Toen Paul Lewis, het hoofd van het onderzoek van The Guardian, me voor het eerst vertelde over een enorm datalek dat suggereerde dat autoritaire regimes software voor het hacken van smartphones zouden hebben gebruikt om activisten, politici en journalisten aan te vallen, was misschien het ergste dat ik niet bijzonder verrast was.
Hoe meer we hebben geleerd over wereldwijde surveillance, sinds de bevindingen van Snowden van The Guardian in 2013, hoe meer de wereld gewend is geraakt aan het idee dat regeringen, zowel democratische als ondemocratische, diep geïnteresseerd zijn in het gebruik van technologie en de telefoons in onze zakken een oog op ons.
The Guardian en 16 andere mediaorganisaties die samenwerken met Forbidden Stories, een in Parijs gevestigde non-profit mediaorganisatie, hebben de verontrustende manier onthuld waarop journalisten, mensenrechtenactivisten, politici en anderen het doelwit kunnen worden van spyware of ‘spyware’.
De telefoonhacktool, Pegasus, kan gegevens verzamelen, video opnemen met de camera van de telefoon, in het geheim de microfoon activeren en screenshots en locatie-informatie maken – allemaal zonder medeweten van de eigenaar. De telefoon kan worden geïnfecteerd zonder dat de eigenaar op een inkomende oproep of bericht tikt.
NSO verkoopt zijn software aan 40 regeringen over de hele wereld (zeg niet welke) en zegt dat het bedoeld is om hen te helpen bij het onderzoeken van terroristen en criminelen. Maar een uitgelekte lijst met tienduizenden nummers, waarvan vele van mensen zonder duidelijk verband met criminaliteit, en forensische analyse op sommige van hun telefoons, suggereert dat sommige regeringen pro-democratische activisten, journalisten die corruptie onderzoeken, en politici bespioneren. . tegenstanders.
Dergelijke onderzoeken zijn juridisch beladen en technisch complex en er zijn tientallen journalisten, IT-experts en bedrijfsjuristen op meerdere locaties bij betrokken. Degenen die worden onderzocht zijn vaak erg geheimzinnig en hebben zeer goede middelen, zowel financieel als technisch. Ze willen niet het onderzoek waaraan dappere journalisten hen onderwerpen. Er kan een groot risico zijn om dingen te posten die influencers niet willen posten.
Voor de Guardian vormen dergelijke onderzoeken echter de kern van onze missie. Door onze onafhankelijkheid zijn we in staat om moedig te onderzoeken en de waarheid op de agenda te zetten van de eigenaar, investeerders of aandeelhouders. En omdat we worden gefinancierd door lezers, hebben we onze journalistiek open kunnen houden voor iedereen om te lezen, dus als er belangrijke verhalen zoals deze voorbijkomen, kan iedereen het lezen.
Van Snowdens ontdekkingen tot onze constante controle van big tech, The Guardian heeft een staat van dienst in het blootleggen van hoe technologie kan worden ondermijnd om democratie en mensenrechten te schenden.
Als dit een taak is die je waardeert, Doe vandaag met ons mee. Uw steun stelt onze journalisten in staat om regeringen en anderen die technologie exploiteren en de rechten van mensen negeren, nauwlettend te blijven volgen.
‘Voorstander van internet. Student. Kwaadaardige twitteraar. Expert in amateur-tv. Hipster-vriendelijke maker.’