Sivan Hassan jaagt op een historisch trio van Olympische atletiek

Updates Olympische Spelen in Tokio

Abonneer u op myFT Daily Digest om als eerste op de hoogte te zijn van de Olympische Spelen in Tokio.

In 2015 eindigde Sevan Hasan als derde op de 1500m Wereldkampioenschappen atletiek. In plaats van het winnen van een bronzen medaille in haar eerste internationale wedstrijd te vieren, was de 28-jarige Nederlandse midfondloper boos dat ze de wereldrecordhouder Ginzebi Dibaba uit Ethiopië niet versloeg.

“Ik heb veel fouten gemaakt”, zei ze, terwijl ze gefrustreerd over haar voorhoofd wreef, nadat ze de baan had verlaten.

Zes jaar later arriveert Hassan in Nederland als 15-jarige vluchteling uit Ethiopië, die onverslaanbaar lijkt. Nu begint dezelfde wereldrecordhouder op de mijl – en deze zomer twee dagen lang 10.000 m – aan een ongekende langeafstandsloopwedstrijd: deelnemen aan de 1.500 m, 5.000 m en 10.000 m op de Olympische Spelen in Tokio.

“Veel mensen denken dat ik gek ben”, zei Hassan deze week.

Het is de meest ambitieuze Olympische triatlon sinds Emil Zatopek goud won op de 5000 m, 10.000 m en de marathon van Tsjechoslowakije op de Spelen van Helsinki in 1952.

Hassan heeft een geweldige start gemaakt. Op maandag struikelde ze over de voorlaatste ronde van haar eerste heat op de 1500 m, krabbelde overeind van de laatste en haastte zich naar de rest van het veld om zich te plaatsen voor de halve finales.

Na ongeveer 12 uur liep ze in de finale van de 5.000 m en won ze de gouden medaille nadat ze haar concurrenten bijna 57 seconden voor was.

Haar concurrenten in de atletiek hadden verwacht dat ze verslagen zouden worden door Hassan. “Ik wist dat ze het veld zou vernietigen in de laatste ronde”, zei de Keniaanse Helen Obiri, de titelverdediger voor de 5000m-wereld.

Hassan’s overgang van een zware competitie naar een competitie van wereldklasse viel samen met een verschuiving in training na de Olympische Spelen van 2016 in Rio, waar ze als vijfde eindigde op de 1500m en werd uitgeschakeld in de vroege kwalificatie voor de 800m. Ze verhuisde naar de Verenigde Staten om deel te nemen aan het Nike Oregon Project, een elite atletiekprogramma, onder leiding van coach Alberto Salazar, die in 2019 werd uitgesloten van atletiek vanwege dopingovertredingen. Salazar ontkende de beschuldigingen en ging in beroep tegen het verbod van het Amerikaanse antidopingagentschap bij het Hof van Arbitrage voor de Sport. Een uitspraak wordt deze zomer verwacht.

Hassan zei: examenperiode Antidopingbureau vroegere Ze bracht tijd door met de Oregon-groep en ze is niet beschuldigd van gedrag dat in strijd is met de atletiekregels.

De schorsing van Salazar kwam halverwege de Wereldkampioenschappen 2019 in Doha, waar Hassan opnieuw een ongekende dubbel voltooide en de 10.000 m en 1.500 m won. “Als ze me willen testen, kunnen ze me elke dag testen. Elke dag”, ik zei Correspondenten in die tijd. “Ik ben altijd schoon, ik zal altijd schoon zijn.”

Sindsdien staat Hassans training op zijn kop. Nadat Nike de trainingsgroep Oregon Project had gesloten als gevolg van dopingbeschuldigingen, bleef ze aanvankelijk in de Verenigde Staten om zich voor te bereiden op de Olympische Spelen onder een nieuwe coach, Tim Rowberry.

Maar aan het begin van de pandemie keerde ze terug naar Europa om haar tijd te verdelen tussen Nederland en St. Moritz, Zwitserland, waar ze op afstand werd getraind op WhatsApp en Face Time. “Alles is heel vreemd”, vertelde ze vorig jaar aan de Nederlandse media.

Een deel van de moeilijkheid van haar inspanningen in Tokio is de enorme hoeveelheid hardlopen die nodig is om de triple te voltooien: twee rondes van 5.000 m en drie rondes van 1.500 m, met als hoogtepunt één kampioenschap op de 10.000 m op zaterdag. Dat is 24.500 meter over acht dagen racen in de hitte en vochtigheid van Tokio.

Als ze vrijdag doorgaat naar de finale van de 1500 meter, heeft ze minder dan 24 uur om te herstellen van de finale van de 10.000 meter op zaterdag.

Naar eigen zeggen worstelde ze met de verbintenis die ze aanging. Na haar val op de 1500 meter zei ze: “Er was overal pijn en ik was zo moe. Ik was tegen mezelf aan het praten: ‘Je kunt niet, nee dat kan niet’.”

Hassan zei echter dat het niet alleen om winnen gaat, maar ook om zichzelf uitdagen. “Het leven gaat niet om goud, winnen, het gaat ook om het volgen van je hart.”