West-Europese landen hebben uiteenlopende benaderingen gevolgd om de gevolgen van het stilleggen van elektriciteitscentrales tijdens de overgang naar schonere energiebronnen op te vangen. Aan de ene kant loste Duitsland de resulterende compensatiegeschillen op door schikkingen te betalen aan de getroffen eigenaren nucleair En steenkool Energiecentrales. Nederland lijkt daarentegen terughoudend om getroffen eigenaren van elektriciteitscentrales op dezelfde manier te compenseren, wat heeft geleid tot claims. Deze bijdrage richt zich op het laatste; Het heeft met name de Nederlandse wetgeving geïnitieerd om steenkool uit te faseren en, op zijn beurt, de resulterende ICSID-arbitrage door RWE en Uniper.
De Overeenkomst van Parijs over klimaatverandering leidde ertoe dat Nederland adopteerde Wet die het gebruik van steenkool bij de productie van elektriciteit verbiedt In 2019 raakt de wet de vijf kolencentrales in Nederland door te voorkomen dat ze elektriciteit opwekken door het gebruik van kolen. Het verbod is onderverdeeld in drie categorieën.
EerstPer 1 januari 2020, inefficiënte kolencentrales (1) met een elektrisch rendement van minder dan 44%; (2) Het kan geen hernieuwbare energie produceren door middel van biomassa; en (3) die geen hernieuwbare warmte produceren, zijn verboden.
ten tweedePer 1 januari 2025 inefficiënte kolencentrales (1) met een elektrisch rendement van minder dan 44%; (2) Het kan hernieuwbare energie produceren door middel van biomassa; en (3) die hernieuwbare warmte kan produceren, wordt geblokkeerd.
DerdeVanaf 1 januari 2030 worden alle kolencentrales verboden.
De oudste van de vijf fabrieken is eigendom van Vattenfall en werd in 1994 in gebruik genomen. De overige vier fabrieken zijn eigendom van RWE (die één fabriek bezit die in 2025 moet sluiten en één die in 2030 moet sluiten), Uniper en Onyx (die eigenaar is van fabrieken die ze tegen 2030 moeten sluiten). De drie fabrieken die in 2030 moeten worden gesloten, zijn respectievelijk in 2015 en 2016 in gebruik genomen, na het verkrijgen van de benodigde overheidsvergunningen en gedeeltelijk gebouwd op specifiek verzoek van Nederland in 2004 Zorgen voor continuïteit van de energievoorziening tijdens de energietransitie van het land. Destijds minister van Economische Zaken Uitgelegd aan het Parlement Dat nieuwere, efficiëntere kolencentrales belangrijk zullen zijn in de verschuiving naar hernieuwbare energiebronnen, deels vanwege de beperkte nadelige milieueffecten die dergelijke centrales kunnen veroorzaken.
In termen van compensatie stemde Nederland er in 2019 mee in Vattenfall € 52,5 miljoen te betalen als compensatie om de oudste fabriek (en dus de fabriek met de kortste resterende levensduur) tegen 2020 te sluiten. Dit bedrag was het onderwerp van staatssteunonderzoeken, net als de betalingen gedaan door Duitsland voor steenkool van afkomen. De Europese Commissie stemde er uiteindelijk mee in om Vattenfall te betalen zoals te lezen is Hier.
Voor de overige vier fabrieken zou Nederland in onderhandeling zijn met Onyx over een vergoeding voor één fabriek, maar weigerden RWE en Uniper te vergoeden voor de overige drie fabrieken, wat leidde tot verschillende juridische procedures.
RWE begon ICSID-arbitrage Op 2 februari 2021 begon Uniper ICSID-arbitrage Op 30 april 2021 begonnen Uniper en RWE ook een proces (vermoedelijk één procedure per elektriciteitscentrale, zoals gemeld aan Parlement van Nederland). Als reactie op de start van ICSID-arbitrage heeft Nederland twee anti-arbitragebevelen (een tegen RWE en een tegen Uniper) ingediend bij Duitse rechtbanken om de voortgang van ICSID-arbitrage te blokkeren. De basis voor deze verbodsacties, die kan worden afgeleid uit correspondentie met het Nederlandse parlement, is dat de Arbitrageovereenkomst van het Energiehandvestverdrag niet van kracht kan zijn vanwege de onverenigbaarheid van het Energiehandvestverdrag met het EU-recht bij de bescherming van investeringen binnen de Europese Unie. problemen. Duitse anti-arbitragebevelen worden afzonderlijk gerapporteerd in Kluwer Arbitrage Blog.
In het geval dat Duitse anti-arbitragebevelen niet succesvol zijn, zijn de volgende zaken die centraal staan in de ICSID-arbitrage:
- Juridische bezwaren die voortvloeien uit de vermeende onverenigbaarheid tussen het Energiehandvestverdrag en EU-recht in het licht van het arrest van het Europese Hof van Justitie in de Achmea-kwestie; En
- Het recht van de staat om te reguleren om klimaatdoelstellingen te bereiken.
RWE en Uniper .Beweringen
Zowel RWE als Uniper maakten hun standpunt bekend in het proces van openbare raadpleging voorafgaand aan de goedkeuring van de wet. Zij voerden aan dat de wet onvoldoende rekening zou houden met de belangen van de eigenaren van de centrales, omdat deze niet voldoende zouden worden gecompenseerd voor het onvermogen om hun centrales tot het einde van hun leven ongestoord te laten werken.
RWE Hij zei dat de wet onevenredige schade zou veroorzaken in het licht van de economische levensduur na 2040 (om de fabriek in 2025 te sluiten) en 2055 (om de fabriek tegen 2030 te sluiten). De laatste ingebruikname van de installatie kostte RWE een investering van 3,2 miljard euro. Indien de centrales voor het einde van de economische levensduur van elke centrale worden gesloten, zal een passende vergoeding moeten worden betaald omdat de uitfaseringstermijnen van 2025 en 2030 niet voldoende zullen zijn om de gedane investeringen terug te verdienen. RWE zei ook dat het een van de fabrieken op specifiek verzoek van Nederland heeft gebouwd. Hoewel de wet verder gebruik van de planten van 2025 tot 2030 niet zal verbieden, RWE geloofde Hij kon fabrieken niet winstgevend maken door een ander type brandstof te gebruiken.
Uniper Hij zei ook dat hij een adequate compensatie zou moeten krijgen en dat de wet voorziet in een onevenwicht tussen klimaatdoelstellingen en de rechten van fabriekseigenaren. Uniper meent een gewettigd vertrouwen te hebben te vertrouwen op het beleid van Nederland bij het nemen van de investeringsbeslissing (vóór het Akkoord van Parijs), vooral omdat Nederland herhaaldelijk het belang van kolencentrales in de energietransitie heeft benadrukt. De uitfasering van kolen werd niet verwacht en een passend compensatiemechanisme ontbreekt. Zie ook Uniper’s 16 april 2021 persbericht.
Nederlandse positie
In het verleden zei Nederland: “De Europese Unie moet het internationaal recht eerbiedigen bij de uitoefening van haar gezag, in het bijzonder met betrekking tot de beëindiging en opschorting van internationale verdragenWie dat verklaring Toen ik in 2010 als vriend tussenbeide kwam in Acme / Slowaakse Republiek controleur. Nederland bevestigde destijds dat het bezig was omEen praktische oplossing … garandeert … beleggersbescherming in de Europese Unie“.
Sinds 2010 zijn de omstandigheden veranderd door 2018 Beslissing van het Europees Hof van Justitie In de zaak van Achmea. en 2019 gezamenlijke aankondiging Van meer dan 20 EU-lidstaten (waaronder Nederland en Duitsland) over de gevolgen van de uitspraak van het Europese Hof van Justitie over instrumenten voor investeringsbescherming binnen de EU.
De regering stelt zich op het standpunt dat zij niet kan worden belast met het beslechten van geschillen over investeringsbescherming binnen de Europese Unie. Er wordt aangenomen dat dit gerechtvaardigd is omdat volgens het EU-recht arbitrageclausules in investeringsbeschermingsinstrumenten die investeringen binnen de EU regelen, niet kunnen worden geactiveerd. in een Uitleg van het Parlement, zei de minister van Economie en Klimaat dat de analyse met betrekking tot intra-EU BIT’s evenzeer van toepassing zou zijn op arbitrage op basis van een multilateraal instrument zoals het Verdrag inzake het Energiehandvest. Er is geen standpunt ingenomen over besluiten tot afwijzing van de bezwaren van Achmea. De meest recente daarvan was het besluit van de ICSID Luxembourg Infrastructure Services Abolition Commission op 30 juli 2021, waarin 56 rechterlijke uitspraken werden gemeld waarin de bezwaren van Achmea werden afgewezen.
De bevoegdheid van de ICSID-rechtbanken, zowel binnen als buiten arbitrage, zal hevig worden betwist, zoals blijkt uit:
- Duitse anti-arbitrageorders werden geïnitieerd; En
- De inhoud van de brieven van de minister aan de Tweede Kamer.
Nederland heeft een aantal van zijn defensieve voordelen voor de RWE- en Uniper-claims benadrukt. Voor aanvang van de ICSID-arbitrage heeft de Minister Bijgewerkt Parlement In verband met de moderniseringsdiscussies met betrekking tot het Energiehandvestverdrag en het belang van het recht van staten om te reguleren, met name in het licht van de Onder andere Klimaatdoelen halen. Nederland lijkt het recht op organisatie in te roepen als reden om zichzelf vrij te pleiten. In brieven aan de Tweede Kamer met betrekking tot beide RWE en de Uniper Ze zegt dat de aangenomen wet volgens haar rekening houdt met de verplichtingen van het internationale en Europese recht van Nederland. Fabriekseigenaren mogen niet verwachten dat de overheid geen maatregelen zal opleggen om de CO2-uitstoot drastisch te verminderen gezien de ontwikkelingen op de lange termijn. Hoe dit te rijmen valt met de eis van de overheid om efficiëntere kolencentrales te bouwen en de herhaalde nadruk op het belang van efficiëntere kolencentrales in de energietransitie is onduidelijk.
Aangezien de wet het hergebruik van centrales niet verbiedt, is het mogelijk dat deze worden gebruikt om stroom op te wekken met alternatieve brandstoffen of voor een ander doel dan stroomopwekking. Ook de uitfasering van steenkool zou op lange termijn adequaat worden gereguleerd om eigenaren van elektriciteitscentrales een (adequaat) investeringsrendement te bieden.
Het perspectief van NGO’s op de winstgevendheid van energiecentrales
Als de ICSID-arbitrage afloopt, kan Nederland stellen dat RWE en Uniper geen (materiële) schade lijden. Onderzoek NGO’s IEEFA, Ember en Somo wijzen erop dat RWE en Uniper hun fabrieken al jaren vóór 2019 hadden gedevalueerd toen de Coal Ban Act werd aangenomen.
Volgens het onderzoek was de reden voor de bezuinigingen niet gerelateerd aan de door de staat bestelde kolensloop, maar eerder aan de niet-concurrerende economie van het exploiteren van kolencentrales door hogere koolstofprijzen en goedkopere hernieuwbare energie.
Hoewel Nederland deze argumenten nog niet heeft aangevoerd, lijdt het geen twijfel dat het te zijner tijd duidelijk zal blijven deze argumenten te presenteren.
Dit artikel is voor het eerst gepubliceerd op de Kluwer Arbitration Blog Hier.
componeren Stan Potter Van Smallegange en voorzitter van de Nederlandse Arbitrage Instelling
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”