Marigot: Er wordt gezegd dat ongeveer 400 jaar geleden twee groepen hardlopers – een Nederlandse en een Franse – vanaf hetzelfde punt op een Caribisch eiland vertrokken. Sint-Maarten Om de grenzen tussen hun landen te traceren. Vrijdag worden deze voetlimieten officieel geüpdatet.
Beginnend in de baai aan de oostkust en in tegengestelde richting rennend, ontmoetten de deelnemers elkaar in 1648 uiteindelijk aan de westkust van het eiland, met een rechte lijn tussen de twee punten die sindsdien de internationale grens vormen.
Volgens de legende waren de Gallische hardlopers sneller en gaven ze Frankrijk verreweg het grootste deel van het tropische paradijs van 90 vierkante kilometer (35 vierkante mijl), dat ze Saint Martin noemden.
Holland nam het zuidelijke deel, dat ze noemden Sint-Maartenmet de sportieve prestatie en het vreedzame samenleven van de twee koloniale machten, wat ertoe leidde dat het gebied het “vriendelijke eiland” werd genoemd.
Het zogenaamde Verdrag van Concordia Hill van 1648 legde de grens vast en vormt sindsdien de basis van de betrekkingen in St. Maarten/Sint Maarten, hoewel er geen schriftelijke vastlegging is van de voetlijn.
“Hoewel er twee regio’s zijn die verschillend worden bestuurd door twee afzonderlijke landen, is dit noch radicaal noch duidelijk”, merkt het Franse VVV-kantoor op op zijn website.
Kleine wrijvingen over management, belastingen of de politie hebben echter voor problemen gezorgd en nieuwe spanningen ontstonden in 2017 nadat orkaan Irma lokale palmbomen, luxe villa’s en boerderijen wegvaagde.
De wederopbouw liep vast rond Oyster Pond aan de oostkust – het startpunt van de hardlopers van 1648 – omdat beide landen de exacte locatie van de grens betwistten.
De Nederlanders claimden alle wateren van de Golf, terwijl de Fransen verwezen naar het moderne internationale recht dat ervan uitging dat de grens door het middelpunt van de natuurlijke haven moest lopen.
Langverwachte renovatie
In plaats van de zaak snel te regelen, de Franse minister van Binnenlandse Zaken Gerard Darmanin Hij heeft een ontmoeting met de premier van Sint Maarten Silveria Jacobs Vrijdag de ondertekening van een nieuwe overeenkomst na maanden van soms moeizame gesprekken.
Frankrijk zegevierde, net als bij de race, in de grenscontroverse.
In een verklaring voorafgaand aan de ondertekeningsceremonie van vrijdag zei Jacobs dat de grens “in het midden van de vijver zou liggen, waardoor beide kanten op gelijke voet water krijgen”.
De overeenkomst “zal helpen de grenzen nauwkeurig en duidelijk te definiëren”, zei de chef van St. Martin Louis Mosington Hij zei, met behoud van de bewegingsvrijheid die is vastgelegd in de Concordia-overeenkomst.
Hij voegde eraan toe dat het oplossen van het conflict “de weg zou openen voor de langverwachte economische en stadsvernieuwing” van het Oyster Pond-gebied, dat lijdt aan bovengemiddelde armoede.
Het eiland is niet het enige gebied in het Caribisch gebied dat verdeeld zal worden, aangezien Haïti en de Dominicaanse Republiek hetzelfde landoppervlak delen.
Saint Martin / Sint Maarten, dat een geschiedenis heeft van het produceren van zout, tabak en suikerriet, was de gastheer van de inheemse Arawak- en Carib-bevolking vóór de komst van de Spanjaarden, en vervolgens Franse en Nederlandse kolonisten in het midden van de 17e eeuw.
Beginnend in de baai aan de oostkust en in tegengestelde richting rennend, ontmoetten de deelnemers elkaar in 1648 uiteindelijk aan de westkust van het eiland, met een rechte lijn tussen de twee punten die sindsdien de internationale grens vormen.
Volgens de legende waren de Gallische hardlopers sneller en gaven ze Frankrijk verreweg het grootste deel van het tropische paradijs van 90 vierkante kilometer (35 vierkante mijl), dat ze Saint Martin noemden.
Holland nam het zuidelijke deel, dat ze noemden Sint-Maartenmet de sportieve prestatie en het vreedzame samenleven van de twee koloniale machten, wat ertoe leidde dat het gebied het “vriendelijke eiland” werd genoemd.
Het zogenaamde Verdrag van Concordia Hill van 1648 legde de grens vast en vormt sindsdien de basis van de betrekkingen in St. Maarten/Sint Maarten, hoewel er geen schriftelijke vastlegging is van de voetlijn.
“Hoewel er twee regio’s zijn die verschillend worden bestuurd door twee afzonderlijke landen, is dit noch radicaal noch duidelijk”, merkt het Franse VVV-kantoor op op zijn website.
Kleine wrijvingen over management, belastingen of de politie hebben echter voor problemen gezorgd en nieuwe spanningen ontstonden in 2017 nadat orkaan Irma lokale palmbomen, luxe villa’s en boerderijen wegvaagde.
De wederopbouw liep vast rond Oyster Pond aan de oostkust – het startpunt van de hardlopers van 1648 – omdat beide landen de exacte locatie van de grens betwistten.
De Nederlanders claimden alle wateren van de Golf, terwijl de Fransen verwezen naar het moderne internationale recht dat ervan uitging dat de grens door het middelpunt van de natuurlijke haven moest lopen.
Langverwachte renovatie
In plaats van de zaak snel te regelen, de Franse minister van Binnenlandse Zaken Gerard Darmanin Hij heeft een ontmoeting met de premier van Sint Maarten Silveria Jacobs Vrijdag de ondertekening van een nieuwe overeenkomst na maanden van soms moeizame gesprekken.
Frankrijk zegevierde, net als bij de race, in de grenscontroverse.
In een verklaring voorafgaand aan de ondertekeningsceremonie van vrijdag zei Jacobs dat de grens “in het midden van de vijver zou liggen, waardoor beide kanten op gelijke voet water krijgen”.
De overeenkomst “zal helpen de grenzen nauwkeurig en duidelijk te definiëren”, zei de chef van St. Martin Louis Mosington Hij zei, met behoud van de bewegingsvrijheid die is vastgelegd in de Concordia-overeenkomst.
Hij voegde eraan toe dat het oplossen van het conflict “de weg zou openen voor de langverwachte economische en stadsvernieuwing” van het Oyster Pond-gebied, dat lijdt aan bovengemiddelde armoede.
Het eiland is niet het enige gebied in het Caribisch gebied dat verdeeld zal worden, aangezien Haïti en de Dominicaanse Republiek hetzelfde landoppervlak delen.
Saint Martin / Sint Maarten, dat een geschiedenis heeft van het produceren van zout, tabak en suikerriet, was de gastheer van de inheemse Arawak- en Carib-bevolking vóór de komst van de Spanjaarden, en vervolgens Franse en Nederlandse kolonisten in het midden van de 17e eeuw.
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”