Rover verzamelt stenen op een actieve vulkaan om een ​​maanmissie te simuleren

Terwijl hij buiten een hotelkamer in Italië werkte, gaf astronaut Thomas Reiter een vierwielige robot het bevel om stenen op te rapen van het oppervlak van een actieve vulkaan aan de oostkust van Sicilië, en hij deed dat terwijl hij een rollenspel speelde alsof hij in een baan om de aarde was. rond de maan.

De vierdaagse simulatie maakt deel uit van de voorbereidingen van de European Space Agency (ESA) voor een toekomstige missie naar de maan, waarin het van plan is een rover op het maanoppervlak te landen om rotsmonsters te verzamelen. Het vaartuig, als onderdeel van de komende Artemis-missies, zal worden bestuurd door een team op aarde, evenals een astronaut aan boord. Maanpoorteen gepland ruimtestation in een baan om de maan.

Hoewel het niet helemaal de maan is, diende het vulkanische oppervlak van de Etna als een tegenhanger van het maanoppervlak. De Interact vierwielige, tweearmige rover, aangepast aan de ruige hellingen van de vulkaan, verkende het ruige terrein samen met twee andere rover-voertuigen, de Lightweight Rover Units 1 en 2, die behoren tot het Duitse ruimtevaartcentrum. Bovendien voorzag een vaste maanlander de rover van wifi en stroom, bracht een drone het oppervlak in kaart en diende een duizendpootachtige crawler genaamd Scout als relais tussen de Interact-rover en de sonde. Scouting werd geïntroduceerd door het Karlsruhe Institute of Technology.

Gedurende de vier dagen gaf ESA-astronaut Reiter de rover opdracht om stenen op te rapen met behulp van bedieningselementen die in een hotelkamer op Sicilië waren geplaatst. Het Interact-voertuig werd ook geleid door controllers in de controlekamer van de rover, die in een andere hotelkamer waren opgesteld, omdat de controllers en de astronaut fysiek gescheiden zouden zijn tijdens een echte missie.

De rover zelf bevond zich ongeveer 23 kilometer van het hotel en ongeveer 2.600 meter hoog op de Etna. Om de oefening realistischer te maken, voegde het team een ​​seconde signaalvertraging toe aan het besturingssysteem om de tijd te simuleren die nodig zou zijn voor commando’s om het maanoppervlak te bereiken vanaf de Moon Gate. Wanneer de rover stenen van de vulkaan oppikt, kon Reiter voelen wat de koppeling van de rover voelde van de afstandsbediening – een extra dimensie van het bemonsteringsproces van de European Space Agency.

“We hebben veel geleerd over de samenwerking tussen een grondverkeersleider op aarde en de bemanning aan boord van een ruimtestation in een baan om de maan, die beiden een oppervlakte-naar-oppervlak rover besturen – deze ‘gecombineerde’ operatie zou zeer effectief kunnen zijn – veel efficiënter dan wanneer beide partijen dat zouden doen”, zei Reiter in een verklaring uitspraak.

Het systeem is al meer dan tien jaar in ontwikkeling en begon als een joystick die een astronaut in een baan om de aarde kon bedienen, aldus de European Space Agency. De vierdaagse simulatie is de eerste keer dat de Interact rover is getest tijdens een schijnbare buitenopstelling. Tegen het einde van de vier dagen had de rover de rotsmonsters met succes teruggestuurd naar de maanlander. De drie voertuigen werkten ook samen om een ​​reeks antennes over het gesimuleerde maanoppervlak te creëren om een ​​radioastronomiestation op de maan te simuleren. Interessant is dat deze antennes er al in geslaagd zijn om een ​​radio-explosie van Jupiter op te vangen – het resultaat van de passage van de vulkanische maan Io door het magnetische veld van de planeet.

Aan het einde van de simulatie ontdekte het European Space Agency dat de besturing van de rover waarschijnlijk te omslachtig zou zijn voor astronauten aan boord van de toekomstige Lunar Gateway.

“Wat we al snel ontdekten, was dat continue bewaking op afstand erg moeilijk was voor de astronaut, dus hebben we functies toegevoegd om een ​​deel van de druk te verlichten – gelijk aan het ondersteunende rijden dat moderne auto’s bieden”, zegt Thomas Krueger, hoofd van de menselijke afdeling bij ESA’s Interaction Lab.Android, in een verklaring. “Een operator kan bijvoorbeeld een locatie aanwijzen en de rover zelf laten beslissen hoe hij daar veilig komt. Het neurale netwerk is geprogrammeerd om rotsen van wetenschappelijke waarde voor zichzelf te identificeren.”

Dit lijkt zeker veel gemakkelijker en zeker meer geschikt voor het toekomstige Artemis-tijdperk. De European Space Agency hoopt tegen het einde van dit decennium de rover te lanceren en het controlesysteem in de praktijk te brengen.

meer: Microben kunnen het geheim verbergen voor het maken van krachtigere raketbrandstof.