Rincon, PR – De schildpad had waarschijnlijk geen idee dat het een icoon van protest zou worden toen het urenlang vast kwam te zitten op een bouwplaats op een strand in het westen van Puerto Rico, niet in staat om terug te keren naar de zee.
Maar de bedreigde snavelbuizerd zwierf rond op de plek van een zwembad dat zo dicht bij de rand van de oceaan was gebouwd dat een zwemmer praktisch uit het zwembad in de golven kon stappen. Een foto van een worstelende schildpad, zijn voorvinnen gravend in het zand, deze zomer is veranderd in een symbool van verzet voor Puerto Ricanen die zich zorgen maken over wat er met hun geliefde kust gebeurt.
Erosie en overontwikkeling bedreigen de prachtige stranden van Puerto Rico. Op een eiland dat heeft geleden onder een faillissement, een vervallen infrastructuur en de emigratie van een groot deel van de bevolking, zijn het ongerepte zand en de overvloedige flora en fauna die de stranden van Puerto Rico over de hele wereld beroemd hebben gemaakt, een punt van trots en een belangrijke toeristische attractie.
De angst voor hun toekomst gaat tientallen jaren terug, maar is de afgelopen jaren verergerd door klimaatverandering, orkanen en de bouw- en wederopbouw-razernij die het oceaanfront van het eiland hervormt. Gevreesd door veel Puerto Ricanen, is het de laatste van nederige familiehuizen en rustige stukken leefgebied voor haviken en snavelbuizerds. In plaats daarvan: luxe projecten tegen meestal betaalbare prijzen voor de rijke en externe investeerders die verleid worden door belastingvoordelen.
In de afgelopen vijftien jaar hebben Puerto Ricanen slopende ontberingen doorgemaakt, van economische recessies tot orkanen en aardbevingen. Net zoals het zien van hun gekoesterde stranden verdwijnen, heeft hun gevoel alleen maar verdiept dat het de manier van leven op het eiland is die aan het verdwijnen is.
In de zomer, en sindsdien, heeft die angst zich gemanifesteerd in het ingewikkelde verhaal van een condominiumvijver op een strand waar een schildpad naar zijn nest kwam – het verhaal van hoe het landelijke verleden van Puerto Rico zijn geplaveide heden ontmoette.
“Zonder die schildpad zou dit allemaal niet zijn gebeurd”, zegt Miguel Canales-Selander, directeur van het Centre for Applied Ocean Sciences and Engineering van de Universiteit van Puerto Rico, die niet ver van de kust woont.
Zelfs voordat de karetschildpad in juli arriveerde om hun eieren te leggen, woedde er al weken een strijd om het zwembad in Condominio Sol y Playa in Rincón, een surftoeristisch stadje met prachtige zonsondergangen op de westelijke punt van Puerto Rico.
De eigenaren van het appartement kregen toestemming om het te bouwen nadat orkaan Maria het oude zwembad in 2017 had verwoest. De nieuwbouw veroorzaakte angst bij sommige buren. Het strand van Los Almendros versmalde, het zand ging verloren door de orkaan en de stijgende zeespiegel. Het zwembad en de omringende muur zullen dichter bij de oceaan liggen dan voorheen, wat resulteert in minder ruimte voor zeeschildpadden en getijden – op een eiland waar de grondwet voorziet in de bescherming van natuurlijke hulpbronnen ten behoeve van de gemeenschap.
Het zou nauwelijks de enige structuur zijn die het zand binnendringt. Boven en onder het strand werden hotels en huizen die door het water waren verwoest direct gereconstrueerd, en sommige van hun daken en achtertuinen dienen nu als zeewering. Bij vloed leiden trappen die bedoeld zijn om toegang te bieden tot de kust in plaats daarvan rechtstreeks naar de beukende golven van de oceaan.
In de buurt zijn andere herinneringen aan de woede van orkaan Maria. Op het strand van Córcega steken verwoeste huizen uit in de oceaan, een wirwar van gebarsten tegels en muren. Een aangrenzend appartementengebouw van drie verdiepingen wordt gesloopt. In het uiterste zuiden leunen verlaten visserijen opzij van het zand.
Het probleem reikt veel verder dan Rincon. In 2017 ontdekte Puerto Rico het 60% van de stranden Het is de afgelopen vier jaar uitgehold. Orkaan Maria veroorzaakte meer erosie langs 35 procent van de kust, volgens A Studie 2020 van de Universiteit van Puerto Rico.
“Er zal een tijd komen dat de waterlijn landinwaarts beweegt en het strand volledig verloren gaat”, zegt Maritsa Barreto, hoofdonderzoeker van het onderzoek. “De prioriteit van de regering zou moeten zijn om ons aan te passen en te beschermen wat we hebben en niet om nieuwe infrastructuur te bouwen in kwetsbare gebieden.”
Kleine steden vrezen dat Rincon en de hoofdstad San Juan hun benarde situatie zullen overschaduwen. Het US Army Corps of Engineers voltooide onlangs een langverwachte keermuur gemaakt van keien langs een deel van de kustlijn in de oostelijke stad Louisa, waar ernstige erosie bijna tien jaar geleden de loopbrug aan het water verwoestte en huizen en bedrijven bedreigde.
Rincon overleeft van het toerisme, dus het beschermen van de stranden is van cruciaal belang voor hun voortbestaan. Veel Amerikanen van buiten Puerto Rico hebben onroerend goed gekocht, verleid door een wet uit 2012 die hen vrijstelt van de meeste belastingen op rente, dividenden en vermogenswinsten. Gezien de financiële problemen van het eiland, beweren voorstanders van de wet dat het helpt bij het aantrekken van dollars die nodig zijn voor herontwikkeling en andere uitgaven, al is het maar voor een paar maanden per jaar. Critici stellen dat een dergelijke ontwikkeling ten koste gaat van milieubehoud.
Tegen deze achtergrond probeerde Condominio Sol y Playa, een prachtig gebouw van vier verdiepingen met brede balkons, het zwembad te herbouwen.
Niet alle eigenaren van eenheden zijn goedgekeurd. Jose G. Barry Fernandez, een verhuurder, diende in mei een klacht in bij het Puerto Rico Department of Natural Resources and Environment, dat toezicht houdt op openbare kustgebieden, met het argument dat het een fout heeft gemaakt toen het geen gebruik maakte van zijn bevoegdheid om te voorkomen dat een afzonderlijke instantie bouwvergunningen verleende. vergunningen.
Ook in mei heeft Eliezer Molina, activist en voormalig onafhankelijk kandidaat-gouverneur, Facebook Live Video-opname Van buiten het gaashekwerk waar de bouw aan de gang was.
“Dit zijn jouw stranden”, zei hij tegen de kijkers. “Binnenkort kun je er geen gebruik meer van maken als ze al die mensen blijven laten bouwen.”
Honderdduizenden keken. De demonstranten begaven zich naar het strand. Politieagenten arresteerden de heer Molina en verschillende anderen. De appartementenvereniging verdedigde haar plannen.
Toen, begin juli, kroop een karetschildpad onder het gemetselde hek, legde 166 eieren en kon er niet uit voordat vrijwilligers kwamen helpen. (Vrijwilligers hebben de eieren verplaatst, waarvan sommige uiteindelijk uitkwamen.)
De spanningen namen toe. De bouw stopte. De strijd kwam voor de rechter. Wetgevers hielden hoorzittingen. Andere steden vroegen zich af of bouwvergunningen in de buurt van hun kusten correct waren afgegeven.
Het zwembad is een zeldzaam en tastbaar voorbeeld geworden van slechte planning en handhaving – in een tijd waarin de versnellende klimaatverandering stijgende zeeën en meer ernstige orkanen veroorzaakt, zei Pedro Cardona Roig, een architect en voormalig lid van Puerto Rico. Planbord.
Hij zei: “Mensen zouden de effecten moeten zien van waar we het over hebben: een foto van de snavel van een valk op een bouwplaats.”
De heer Cardona Roig voerde aan dat het zwembad zelfs in zijn oorspronkelijke vorm illegaal was gebouwd, daarbij verwijzend naar een memo uit 1997 van een landmeter van het ministerie van Natuurlijke en Milieuhulpbronnen. De controverse over de wederopbouw, zei hij, illustreert hoe ambtenaren decennialang hebben gefaald om bestaande voorschriften af te dwingen – of nieuwe wetten te schrijven – om de toegang tot openbare stranden te beschermen en de ontwikkeling in gebieden die gevoelig zijn voor stormvloeden te beperken.
Hij zei: “Het zwembad van Sol y Playa is verwoest omdat het in dat gebied is gebouwd en is weggevaagd door de storm.”
De advocaat van de condo Association weigerde commentaar te geven, daarbij verwijzend naar de lopende rechtszaak. In eerdere verklaringen beschuldigde de vereniging een kleine groep politiek gemotiveerde tegenstanders van het organiseren van de protesten die leidden tot vandalisme, bedreigingen en schending van de privacy van bewoners door het gebruik van drones, luidsprekers en zwaailichten.
“We zijn onschuldige slachtoffers van brute selectieve vervolging door mensen die zich inzetten voor het destabiliseren van rechts- en ordedemocratieën”, zei de vereniging in augustus, nadat een planbord had vastgesteld dat vergunningen voor de wederopbouw van het zwembad ten onrechte waren verleend. De gemeente heeft de bouw gestaakt tot december.
Raphael A. bevestigd. Machargo Maldonado, secretaris van het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen en Milieuzaken, zei in een verklaring dat het ministerie “proactief” was in de zaak en eraan werkte om de wet te handhaven.
Voorlopig ligt de bouwplaats grotendeels leeg, dicht bij het oog en zonnebadend. Een nabijgelegen tent – ‘Camp Cary’ of Camp Hawksbill – bevat koelers en andere benodigdheden voor activisten, hoewel de dagelijkse protesten zijn gestopt.
Carlos Diez, coördinator van het programma voor het behoud van zeeschildpadden bij het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen en Milieu, zei dat hij gelooft dat de karetschildpad twee keer is teruggekeerd om opnieuw te proberen te nestelen. Eens zagen vrijwilligers voetafdrukken die erop wezen dat het op een half afgebouwde muur op de bouwplaats was neergestort en keerde terug zonder eieren te leggen. De tweede keer overlapte ze in de buurt.
Op een ochtend wandelde activist Carlos Rodriguez met zijn Almendra-hond, genoemd naar het strand van Los Almendros. De demonstranten vonden haar een kleine puppy. Het werd genomen door de heer Rodriguez, een visser.
Gekleed in een Puerto Ricaanse vlag-gekleurde T-shirt en ketting met schildpadbedels, herinnerde de heer Rodriguez, 63, zich het ongerepte strand van zijn jeugd. Hij plukte fruit van bomen die allang vervangen waren door gebouwen.
‘Er was een strand om te wandelen,’ zei hij. “Nou, er is niets.”
Selecteer na de bouwplaats het gele streepgebied in de borstel. “heb je gezien?” Gevraagd.
Twee zeeschildpadnesten.
Shellagh McNeill droeg bij aan onderzoek.
‘Voorstander van internet. Student. Kwaadaardige twitteraar. Expert in amateur-tv. Hipster-vriendelijke maker.’