dan 130 goals gescoord en dat moeten er nog veel meer zijn. Met de VAR-app (Video Assistant Referee) heeft de veldactiviteit er nu een duidelijk beeld van en uiteindelijk zal dat belangrijk zijn, een strijd om vaardigheden in een eerlijke omgeving!
“Woedend nederige communicator. Typische baconfan. Gepassioneerde schrijver. Trotse popcultuurfanaat. Internetspecialist.”